| حسْبِ حال |

3:38 💆🏻‍♀️

همه خطای منست این که می‌رود بر من ز دست خویشتنم تا به خویشتن چه رسد | سعدی |

| هجران |

از انفصال کِش‌دار خسته‌ام. نیاز دارم که خودم رو متصل بدونم؛ به جایی، به کسی، به خونه‌ای، به شهری، به باوری. این چندوقته تار و پود رشته‌های تعلّق از هم دریده‌شده. نیاز دارم به احساسِ تعلّق، به اینکه بخشی از یک ماهیت بزرگ‌تر باشم، که جزئی از یک کل باشم.

احساساتم نسبت به قطعه‌های موسیقی‌ای که یک زمان -که چندان هم دور نیست- از عمیق‌ترین نقطه‌ی قلبم می‌شنیدمشون و دوستشون داشتم، به کلی تغییر کرده. هر قطعه‌ای صرفا هم‌نشینی نُت و کلام و آوا نیست. هجوم و غلیان احساساتیه که هنوز نتونستم بپذیرم و ازش عبور کنم. وزنه‌‌اش خیلی سنگین‌تر از چیزیه که لااقل الان بتونم باهاش مدارا کنم.

😂👏🏻

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ https://t.me/hasbehaal/3525 شاید منظورش رنگ نودِ شرک بوده.

سبزِ نود که نداریم. بعدتر متوجه شدم منظورشون سبز پاستلیه.

به تناژ‌های مختلف رنگ بدن، می‌گن رنگ نود/ "nude"

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ رنگ نود می‌شه چه رنگی؟ سبز نود چی می‌شه؟