AHS ART

Dying embers showered in lonliness Nearer your shadow My sorrow is merciless Glowing small hours Fade into black with you In echoing chambers Where silence has taken you Fallen is the promise Of ever embracing you Now I'm lost endlessly And in a void I'm searching you Dying embers

پوترا نیز به سبک اسلامی ساخته شده است و اگر دقت کنید به خوبی می توانید استفاده از الگوهای معماری مساجد صفویان را هم در این بنا مشاهده کنید. اما بصورت کلی برای ساخت آن از چندین سبک الهام گرفته شده. مناره ی ۱۱۶ متری این جاذبه زیبا از مناره ی مسجد شیخ عمر در بغداد الگوبرداری شده. سبک آلمانی را می توانید در شیشه های رنگی که در درب ها و پنجره های مسجد استفاده شده مشاهده کنید. از جمله زیبایی های این مسجد استفاده از خوشنویسی اسلامی است که در جای جای بنا دیده می شود و تم آرام صورتی رنگ که فضایی روحانی و آرامشبخش به فضای مسجد داده. استفاده هنرمندانه از سنگ مرمر و گرانیت هم در این بنا قابل توجه است.

Pillars of Creation is a photograph taken by the Hubble Space Telescope of elephant trunks of interstellar gas and dust in the Eagle Nebula, in the Serpens constellation, some 6,500–7,000 light-years (2,000–2,100 pc; 61–66 Em) from Earth. These elephant trunks had been discovered by John Charles Duncan in 1920 on a plate made with the Mount Wilson Observatory 60-inch telescope. They are so named because the gas and dust are in the process of creating new stars, while also being eroded by the light from nearby stars that have recently formed.

ای پادشهِ خوبان داد از غَم تنهایی دل بی تو به جان آمد وَقت است که باز آیی ... وای از روزگارِ تنهایی! یا رب کو دمِ مسیحایی؟ بزن ای دل آه دعا، مگر آید روح بقا… ناجی عالم کو؟ بگذر از دامِ عصیان؛ بشکن کابوسِ طغیان بنگر هر سوی عالم؛ چه رِسد بر جانِ انسان! ... جور دیگر باید دید؛ دیده ها را باید شُست تا کی جَنگ و نِفرت؛ این دوزخ هَر جایی؟ زیرِ باران باید رَفت؛ کینه ها را باید شُست باید پایان یابد، این برزخِ تنهایی...

در یک مزرعه کوچک و منزوی با پدیده عجیبی روبرو میشویم. زندگی کشاورز همگام با محیط اطرافش تغییر می کند. او باید به روش خودش با این دنیای جدید دیوانه سازگار شود.

آرتور میلر در سال ۱۹۴۹ با نمایشنامه‌ی مرگ فروشنده جایزه‌ی پولیتزر را از آن خود کرد. نمایشنامه فاجعه‌ی زندگی مردی است که به گفته‌ی نویسنده بر نیروهای زندگی نظارت و اختیاری ندارد. داستان تأملی بر زندگی انسان‌هایی است که تنها وقتی مطرح هستند که سود می‌رسانند و سپس در خلا رها می‌شوند. خانه‌ی او در حصار دیوارهای بلند آسمان‌خراش‌ها به زندانی می‌ماند که زندگی در آن جریان ندارد. ولی او به‌رغم از دست‌دادن تکیه‌گاه مادی زندگی‌اش می‌کوشد ثابت کند که وجود دارد و زندگی می‌کند‌. او به خاطراتش متوسل می‌شود و سعی می‌کند با مرور گذشته به چراهای زندگی‌اش پی ببرد. ولی بیشتر به رؤیا فرو می‌رود و بیهوده به دیگران دل می‌بندد. تضاد میان واقعیت و آرزوهای او بسیار است. تضادها به‌روشنی در صحنه‌های مختلف نمایشنامه نشان داده می‌شود.

Raffaello Sanzio da Urbino, was an Italian painter and architect of the High Renaissance. His work is admired for its clarity of form, ease of composition, and visual achievement of the Neoplatonic ideal of human grandeur. Together with Leonardo da Vinci and Michelangelo, he forms the traditional trinity of great masters of that period.

بیشتر مردم گمان می‌کنند یک الهام‌بخش، مخلوقی با زیبایی و وقار و ظرافت کامل است، شبیه مخلوقات اسطوره‌ای یونان. آنها اشتباه می‌کنند. درحقیقت، باید کمبود قابلِ‌ملاحظه‌ای از کمال در یک الهام‌بخش وجود داشته باشد؛ یک روزنۀ باز بین چیزی که هست و چیزی که ممکن است باشد. الهام‌بخش ایدئال، زنی است که نقایص کوچک و تناقضاتش تو را به پرکردن فاصله‌های خالی شخصیتش بکشانند. او برانگیزانندۀ خلاقیت توست. یک فرصت بی‌نظیر منتظر شکل‌گیری است. #BOOK @AHS_ART

زن و شوهری سالخورده برای دیدار فرزندانشان عازم شهر توکیو می‌شوند درحالی که هیچکدام آن‌ها حاضر نیستند از کار و مشغله هایشان بگذرند و وقتی را صرف مادر و پدر پیرشان کنند. در این میان تنها نوریکو، بیوه جوان پسرشان (با بازی ستسوکو هارا) از آن‌ها به گرمی پذیرایی می‌کند‌. داستان توکیو یکی از بهترین فیلم‌هایی که تا بحال خلق شده و از مهم‌ترین آثار هنری قرن بیستم است، ازو در مقام هنرمند با دوربین ساکن و طمانینه ذاتی خود چنان آرام آرام ساختار شاهکار خود را خلق می‌کند که بیننده بدون اینکه متوجه شود، به ناگاه خود را در میانه آن می‌بیند.