متن‌هایی برای هیچ

اوکی اینم کنار میزنم و‌ پا میشم ولی دیگه چقدر واقعا. میخوام بدونم حدش کجاست مثلا. کی میفهمی چه رویکردی در ارتباط با آدم‌ها درسته. چه سن و سالی یا بعد از پشت سر گذاشتن چه تجربه‌ای.

عجیبه آخه. هرسری میگی عجب افعی‌یی شدم توی این مشکلات. دیگه خیلی بعیده کسی بتونه روی حال و احوالم اونقدر تاثیر بذاره. به خودت میای می‌بینی داری لای عن دست و پا میزنی و باز هم آدم‌ها تونسته‌ن کیر کنن توی زندگیت.

الان فقط جیغ زدن توی پرتگاه می‌تونه یذره حالمو بهتر کنه.

دیدن عکس تابوت‌ها خیلی برام معنی داشت. چه روزهایی رو داریم زندگی میکنیم.

به موقع رسیدم.

امروز میخوام برده‌ی بدی برای نظام سرمایه‌داری باشم. جوری تنظیم کرده‌م پنج دقیقه دیرتر برسم سرکار. Bad ass

حدود هیژده بشقاب زرشک پلو مرغ با پنجاه و سه لیوان دوغ خوردم چون یک هفته کامل غذا نخورده بودم. خبر مهم امشب.

انقدر به عدم تعطیلی اعتقاد دارن خود هاههه‌ای هم بمیره میگن چیزه، ببین سه روز عزای عمومی و مدارس شیفت عصر غیر حضوری. که خیلیم عقب نیوفته درس بچه‌ها.

من میگم چرا تعطیل اصلا. خب ساعت کار ادارات یکساعت دیرتر شروع میشد به احترام مرحوم. نه سیخ میسوخت نه کباب

اگه اکبر آقا بقال ما مرده بود مینیمم دو روز تعطیل میشد. ولی چون مرگ رییس جمهور یک چیز روتینه و ماهی یکبار اتفاق می‌افته اینجا یک روز.