گاهِ روایت و رؤیا

دوستت دارم یا دوستت ندارم - می‌روم، پسِ پشتِ خود نشانی‌هایی به‌جا می‌گذارم قابل گم‌کردن. و چشم به راه بازگشتگان می‌مانم، و آنان میعادهای مرگم را می‌دانند و می‌آیند. تویی آن‌که وقتی دوستت دارم دوستت ندارم. باروهای بابِل در روز تنگ است، و چشمانت درشت، و رخسارت در پرتوْ منتشر. انگار هنوز زاده نشده‌ای. هنوز ما از هم جدا نشده‌ایم. و مرا هلاک نکرده‌ای. و بر بامِ تندبادها هر سخنی زیباست، و هر دیداری وداع. جز این دیدار میانِ ما نیست، و جز این وداع میانِ ما نیست. دوستت دارم، یا دوستت ندارم - پیشانی‌ام از من می‌گریزد، و احساس می‌کنم که تو هیچ چیز یا همه چیزی و قابلِ گم شدن. می‌خواهمت، یا نمی‌خواهمت - زمزمه‌ی جویبارها در خونم شعله‌ور است. روزی تو را می‌بینم، و می‌روم. من کوشیدم دیگر‌بار دوستی چیزهایی را به دست آورم که از نظر غایب شده است ـ و توفیق یافتم. و کوشیدم به دو چشمی بر خود ببالم که برای هر پاییز جای دارد - و توفیق یافتم. و کوشیدم نامی را نقش بزنم که مناسب زیتون‌بُنی بر گردِ کمرگاهی است - پس اختری زاد و زه کرد. می‌خواهمت وقتی که می‌گویم نمی‌خواهمت ... رخسار من به‌سانِ برگ ریخت. چون رودی در دوردست تنم ذوب می شود. و در بازارْ خونم را چون شوربای کنسرو شده فروختند. می‌خواهمت، وقتی که می‌گویم میخواهمت - ای زن که ساحل دریایِ مدیترانه را در دامن ... و باغ‌های آسیا را بر شانه‌ها ... و همه‌ی زنجیرها را در دل خود نهاده‌ای. می‌خواهمت، یا نمی‌خواهمت - زمزمه‌ی جویبارها، خش‌خش برگ‌های صنوبر، خروش دریاها و پَرِ بلبلان در خونم شعله‌ور است - روزی تو را می‌بینم و می‌روم. تو را ترنّم می‌کنم، یا ترنّم نمی‌کنم - خاموش می‌شوم. فریاد می‌کنم. فریاد را میعادی نیست و سکوت را میعادی نه. تویی یگانه فریاد و تویی یگانه سکوت. پوست من با حنجره‌ام در هم آمیخت. از زیر پنجره‌ی من باد می‌گذرد با تن‌پوشی از نگاهبانان بر تن. و تاریکی میعاد ندارد. آن‌گاه که سربازان از کف دستانم پایین بیایند چیزی خواهم نوشت... و آن‌گاه که سربازان از پاهایم پایین خواهند آمد کمی راه خواهم رفت... و آن‌گاه که سربازان از دو دیده‌ام خواهند افتاد تو را خواهم دید... قامت خود را از نو خواهم دید. تو را ترنّم می‌کنم، یا ترنّم نمی‌کنم تویی یگانه ترنّم، و اگر خاموش شوم تویی که به ترنّمم وامی‌داری. و تویی یگانه سکوت. _مزامیر _محمود درویش https://t.me/NADTime

با تو راز بزرگی خواهم گفت درها را ببند مردن آسان‌تر از دوست داشتن است از این است که من قادرم زندگی را تحمل کنم. —لویی آراگون https://t.me/NADTime

این کانال رو دریابید گرامیان. انتخاب‌های بی‌نظیری داره

🎼 #OST #Game #Instrumental 🆔 @X8_MUSIC

درخشان...

🎼 #OST #GAME #INSTRUMENTAL 🆔 @X8_MUSIC

«آنگاه که جهان رهسپار تاریکی گردد، به من باز‌ خواهی گشت، چُنان نسیم آرام و یله‌ای...» https://t.me/NADTime

. جهان، آبستنِ دیو است... هر اِشکم چهل عنتر! دریغ از یک سلیمان در رَحِم... یک حلقه انگشتر... به سعیِ دیده نتوان جُست، راهِ راست را زیراک، میانِ حق و باطل اختلافی نیست در منظر! خلایق، بنده‌ی چشمند، عیبی نیست، درد اینجاست؛ که نشناسند اهلِ فضل، موسی را زِ جادوگر... غبارِ نعلِ فرعون است... می‌گویند: اینک ابر! سراسر پشتِ‌سر دیوار... می‌گویند: آنک دَر! ابوسفیان چنان در خطبه می‌گرید که پنداری، محمد رفته بعد از قصه‌ی معراج بر منبر! ورم کرده‌ست خیکِ شیخ و می‌گوید: به اذنِ حق، مجدد حاملِ عیسی شدم! البته بی‌مادر! چهل قرن است قرآن بر سرِ نیزه‌ست و می‌بینم، که در آونگِ عمروعاص حیراننند مُشتی خر! زبان در کام و شوقِ ذوالفقارش در نیام آوخ! تماشا می‌کند این زیر و رو را با غضب حیدر... ازین مصحف گشودن‌های بی‌حاصل گریزانم... که قاری لالِ مادرزاد و جمله اهلِ مسجد کَر! دُکانِ کاوه تعطیل است از بس مشتری جوشد، در این بازارِ حیرت در میانِ پای اسکندر! . . #حسین_جنتی #روزگار . @h_jannati

—ویکتور خارا —ترجمه‌ی بابک زمانی https://t.me/NADTime

«راه سفر با تو کجاست؟ من از تو می‌پرسم، بگو...» https://t.me/NADTime