Prague | پِراگ

جواهر زنگبار من… @prague7

تو قلبم را از امید تهی کرده‌ای و این بی‌رحمانه‌ترین کاری است که می‌توان در حق کسی کرد.

من را از یاد نبر، یاد تو وطن من است. @prague7

وسط این مهمانی نشسته‌ام و کم مانده به گریه بیفتم. @prague7

امسال هم شده از این سال‌هایی که میخواهی هفده کتاب بخوانی، اما به نصف سال نرسیده، سی و شش جلد را به پایان رسانده‌ای‌. یاد جمله‌ی معروف «رولو می»می‌افتم که گفته: “انسان وقتی راهش را گم کند، تندتر می‌دود.” مثل اینکه می‌دانی در حال سقوط هستی، فقط می‌خواهی مشغول چیزی باشی تا زمان سقوط کمتر به درازا بکشد. @prague7

«دیدی که چگونه گور بهرام گرفت» @prague7

خواستم بنویسم حیف از آن کلمات که این سال‌ها هدر دادمشان، یادم آمد نقطه اتصال من به زندگی همان‌ها بود. حالا در کم‌حرف‌ترین حالت ممکن، در فاصله‌ای به اندازه‌ی کافی دور از همه، ‌حرفی ندارم، اما زیستن در سکوت تجربه‌ی خوبی است؛ حالا نقطه‌ی اتصالم سکوت است. @prague7

«شما در حال شام خوردن بودید که من ایمانم را از دست دادم.» @prague7

امروز سمفونی مردگان را خواندم. یک نفس تا صفحه آخر. دیگر قرار بود چند ساله بشوم تا از عباس معروفی کتاب بخوانم. از کمبودهای زندگی‌ام یکی اینکه هیچ‌کس را ندارم از فیلم‌هایی که می‌بینیم یا کتاب‌هایی که میخوانیم برایش بگویم و بشنوم. کتابی اگر هست که باید پیش از مرگ بخوانم، بگویید. 🙏🏻 @prague7

بی‌خبر رفت و دگر از او نیآمد نامه‌ای نه، کلامی نه، پیامی نه. 🖤