ضآل

آری همه باخت بود سرتاسر عمر دستی که به گیسوی تو بردم بردم.

مهم‌ترینش هم خود زندگی بوده.

احساس می‌کنم خیلی چیزها رو باختم تو زندگیم.

اللهم فاجعل نفسی مطمئنة بقدرک، راضیة بقضائک، مولعة بذکرک و دعائک، محبة لصفوة اولیائک، محبوبة فی ارضک و سمائک، صابرة علی نزول بلائک، شاکرة لفواضل نعمائک..

لهجۀ اصفهانی هم شیرینی‌های خاص خودش رو داره ها.

محضر علی‌بن‌موسی علیه‌السلام دعاتون کردم توو امین‌الله و جامعه‌کبیره. نصیب و روزی‌تون باشه به‌زودی انشالله.

دارم فکر می‌کنم که آدمی‌زاد با تحمل همین‌ چیزهاست که ممکنه تکونی بخوره و بزرگ بشه.

مثل طفلی‌ام که از وعدۀ شیرینی که بهش دادن سر از پا نمی‌شناسه.

عزیزِ من، پناهِ ما.

الشعراء تلامیذ الرحمن آقا.