از بچّگی مخالف (Forever)

بلند کردن پیرمردها از روی صندلی مترو و اتوبوس با چک و لگد، از دادن صندلی بهشون کار به‌شدت منطقی‌تر، پسندیده‌تر و درست‌تریه.

شما بالامپ‌ِ‌روشن‌آشپزی‌کن‌پرسنید یا بالامپ‌ِ‌خاموش‌آشپزی‌کن‌پرسن؟

شما دایره رو بیشتر دوست دارید یا مثلث؟

می‌دونم دیره ولی قول می‌دم آخریش باشه.

کیر تو روح و روان هر کسی که‌ بخواد ناراحت شه.

فقط خواستم بگم راضی‌ام از اینکه ناراحت و ناراضی بودن بعضی افراد ازم، بخاطر این نیست که کار خاصی در حقشون کرده باشم؛ صرفا با honest بودن و ضعیف نبودن مشکل دارن؛ که به همین دلیل، در کنار حرف‌های بالا، جا داره این پیام زیبا رو دوباره یادآوری کنم:

چیزیش که برام جالبه، اینه که گویا قبلا که می‌نوشتم و واکنش بیشتری داشتم به اتفاقات، ضعف منتهی به اون نوشته‌ها دوست‌داشتنی‌تر بود. خیلی پیش می‌اومد که بعد اون پست‌ها، دوستانم که عضو چنل بودن یا پیام ناشناسم پر پیام همدلی و همدردی بشه. مشکل به نظرم از جایی شروع شد که کم‌کم تصمیم گرفتم کمتر crybaby باشم و بیشتر اتفاقات و آدم‌های عاملشون رو به تخمم بگیرم. به واقع در "This isn't you"ترین بازه عمرم به سر می‌بردم و همچنان می‌برم. انگار آدم‌های کمی هستن که با وجود بهتر شدن نسبی باز هم به راحتی باهام کنار می‌اومدن و بقیه صرفا می‌خواستن با دیدن من، یادشون بیاد خودشون هم خیلی بد نیستن یا حداقل، یکی هست که از اونها هم وضع بدتری داشته باشه. خلاصه که شکایتی نیست. آدم‌هایی که اون زمان باهام حرف می‌زدن رو می‌بوسم و آدم‌هایی که الان همچنان ازم حمایت می‌کنن رو دو بار می‌بوسم‌. آی هو نو انمیز.

دلم برای وقت‌هایی که قبلا حال روحی بدتری داشتم و می‌اومدم اینجا برای شما پاراگراف‌های طولانی از وضعیت روانی، بگایی‌ها و دریافت‌های تازه زندگیم می‌نوشتم تنگ شده. الان متاسفانه/خوشبختانه اتفاق اونقدر دراماتیکی نمی‌افته. بیفته هم یا اهمیتی نداره برام که بخوام برای خودش و نوشتن شرحش کلی انرژی بذارم، یا در نهایت با فحش و دعوا حل می‌شه موضوع.

«تخفیف باورنکردنی بلک فرایدی» * صد هزار تومن از قیمت لباس ۳ میلیونی را کم می‌کند.

البته بیشتر بخاطر این دوست داشتم اهل اونجا باشم که آخوند بالا سرشون نیست.