ufo

روتینم خدشه دار شده. حالش اصلا خوب نیست.

یعنی ببین در روزی که لحظه‌ای آرام نگرفتم و کشتارگاه هم کنسل شد و در بطن همه‌جام عروسیه، این عکس حقم بود.

نجات‌دهنده برای من کاره. مشغول بودنه. مرگ بر روزهای غیر کاری.

عه! من تو رو بالا آوردم که.

وقتی‌که‌ تصمیم گرفتم آدم‌هایی رو دنبال کنم که سبک زندگیشون برام ارزشمند بود، وقتی‌که تصمیم گرفتم دورم رو با آدم‌هایی پر کنم که بهم چیزی برای یاد دادن داشتند و رد کردن حرف‌های آدم‌هایی که نه زندگیشون نه سبک زندگیشون مورد تایید من نبود، فهمیدم کیم، چه پتانسیلی دارم. وقتی که فهمیدم من هم آدمم قرار نیست توی همه چیز بهترین باشم، من هم حق اشتباه دارم، اون زمان بود که رشد کردم. وقتی که فهمیدم پشت هر در بسته‌ای، یه در دیگه برای باز شدن هست، تونستم پیشرفت کنم. چشم‌ها رو نباید بست روی لحظه، چشم‌هات رو که ببندی، دیگه نمی‌بینی! چیزی که هستی و تغییرات ریز و درشتت رو نمی‌بینی. همون‌جوری که پیشرفت و تلاش بقیه رو می‌بینیم، باید تغییرات خودمون رو هم ببینیم. نسبت به خودمون کور نباشیم.

تازه شب هم باید برم کشتارگاه. هعی.

امروز هر تیکه و هر لحظه میگ‌میگم.

تو هیچ وقت نمی‌دونی پشت در بسته‌ی الان و دری که برات باز خواهد شد چی خوابیده که الان سر یه نشدن، یه نرسیدن اینقد ناراحتی. هیچوقت نمی‌دونی زندگی چه پلنی برات داره. همه‌ی نرسیدنات یه دلیلی پشتش هست که توی موقعیتی نیستی که درکش کنی. به دست آوردن قیمتی داره، قیمتش هم از دست‌دادن‌ها و نرسیدن‌های دردناک و متوالیه.

کلی حرف می‌زنیم تهش به این می‌رسیم که ای‌بابا زندگیه دیگه.