❦𝕟ÃbⓏᵉ ᵉHⓢÃⓢ❦

به در میگیم دیوار بشنوه پنجره ب خودش میگیره چس میکنه.😂👌

یه جایی خونده بودم می‌گفت:«بعضی وقت ها باید ادای احمق هارو در بیاری،تا احمقی که فکر میکنه داره تورو گول میزنه رو گول بزنی.»

‌ و هرگز آفتاب صبح آنقدر گرم نميكند مرا كه حضورت ...

بزرگ ترین مشکل من این بود که وقتی باید حرف میزدم لال شدم ، سکوت کردم ، یجوری که انگار تا حالا تو زندگیم یک کلمه هم حرف نزده بودم و بقیه فکر کردن اعتراضی نمیکنم پس مشکلیم ندارم و به زندگیشون رسیدن.

من. تو مشکلات خودم موندم ، دارم تو اشکام غرق میشم ، اعتماد به نفسمو از دست دادم ، از دوستام دورم ، عصبی شدم ، از قوی بودن خسته شدم. و همچنان من. به همه امید میدم ، وانمود میکنم حالم خیلی خوبه ، وانمود میکنم خیلی اعتماد به نفس دارم و خودمو دوست دارم ، به همه میگم زندگی هنوز قشنگه و باید قوی باشن. Ok

غم دل با که بگویم که همه جاکش و دهن لقن.

یادمه یه روز فکر میکردم تا اخرِ عمر دارمِت.

باید ب فکر بد بختیای خودت باشی. اینکه تلاش کنی اینو درک کنی، به اون حق بدی، اینو بفهمی، با اون همزادپنداری کنی، تهش هیچی نیست. به خیال محبت کردن، دل همدیگه رو نزنیم. آخرش کی با یه دسته گل میاد و ازمون تشکر میکنه بابت درک و فهم و حق هایی که بهشون دادیم؟ بابت اون وقتایی که نشستیم به ناله هاشون گوش دادیم؟ اصلا یادشونم نمی مونه Yas

اگه ازم بپرسی تلخ ترین و در عین حال بهترین عادتِ انسان بودن چیه؟میگم عادت کردن و کنار اومدن... مهم نیس چی پیش بیاد؛در اخر ما عادت خواهیم کرد.اما اصلا دلم نمیخواد راجبش حرف بزنم و بگم چطور این اتفاق میوفته.چون تلخی این حس و تموم چیزایی که پذیرفتم چون چاره ی دیگه ای نداشتم ،تا همیشه زیر پوست و ‌خونم جاریه.