•دامبولی•

وَ درد به استخوانِمان رسیده اما هنوز خودمان را نباخته ایم و روزگار را زندگی میکنیم و هنوز... آنقدر میخندیم که سرمان از این همه ناخوشی هایی که مجبور به پذیرفتنش کردیم درد میگیرد.

یه دیالوگ خوبی تو فیلم "Hyouka" بود که میگفت: "تو اسممو میدونی، نه داستانمو! تو لبخندمو میبینی، نه دردمو! تو متوجه چیزایی که رها میکنم میشی، نه زخمام! میتونی حرفامو بخونی، نه ذهنمو! پس راجبم نه نظر بده و نه قضاوتم کن چون تو فقط قسمتی از من رو میبینی که خودم خواستم بهت نشون بدم!"

یجایی خوندم نوشته بود: "معذرت خواهی باید به اندازه همه ی بی احترامیایی که تو دعوا شده پر سر و صدا باشه." و این منطقی ترین و درست ترین تکستی بود که تاحالا خونده بودم.

بهترین تعریف از چشم افتادن این بود که خوندم: "بعضیا رفتارشون باعث میشه دیگه هیچوقت مثل قبل دوسشون نداشته باشیم اما همیشه دلمون واسه اون موقع ک دوسشون داشتیم تنگ میشه."

ما آدمها خوب بلدیم بعد از شنیدن داستان زندگی دیگران بگوییم: " اگر من بودم هرگز این کار را نمی‌کردم " غافل از آنکه یکی از بازیهای زندگی اینست که آدمی را با همان " هرگزِ با اطمینان " پرت کند وسط همان داستان و مشغولِ همان عمل نکوهش شده! یادمان باشد قصه های زندگی تکراری‌اند، فقط جای شخصیتها عوض میشوند و آنکه با تعصبی کورکورانه پیش میرود سقوطی عمیقتر دارد.

وقتی یه نفر یه بحث رو بیشتر از یه بار باز می‌کنه، این مسئله داره اذیتش می‌کنه. کاری نکن که همیشه دیوونه و احساساتی به نظر بیاد اونم فقط برای این‌که شاهد دمدمی بودن و بی‌وفایی بوده و خودش رو خالی کرده، ازت خواهش می‌کنم که فقط بهش گوش کنی.

پیدا کردن آدم درست، رفیق درست، پارتنر درست تو زندگیمون همینه که آلبر کامو میگه: ‏«تو اتفاقی وارد زندگی‌ای شدی که به آن افتخار نمی‌کردم، و از آن روز به بعد چیزی شروع به تغییر کرد. بهتر نفس می‌کشیدم، از چیزهای کم‌تری متنفر بودم و هرچه را که شایسته‌اش بود آزادانه تحسین می‌کردم.» ‌به همین قشنگی...

‏گفتم انقدر به خودت سخت نگیر، ‏گفت متنفرم از بس همه همینو بهم میگن چرا یه بار فکر نمی‌کنید شاید واقعا سخته؟ ‏با خودم فکر کردم راست میگه، شاید واقعا سخته، ما چه حقی داریم بهش بگیم سخت نبینه، سخت نگیره؟

دیالوگی بود تو فیلمِ گناه‌اصلی که میگفت: «من کنارِ تو، یه آدمِ دیگه‌ام؛ آدمی شبیه‌تر به خودم» و آدمیزاد، چقد عمرشو تلف میکنه تا بفهمه همین کافیه که یکیو پیدا کنه تا کنارش، نزدیک‌ترین نسخه به خودِ واقعیش باشه.

من و اون میتونستیم کل دنیارو کنار هم پیاده روی کنیم و بازم حرف واسه گفتن باهم داشته باشیم ، من و اون میتونستیم کل روزو باهم حرف نزنیم و هیچ‌ وقتم توی دلمون نگیم چرا حرفی نزد و بازم همو دوس داشته باشیم ، یعنی حتی سکوت هاتم قشنگ باشه...