İnsan Akademiyası

✍"Şikayet etmirəm!" cumləsinin özündə bir şikayət gizlidir.

✍İmtahan üçün ən münbit yerlərdən biri də aşiq olmaqdı. Bəh-bəh, nələr üzə çıxır, nələr: qısqanclıq, özgüvənsizlik, dəyərsizlik, narahatlıq, tələbkarlıq, eqosentrizm və saya bilmədiyim qədər hisslər buketini götürüb gəlirəm, gül dəstəsi deyil, bu mənəm, qarşıla☺️

✍ Həyatımızda baş verən uğursuzluqlar və ya xəstəliklərin əsas motivinə diqqət etmək lazımdı. Qırmızı xətt kimi onların hamısını birləşdirən əsas nüans olur. O problemi tapıb həll etmək lazımdı. Yəni uğursuzluqlar və xəstəliklər nəticədi...

✍ Uşaq 5 yaşına kimi özünü ananın bir hissəsi kimi hiss edir. O daim paradiqma içindədir: Mən anayam, anam mənəm. Uşaq bu paradiqma ilə hər şeyə reaksiya verir: ona görə də 10 yaşına kimi bütün uşaq xəstəlikləri valideynin həll olunmamış emosional probleminin üzə çıxması kimi təsnif olunur. Bu valideynlər arasında həll olunmamış qarşıdurmalardır.

✍Fikir emosiyanı, emosiya davranışı yaradır. Üçüncünün dəyişməsi üçün birinci dəyişməlidi.

✍Acı xatirələr yerli-yersiz qapımızı döyürsə, deməli, o evin sahibi biz deyilik...

Stress qorxunun mədəni (müasir) adıdı...

✍ İstedad kifayət deyil Bəli, qətiyyən kifayət deyil. Bu deşik vedrəyə suyun tökülməsi kimidir. Seanslardan sonra şəxslər həyatlarının dəyişdildiyini, hətta təyinatlarını müəyyən edə bildiklərini deyirlər. Bu necə baş verir? İstedad var, amma bunu reallaşdıra bilmirlər. Niyə? Çünki prokastinasiyası var: Hey işləri təxirə salır, sabah gözlərinə həmişə bu gündən ümidli görünür. Qurban psixologiyadı var: heç kəsə yox deyə bilmir, yerli yersiz hamı istifadə edir. Bununla da öz qul haqqına girir və özünü, istedadınl reallaşdıra bilmir. Özgüvənsizdir, nəyisə layiqincə edə biləcəyinə inanmır. Qorxur, çünki tənqid olunmaq ehtimalı gözünü açmağa imkan vermir. Beləcə, saydığım və bura sığmayacaq qədər travmalar şəxsin əlindəki "qabı" boşaldar. Və illər sonra əldən çıxmış fürsətlər və boşuna xərclənmiş illər insanı bədbəxt hiss etməsinə səbəb olar. Onda bir "ağıllı" çıxıb deyir ki, əşşi nə əskiyin var ki, yeməyin, içməyin var. Amma bilməz ki, yaşamağı yoxdur, yaşamağı, həyatı...

Fotoya diqqət edin. Simanın yarısı 12 yaşlı nəvə, yarısı 60 yaşlı nənədir. Görəsən nə dəyişib? Zehinsəl göbəkbağı kəsilməyib deyə bu qədər sima bənzərliyi var? Təkrar hansı yaşayır?

✍ Ana yoxsa uşaq? 🪡5 yaşa kimi uşaq özünü ananın bir hissəsi kimi görür. Ona görə də seanslarda vahidləşməyə çox rast gəlirik. Yəni pasient incimişəm deyəndə öz hissini ananın hissindən ayırd edə bilmir. Bu ana yox, ata da ola bilər. Yaxud da uşağı böyüdən digər şəxs. Uşaq şüuraltıda həyatla dil tapa bilməyəndə(istənilən travma ola bilər) özü üçün gözlərində aliləşdirdiyi şəxsin arxasında gizlənməyi seçər. Bu əla seçimdir, insana güvən verir. Pasient niyə anamla(yaxud atamla) özümü ayırd edə bilmirəm deyəndə ona vahidləşməni izah etmək lazımdır. Bu vahidləşmədə terapeft zehinsəl göbəkbağını kəsməlidir. Bu niyə vacibdir? Şüuraltl yaşı ayırd edə bilmədiyinə görə insan yetkin yaşda bu dəfə gizlənməyə( bu saysız nümunələrdən biridir) müdir, həyat yoldaşı, oğul və ya hansısa güclü bir qəyyum tapacaq. Bu "qəyyum"ların kölgəsində o quldur. Özünü reallaşdıra bilməyən möhtac insandır. Ən pisi isə o təkrar yaşayır, amma öz həyatını deyil, vahidləşdiyinin həyatını. Bu dəfə daha cılız formada...