چای بی‌قند ☕

دل در گروِ چند هنر داشتم، این شد! ای بی سپران! من که سپر داشتم این شد! رودی که به سَد خورد، ز اندوه ورم کرد یعنی عطشِ سیر و سفر داشتم این شد! خاکسترِ گردوبُنِ پیری به چناری، فرمود که بسیار ثمر داشتم این شد! با خاکِ سیه، جمجمه‌ی خالیِ جمشید، فرمود زِ افلاک خبر داشتم این شد! نی گفت که تلخ است جهان، گفتمش این نیست... نالید که من بارِ شِکَر داشتم این شد...! #حسین_جنتی @poem_tea

تو هم با چشم من خود را ببینی، اشک میریزی… #سید_تقی_سیدی @poem_tea

کی به انداختن سنگ پیاپی در آب ماه را می شود از حافظه‌ی آب گرفت...؟ #فاضل_نظری @poem_tea

فرق پاییز و تو این است: تو پاییزتری من غم انگیزترم یا تو غم انگیزتری؟ خوردم اما نشدم مست چنان! منتظرم که به دستم بدهی کاسه‌‌ی لبریزتری این‌همه زخم زدی بر دل من، باز بزن منتها با تبر و با قمه‌‌ی تیزتری تو و چنگیز مغول هر دو به یک اندازه کشته‌اید، آاااه ولی باز تو خونریزتری با تو خورشید فقط صبح سخن می‌گوید با تو که از همه‌ی شهر سحرخیزتری پرم از خاطره‌های بد و بد، کاش از تو داشتم خاطره‌‌ی خاطره انگیزتری به خودت خیره شو در آینه و بعد بگو من غم انگیزترم یا تو غم انگیزتری؟ #مجید_بابازاده @poem_tea

من معتتقدم سنگدلی خصلت زشتی‌ست برعکسِ کسانی که به این درد دچارند من عاشق اینم که فقط عشق بورزم حتی به کسانی که مرا دوست ندارند حساسم و حساسیتم دستِ خودم نیست باید همه را راضی و خرسند ببینم من عاشق اینم که لبِ خلقِ خدا را هر ثانیه در حالتِ لبخند ببینم شاعر شده ام تا همه را دوست بدارم جز عشق به همنوع در اندیشه‌ی من نیست ای کاش یکی حرف مرا درک کند که بی عشق در این عالَمِ فانی نتوان زیست یک عمر بدی دیدم و نادیده گرفتم بخشیدن هرگونه خطا عادت من بود بی‌چاره کسانی که به نفرین گذراندند عمری که به اندازه‌ی یک پلک زدن بود ای خلق سراسیمه در این فرصتِ کوتاه بی‌هیچ دلیلی همه را دوست بدارید اصرار بورزید به تغییر شرایط در مزرعه‌ی سینه‌ی خود عشق بکارید... #محمدرضا_نظری @poem_tea

من و تو هم‌سفر و هم‌قطار یکدگریم مسافر هم و چشم‌انتظار یکدگریم نشد محبت ما همچنان نهان باشد که دوست‌داشتنِ آشکارِ یکدگریم من از «تو» عشق می‌آموزم و تو از «من» عشق معلم هم و آموزگار یکدگریم دو قایقیم ز گرداب‌ها خلاص شده دو عاشقیم که دیگر کنار یکدگریم قفس چه با خود می‌گوید؟ آسمان همیم خزان چه در سر دارد؟ بهار یکدگریم شبت به‌خیر ولی تا قرار فردا صبح چه دیر می‌گذرد، بی‌قرار یکدگریم... #سجاد_سامانی @poem_tea

گفتگو سخت است، با اشعار گلچین نیز هم گر کنی صد بار آنرا خوب تمرین نیز هم زندگی ته مزه اش تلخ است، مثل چای تلخ هرقَدَر در آن بریزی قندِ شیرین نیز هم مردگان عشق بسیارند در تاریخ... آه... گاه با آنکه نمی‌گردند تدفین نیز هم گاه از خود خسته ای، دل‌مرده‌ای، سیری ز خویش شادمان هرگز نمی‌گردی به تحسین نیز هم هر دو یک شهرند، یکسانند، شهر شعر و عشق هرکه آزرده از آن شد، شود زین نیز هم... از شروط رستگاری چیست؟ عاشق ماندن است... می‌کنم مکتوب و، امضا بهر تضمین نیز هم... شعر دنیای عجیبی نیست، دنیای دل است می‌کند از عشق و از دل، شعر تمکین نیز هم... حال ما را، خوب یا بد، شعر تعیینش نکرد کرد حال بیت‌ها را عشق تعیین نیز هم... عشق تا وقتی نباشد، شعر مشتی یاوه است... زهر همان زهرست... گو در جام زرین نیز هم... #مهدی_نوغانچی_صالح @poem_tea

قصد مرا کردی ولی مقصود یادت رفت   او را که قلبش زاد‌گاهت بود یادت رفت یک عمر معبد ساختی از شانه‌های من اما نمی‌دانم چرا معبود یادت رفت در شهر پرآوازه‌ام -در مردمک‌هایم- کم بودی و جبران این کمبود یادت رفت ذهنت شبستا‌نی پر از زن‌های خوشبخت است حق داشتی تنهایی‌ام را زود یادت رفت خاموش می‌کردی دلم را بعد می‌رفتی این گرد‌سوز کهنه‌ی پر دود یادت رفت پیشانی‌ام دلتنگ لبهای تو بود اما هنگام رفتن بوسه‌ی بدرود یادت رفت #حسنا_محمدزاده @poem_tea

تو به صد آئینه از دیدن خود، سیر نه ای من به یک چشم ز دیدار تو چون سیر شوم... #صائب_تبریزی @poem_tea

هر بار نگاهت میکنم، جمله ای آشنا به ذهنم می‌رسد؛ در این سر زمین هنوز چیزی هست که ارزش زندگی کردن دارد... #محمود_درویش @poem_tea