🌍📚 باشگاه علوم انسانی 📚🌎

🏰 کاخ شکار استوپینیجی (Palazzina di caccia of Stupinigi) 🇮🇹 تورین، ایتالیا #فرهنگ #تمدن #هنر #معماری #ایتالیا #رنسانس_ایتالیا #تاریخ #گالری_باشگاه 🌎📚 @sociologycenter 📚🌍

📖#سرگذشت_فلسفه داستان جذاب ۲۵۰۰ سال فلسفه مغرب‌زمین، از یونان باستان تاکنون ✍️ #برایان_مگی 📝 مترجم: #حسن_کامشاد 🎙 گوینده: #منوچهر_زنده‌دل 🔢🔢 قسمت سی‌ و ششم فصل نهم: فلسفه‌ی قرن بیستم- بخش اول #فلسفه ‌🌎📚 @sociologycenter 📚🌍

🏡 روستای روکامادور منطقه اکسیتانیا 🇫🇷 فرانسه Rocamadour, Occitanie, France 📱 ویدئو برگرفته از اینستاگرام Kenneth Albert تصویربردار حرفه‌ای هوایی 🎵 موسیقی: Mary Goes to Jesus یکی از قدیمی ترین روستاهای کشور فرانسه، که از دوران قرون وسطی تا به امروز شهرت زیادی در بین مردم سرتاسر اروپا پیدا کرده است. این روستا چه از نظر مذهبی و چه به لحاظ بناهای تاریخی ای که دارد، گردشگران زیادی را میزبان بوده است و البته که یک فرق اساسی با بقیه ی روستاها دارد و آن هم این است که روکامادور عمودی ساخته شده است! گفته می شود شخصی به نام سنت آماتور که مالیات چی کتاب مقدس بوده است در این روستا زندگی کرده و همان جا هم مرده است. طبق افسانه ها، بعد از اینکه بدن سنت آماتور پیدا می شود، معجزه های زیادی در این روستا اتفاق می افتند و همین که به اصطلاح قدرت شفا دهندگی آماتور بین مردم شناخته می شود و جا می افتد، این روستا کم کم شاهد زائران زیادی می شود که از گوشه  کنار فرانسه و حتی از کشورهای  دیگر به آنجا می ورند. این روند کمک کم ادامه پیدا می کند تا اینکه  از طرف پادشاهان و ملکه های آنجا کمک های مالی زیادی برای روستای روکامادور جمع آوری می شود این روستا به جایی با عبادتگاه ها و مکان های مقدس زیادی تبدیل می شود. #فرهنگ #تمدن #هنر #معماری #فرانسه #تاریخ #گالری_باشگاه 🌎📚 @sociologycenter 📚🌍

❗️سیاست آزمایشگاه ایده‌های فلسفی نیست! محمدمهدی اردبیلی در بوته نقد جوان‌تر که بودم به مدت دو ترم در کلاس‌های آقای محمدمهدی اردبیلی شرکت کردم و انصاف می‌دهم که کوشش‌های ایشان در زمینهٔ ایدئالیسم آلمانی و به خصوص هگل سطح بحث‌های فلسفی در ایران را یک گام به پیش برد. همچنین با برگزاری کلاس‌های تاریخ فلسفه در سطحی علمی و پایبند به متن، انتقادی و روشمند، بسیاری را به اندیشیدن علاقه‌مند کرد. دیگر اینکه در سطحی شخصی همواره نیکخواه بود و برای مشاوره به دانشجویان و جوانان بی‌دریغ از وقت خود می‌گذشت و در یک کلام فردی اهلِ دل است. باری، در سطحی سیاسی-اجتماعی همواره در سوی غلط ماجرا بوده است. در سال‌های دورتر به نظر می‌رسید یک مارکسیست با رگه‌های ضداستعماریِ خاور میانه‌ای باشد که در این مبارزه به بازگویی از قرآن هم متوسل می‌شد. در سال‌های بعد از هم‌ردیف‌های ارتدوکس‌ترش فاصله گرفت و به نقد رویکرد مارکسیستی از موضعی پست‌مدرن پرداخت که بیشتر وامدار روانکاوی و نیهیلیسم بود. در همهٔ این مدت، البته، خصم اصلی‌اش گفتمان‌های راست‌گرا بود - از نظم جهانی لیبرال گرفته تا سرمایه‌داری، دموکراسی و هر شکلی از ملی‌گرایی. یکی از اندک لغزش‌های اخلاقی‌اش که به یاد دارم (لغزش‌ علمی برای هرکس اجتناب‌ناپذیر است) صحبت‌های بسیار سطحی و بی‌مایه‌ای بود که دربارهٔ کار استاد ادیب سلطانی گفت و سپس‌تر چندجا نوشت. امروز سخنرانی از وی گوش کردم که در اسفند ۱۴۰۱ ضبط شده و در اینجا خود را پشتیبان رادیکال آزادی‌های لیبرال می‌داند (بحث اصلی‌اش مستقیم دربارهٔ سیاست نیست ولی موضوع این نوشته سويهٔ سیاسی صحبت اوست) و خَستو می‌شود باورش به کلّ یا جامعه و مبارزهٔ سوسیالیستی برای آزادی تحت تاثیر مارکس و حتی هگل که فرد را نادیده می‌گیرند تنها آرامبخشی موقتی بوده و مواجههٔ انسان با نیهیلیسم که موضوع اصلی است را یک سده عقب انداخته و این مبارزه در اصیل‌ترین صورت‌اش فردی است (جالب اینکه ایشان بعد از سال‌ها اصرار بر اینکه هگل جزئی را در کل مستحیل نمی‌کند و این خوانشی پوزیتیویستی و غلط از هگل است چنین نقدی می‌کند.) به نظرم در سطحی سیاسی اردبیلی فیگور فیلسوف/روشنفکر بی‌مسئولیت ایرانی است که همهٔ عمر فکری‌شان دانشمندانه غلط‌اند. مصداق آن جملهٔ ریگان که گفته بود: «مشکل رفقای لیبرال ما بی‌سوادی نیست؛ برعکس، دانستن انبوهی چیزهاست که حقیقت ندارند.» اردبیلی در همین بحث می‌گوید: «ببینید من نگران آینده نیستم. من نگران فردا نیستم. نگران این نیستم که ایران فردا این بشه یا اون بشه؛ این بمونه یا اون بره و کی بیاد. اصلا ربطی به من نداره. بگذارید اصلا یک جملهٔ رادیکال‌تری بگم. اینکه من دنبال یک حکومت یا یک شکلی از آزادی باشم و بخواهم حتما مردم جامعه‌ام رو به اون سمت سوق بدم فرقی با استبدادهای دیگه نداره. من اصلا دنبال این نیستم. من دنبال این هستم که در هر لحظه بتونم آزادی خودم رو زیست کنم…» اردبیلی که دهه‌ها از امر ملی تن می‌زد و خود را در چپ کارگری جهانی یا مبارزهٔ خلق‌های استعمار شده تعریف می‌کرد اکنون یک فردگرای رادیکال شده و ایران برایش اهمیت ندارد. چنین نگرش‌هایی در سطحی فلسفی و به اصطلاح «جمهوری ادبیات» ایرادی ندارد ولی در سیاست سمّی کشنده است و به قول آن هندی از بمب خوشه‌ای بدتر است. سوژه‌ای رواقی که امر ملی و آیندهٔ کشور برایش اهمیت ندارد قرار است چگونه در راستای بهزیستنِ مردم ما در جغرافیا و نظم سیاسی ایران بکوشد؟ اردبیلی دوست داشته باشد یا نه حتی در همین سال ۲۰۲۴ دولت-ملت‌ اصلی‌ترین واحدی است که زیست سیاسی-حقوقی فرد در آن رقم می‌خورد. من این مسئله را سال‌ها پیش برای خودم حل کرده‌ام که سیاست آزمایشگاه ایده‌های فلسفی نیست و رئالیسم سیاسی باید همواره اصلی‌ترین (و نه تنها) رویکرد ما در این حوزه باشد. قرار نیست من شب هگل (یا لائوتسه) بخوانم و صبح آن را در مصوبهٔ دولتی بنویسم. روشنفکر ایرانی هرگز این را نفهمید چون اصلا ضرورت واحد سیاسی ملی و مسئولیت اخلاقی حفظ زندگی‌های وابسته به آن را درک نکرد. برگرفته از فیسبوک ✍️ #یادگار_کاویان #فلسفه #ایدئالیسم_آلمانی #هگل #فلسطین #چپ #مارکسیسم #کمونیسم #انتقادی #محمدمهدی_اردبیلی ‌🌎📚 @sociologycenter 📚🌍

🏞 پارک تویلری (Jardin des Tuileries‎) 🇫🇷 پاریس، فرانسه #فرهنگ #تمدن #هنر #معماری #فرانسه #تاریخ #گالری_باشگاه 🌎📚 @sociologycenter 📚🌍

❓ وضع طبیعی چیست؟   وضع طبیعی مفهومی است که در اخلاق، فلسفهٔ سیاسی، دین، نظریه‌های قرارداد اجتماعی و حقوق بین‌الملل مورد استفاده قرار می‌گیرد، برای بیان این که زندگی مردم قبل از به وجود آمدن جوامع چه شرایط فرضی می‌توانست داشته باشد. توماس هابز، که انسان را ذاتاً ترسو، پرخاشگر و حریص می‌دانست، اعتقاد داشت که در وضع طبیعی «جنگ همه علیه همه» برقرار بوده است. هابز می‌گفت چون «انسان گرگ انسان است»، پس هنگامی که دولتی در کار نبود، آدم‌ها از ترس یکدیگر یا به طمع به‌دست آوردن منافع بیشتر، یک‌سره در کار پرخاشگری و اعمال خشونت علیه یکدیگر بودند. #فلسفه #فلسفه_سیاسی #توماس_هابز 🌎📚 @sociologycenter 📚🌍

🥧 نئولیبرالیسم یا نئوچیز‌دیگر؟ ✍️ دکتر #مرتضی_مردیها هر چند در این زمانه که تنگنای معیشت، سنگینی نفس‌سوز خود را روی ذهن و احساس مردم یله داده است، صحبت از مناقشه‌های ایدئولوژیک بسا که از سر بی‌دردی و ناهمدلی دیده و دانسته شود؛ باری، از آب گل‌آلود ماهی گرفتن بعضی و تشخیص‌های درد و دوای طبیبان قلابی هم در این والذاریات دردی مازاد بر تحمل است‌. گفته می‌شود که علت یا یکی از علل وضعیت ناگوار اقتصادی فعلی، سیاست‌های نئولیبرال دولت است. در پرانتز اشاره کنم که زمانی در میان ما واژه «لیبرال» همچون ناسزا به‌کار می‌رفت. اینک که گویا دیگر زمینه برای چنان کاربردی خیلی فراهم نیست؛ ولی البته انگیزه آن برای شماری هنوز به‌قوت باقی است، لیبرال با نئولیبرال عوض شده و اینک وقتی به کسی گفته می‌شود نئو‌لیبرال معنایش این است که دیگر نیازی به توضیح و نقد و تشخیص کردار و پندار او نیست: کنسانتره انبوهی از مفاهیم منفی از بی‌رحمی و خودخواهی تا استثمار و چپاول در آن کپسوله شده است. بنابراین شاید اصلا بشود نادیده‌اش گرفت؛ عقلا که به اهانت و بدزبانی اعتنایی نمی‌کنند. ولی مشکل اینجاست که ممکن است برخی واقعا باور کنند.‌ به‌ویژه که در این دوران، بسیاری از سر عصبانیت دربه‌در دنبال مقصر می‌گردند، بد نیست کسی و چیزی را دراز کنند تا لااقل سرریز خشم روی آن ریخته شود. اینکه مشکلات اقتصادی ما در اصل ریشه سیاسی دارد، عجالتا به کنار؛ بیایید ببینیم از منظر الگوی اقتصادی پیرو و کارگزار چه شیوه‌ای بوده‌ایم. لیبرالیسم در ساده‌ترین معنای آن فراهم کردن آزادی و امنیت برای سرمایه‌گذاری بخش خصوصی بوده است. از آنجا که در طول قرن بیستم با پدیده‌ای به‌نام دولت رفاه مواجه بوده‌ایم که آن هم به‌نام لیبرالیسم شناخته می‌شده، کسانی که در دهه‌های انتهایی قرن قبل (به سبب ورشکستگی عملی و نظری دولت-خدایگان)، به لیبرالیسم کلاسیک توسل جستند، به نام نئولیبرال شناخته شدند؛ یعنی کسانی که به میزان بیشتری از امنیت و آزادی برای فعالیت اقتصادی بخش خصوصی (یعنی مردم) باور داشتند. اینک این پرسش پیش می‌آید که آیا آنچه در مجموعه اقتصاد ایران در جریان بوده است، کمترین نسبتی با چنان توصیفی دارد. مجموعه اقتصاد ایران (یعنی نه‌فقط آن قسمی که زیر نظارت بخش انتخابی است) بیشترین شباهت را شاید با اقتصاد روسیه داشته باشد. این هردو مصداق بارز الیگارشی است: امکانات و تسهیلات اقتصادی تقریبا در انحصار معدودی افراد وابسته به جریان اصلی قدرت است. این هردو کشور در پی عبور از اقتصاد دولتی (که شکست آن قطعی بود) قرار بود به اقتصاد رقابتی برسند؛ ولی از آنجا که این اقتصاد متوقف بر ثبات و اعتدال قانون است و با فراهم شدن امنیت و آزادی برای فعالیت اقتصادی، بخش مهمی از قدرت در طرف مردم قرار می‌گیرد، مدیران پساانقلابی این دو کشور علاقه چندانی به آن نشان ندادند. به این ترتیب، کارخانه‌ها، هتل‌ها، بانک‌ها که در اختیار دولت بود، به‌همراه امکانات وام‌های بزرگ، مجوز صادرات و واردات مهم، انحصارها و هرچیزی از این قبیل در اختیار معدودی اعوان و انصار قرار گرفت. من نمی‌دانم بر چنین وضعیت اقتصادی چه نامی باید گذاشت، ولی مطمئنم که هرچه باشد نئولیبرالیسم نیست. با توجه به نظام سوسیالیستی روسیه (در زمان شوروی) و نظام تقریبا سوسیالیستی ایران (در دهه شصت)، شاید نزدیک‌تر به واقعیت این باشد که آن را نئوسوسیالیسم بنامیم. این هم البته افزودنی است که پندار باطلی است اگر گمان بریم که چاره‌ این بی‌چارگی فعلی به‌کاربستن این یا آن الگوی اقتصادی است. در مقام تمثیل، شبیه این است که به موجودی که نه دست دارد نه پا، بخواهیم توصیه کنیم که روی دوپا راه برود یا روی چهار دست‌وپا. ابتدا دستی و پایی باید، تا سپس نوبت به چنان توصیه‌هایی برسد. گاهی که می‌بینم برخی تلویزیون‌های فارسی‌زبان متخصصان رده‌بالایی را از دانشکده‌های اقتصاد دعوت می‌کنند تا تحلیلی از اوضاع اقتصاد ایران بدهند و علل ابتلا و راه‌های برون‌رفت را برشمارند، دچار رقت می‌شوم؛ شبیه وقتی که کسی مصر است که دو ضرب‌در دو می‌شود چهل و هفت، و ما یک ریاضیدان را بیاوریم تا بگوید مشکل کجاست. #اقتصاد #چپ #مارکسیسم #کمونیسم #سوسیالیسم #لیبرالیسم #نئولیبرالیسم 🌎📚 @sociologycenter 📚🌍

🏰 کاخ اسقفی آستورگا (Episcopal Palace of Astorga) 🇪🇸 آستورگا، اسپانیا #فرهنگ #تمدن #هنر #معماری #اسپانیا #تاریخ #گالری_باشگاه 🌎📚 @sociologycenter 📚🌍

📖#سرگذشت_فلسفه داستان جذاب ۲۵۰۰ سال فلسفه مغرب‌زمین، از یونان باستان تاکنون ✍️ #برایان_مگی 📝 مترجم: #حسن_کامشاد 🎙 گوینده: #منوچهر_زنده‌دل 🔢🔢 قسمت سی‌ و پنجم فصل هشتم: دموکراسی و فلسفه- بخش دوم #فلسفه ‌🌎📚 @sociologycenter 📚🌍

🏰 کاخ وورتسبورگ (Würzburger Residenz) 🇩🇪 وورتسبورگ، آلمان ساختمانی با معماری باروک متعلق به قرن هجدهم میلادی #فرهنگ #تمدن #هنر #معماری #آلمان #تاریخ #گالری_باشگاه 🌎📚 @sociologycenter 📚🌍