Laurelin

بعد راستش حتی با اینکه مثلا کانال رو پاکسازی کردم و اینا، دستم نمی‌ره چیزی اینجا تعریف کنم. هنوز حس امنیت ندارم راستش. اگه دلتون خواست و با هم اینترکشن هم داشتیم، می‌تونید بیاید اینجا پیشم: [لینک]

این چند هفته به امتحان و پروژه و کارای دادگاه گذشت و اصلا نفهمیدم دی کی تموم شد، ولی این دی‌ماه هم از جهات مختلف به یه لکهٔ سیاه توی زندگیم تبدیل شد.

هربار اسم برف میاد؟ این درخت حیاطمون میاد جلوی چشمم که وقتی برف میاد، شبیه موجای کف‌آلود دریا می‌شه توی شب.

امروز از صبح رفتیم اوین که ببینیم باید چطوری کاراشو انجام بدیم و اینا، بعد ظاهرا یه فرد یا افرادی از زندان اونور میان و حالا هرکسی بر حسب کاری که داره و شعبه‌ و اینا، پذیرش می‌شه. رفتیم توی اون ورزشگاهی که نزدیکشه نشستیم و یه نفر اومد اسمارو نوشت، تا ۱۰ صبح طرف بیاد. و نیومد. و گفتن هیچکس رو راه ندین. حالا نمی‌دونم واقعا نیومده بود یا اینجوری گفتن که ملت برن. حالا ما که خودمون تهرانیم، ولی موردایی بودن که طرف شب از شهرستان راه افتاده بود، ۵ صبح رسیده بود تهران و اونجا یه جایی انداخته بود و تا ۱۰ همینطور نشسته بود که حضرت اشرف تشریف فرما بشن. و بعد هم بدین شکل.

می‌دونید، سال ۲۰۲۱ که من رفتم دانشگاه و ساز خریدم و چندتا اتفاق مهم توی زندگیم افتاد، فکر می‌کردم یکی از مهمترین عددای زندگیم می‌شه، ولی ۲۰۲۲ سالی بود که بیدار و بزرگ شدم. شدیم. شبیه یه بذری بود که سالها دونه دونه می‌رفتیم بهش آب اسپری می‌کردیم و اثرش کم بود، ولی یاد گرفتیم که همه جمع بشیم و‌ باهم بهش آب بدیم و جوانه زدنشو ببینیم. امیدوارم این سال ۲۰۲۳، سال رشد کردن و قد کشیدن نهال آزادی باشه.

ولی اینجای گوشی چه ترسناکه. کاش نمی‌دیدمش. بعد اون اولیه نمی‌دونم چیه که دست از سرم هم برنمی‌داره.

🤞

بابا گفت پسره زنگ زده و نگران نباشیم. فقط باید بریم دنبال جور کردن وثیقه و اینا. حالا البته بعد از پرداخت جریمه و گذاشتن وثیقه و اینا هم انگار یه مدتی باید بمونه و سریع پس نمی‌دن بچه رو.

پسره رو امروز بردن دادسرا، ولی هنوز خبری ازش نیست. قلبم داره کنده می‌شه.

https://t.me/mezonatr و این لینک کانال تلگرام خاله‌م