کانال رسمی مسعود آذر .

آخرین پیامه زمان ِ  انتقامه هدف کل نظامه نزدیکه روز شادی زن، زندگی ،آزادی... فصل قیام و جنگه تو سینه ها فشنگه به دستا پاره سنگه تو خاک مادرزادی زن ، زندگی ،آزادی.. بی هم همه  اسیریم با هم نفس میگیریم ایرانو پس میگیریم با دهه ی  هشتادی زن  زندگی،  آزادی   کوهیم و پابرجاییم هر یک زما مهساییم تازی نه پارساییم تو خونه ی  اجدادی زن ، زندگی.  آزادی... سال فشنگ و خونه رزم تفنگ و  جونه ضحاک سرنگونه پاینده باد آبادی زن ،زندگی، آزادی... آذر @massoud_azar

‌خانه میسوزد و ما جای دگر می نگریم لب فرو بسته به آوای دگر می نگریم در گلستانی از آوازه و فرهنگ و هنر شوربختانه به صحرای دگر می نگریم چشم دنیا پیِ ایران کهن می گردد ما ولی در پیِ دنیای دگر می نگریم شاه کورش پدر میهن ما رفت از یاد وای بر ما که به بابای دگر می نگریم عشق ومهر وشرف و بوسه در آبادی ماست کار ما بین که به رویای دگر می نگریم ارزش آنچه که داریم غریبان دانند تا زمانی که به کالای دگر می نگریم مرز پر گوهر ما غرق ستاره ست ولی هریک از ما به ثریای دگر می نگریم غم ویرانی این خانه نداریم افسوس دیر وقتیست به غمهای دگر می نگریم نافریده ست فلک چون رخ زیبای وطن ننگ بر ما که به سیمای دگر می نگریم مسعود آذر https://telegram.me/massoud_azar

به گهنامه تا چار آبان رسید به گیتی یکی کودک  آمد پدید چو مادر ‌نخستین جگرگوشه  زاد هم او را محمد رضا نام داد در آنگه که فرزند شش سال داشت رضا پهلوی   تاج بر سر گذاشت محمد رضا کودک  آنزمان   شدی چون ولیعهد ایرانیان بدین سان ورا کودکی ها گذشت جوانی کماکم پدیدار   گشت به عشق و به اندیشه ای راستین شود تا شهنشاه  ایرانزمین به دانش گرائی چو عهدی  گران شدی راهی خاک بیگانگان در آنجا پی  دانش اندوختن به پایان رسانید آموختن به میهن چو برگشت از این سفر به ارتش قد افراشت همچون پدر  کمی پس ز دشمن در آنسوی آب نمایان شدی شورشی با شتاب که چون با رضا شاه  از باز دیر نبردند سودی ز بالا و زیر رضا شاه ما را از ایرانمان به تبعید بردند شورشگران محمد رضا چون نخستین پسر شدی شاه شاهان بجای پدر سپس زو تمدن پدیدار شد جهان زین دگرگون خبردار شد نوین ارتشی زو رسیدی ز راه که افتاد ‌از سر جهان را کلاه محمد رضا شاه در  آنزمان چو افسانه بودی سر هر زبان از او یک چنان قدرتی  سر گرفت که ایران ما شکل دیگر گرفت تمدن بر ایران   رسیدی ز راه شکوهی برآمد ازین پادشاه چنان خود کفایی  پدیدار گشت که دشمن ازین ترس بیدار گشت   سرانجام  اسلام   اشغالگر   ورا داد چون  سرنوشت پدر روانه به تبعید  شد شاه ما شد اسلام هم چاله هم چاه ما آذر @massoud_azar

نخستین امامزاده خری سالخورده به ویرانه ای که دیوار و در داشت چون خانه ای به همراه یک پیرمرد فقیر درین خانه میزیست از بازدیر دم هر سحر پیرمرد و الاغ به جنگل به دشت و گهی هم به باغ پی هیزم خشک هر سو روان که بلکه فروشند بر مردمان همه دار و نادار این مرد پیر جز این خر نبودی به بالا و زیر بسی روز کار از خرش میکشید شبانگه کنار خرک میلمید به گرد الاغش چو پروانه بود که او آب و نان آور خانه بود بسی روزگاران بدین سان گذشت کماکم خر پیر بیمار گشت نه کاری ز خر بر میامد نه زور تو گویی که عمرش رسیدی به گور یکی روز تا پشت خانه رسید خر افتاد و زو جان شیرین رمید دل صاحب خر ازین غم شکست کنار خر خود به زانو نشست بسی آه و فریاد و داد و خروش برآمد ازین پیر هیزم فروش که دارو ندارم به یک باد رفت خدا را خدایی هم از یاد رفت برین خر چه امیدها کاشتم فنا شد هرانچه کزو داشتم‌ سپس در کنار خرش اشک ریخت تو گویی که جان از دو چشمش گریخت ز فریاد و بیداد و آه و فغان رسیدند بر او بسی مردمان ازین رویداد غم انگیز ِ مرد دل مردم ‌شهر آمد به درد بر او سکه بسیار انداختند به دلداری مرد پرداختند بسی پیسه دادند بر آدمک شود بلکه تا خرج دفن خرک به خود گفت مردک، دکان ساختم درآمد ز باد هوا یافتم چو پیسه برآمد ز دیوار و در فغان و عزا هم شدی بیشتر برای الاغش در آن جایگاه بنا کرد درگاه و آرامگاه دعا خانه هم کم کمک شد بنا که مردم بگیرند از او شفا کمی پس بپا شد نماز و اذان امام زاده نامیده شد این دکان چنین شد نخستین ره کسب و کار که صد ها امامزاده آمد به بار آذر @massoud_azar

این چه بحرانیست کاین دنیا زهم پاشیده است گوییا کز آسمان مرگ خدا باریده است اشک و آه مادری بر سفره میرقصد مگر دست غیبی دار و نادار ورا چاپیده است آن یکی در فقر مرد و این یکی در عیش و نوش ننگ بر آنکو که آدم را بشر نامیده است لاله لاله سر به دار و سینه سینه سرب داغ اهرمن گویی در این خاک اژدها زاییده است روز ها در گریه شبها در عزای دشمنان هیچ حیوانی در این دنیا چو ما نادیده است عمر ملت در اراجیف و دعا بر باد رفت زندگانی زیرمشتی خاک آرامیده است آنکه دنیا را جهنم کرد با خواب بهشت گفت نوری هست و از عرش خدا تابیده است سنگ قبری را که میخندید گفتم از چه ،گفت زانکه در خواب بهشتش زیر من خوابیده است آذر @massoud_azar

زهی بر خداوند آخوندکان خداوند نیرنگ و زجر و زیان خدایی که ویرانگر زندگیست خدایی  که از مهربانی تهیست خداوند الدنگ عمامه پوش چپاولگر‌‌ دزد میهن فروش خدای شکنجه خداوند زور خداوندگار کر و لال و  کور همه آیه هایش فریب و خطا همه سوره هایش دروغ و ریا شیاطین چو این تحفه را یافتند شبانه برایش  عبا بافتند دکانها بنام خدا باز شد فریب و ریا کاری آغاز شد چنین شد خدای بد اندیشگان نگهدار اموال  مفتی خوران بسی داستانها ازو ساختند به ما مذهب تازی انداختند جهنم شد این مرز گوهر سرشت ز تازی پرستان و خواب بهشت خدای شما شیخکان تا که هست خدایی ز اجداد اهریمن است زهی بر شما با خداوندتان خداوندگار شکنجه گران شبانگاه در جستجوی شکار سحرگه در اندیشه ی چوب دار خدای عبا دوش عمامه سر خداوند مرگ آور مرگ بر خدای پلید  شما شیخکان  تفو بر شما و خداوندتان بترسید از آنروز کز کارزار خدا را کشانند بر چوب دار شما نیز همچون خداوندتان نمانید بیرون ازین داستان شما شیخکان تا زمان پیش روست به دلهای ما مرگتان آرزوست بترسید از آنروز کز هر گذر یکی کاوه آید برون بی خبر به سال هزاران چو ایران رسید نگردد به به سی سال و چل ناپدید چو ایران فلک هیچ مادر نزاد نباشد چو ایران جهان هم مباد . آذر @massoud_azar

‍ پادشاهی فریدون ... سروده ای از مسعود آذر چوضحاک بر تخت شاهی نشست همه مهر گردون ز ایران گسست بداندیشگان را به دولت گماشت وزآن کاخی از چرک و خون برفراشت روایت شده ست از نیاکانمان که ضحاک ِ تازی نژاد  آنزمان به دو شانه اش اهرمن بوسه داد سپس شانه هایش دوتا مار زاد برآن شد که سرها ز تن برکنند خوراک شب و روز ماران کنند بسی مردمان را به زندان فکند کشیدی بس آزادگان را به بند برآمد به لب جان ایرانیان رها کس نگشتی ز آدمکشان زسویی دگر  از اَبَر آبتین پدیدار شد کودکی نازنین ورا نام  مادر فریدون گذاشت که گنجینه ای جز فریدون نداشت فریدون نژادی ز جمشید بود درخشنده کودک چو خورشید بود شنیدی چو ضحاک این رویداد بپا گشت و فرمان کشتار داد سپس آبتین را سر از تن زدند و هم در کمین فریدون شدند فرانک ز ترس فریدون پسر به کوه و بیابان همی در به در سرانجام بر کوهی از شیر و گرگ به مردی , سه ساله فریدون  سپرد زمانهای خونین ز ایران گذشت فریدون چو شیری برازنده گشت چو بر شانزده سالگی پا نهاد به شهر اندر از کوه آمد چو باد فرانک برآمد به نزد پسر ورا گفتش از داستان پدر فریدون زد آتش به دل اندرون ز ضحاک مرگ آور تیره گون به کشتار ضحاک سوگند خورد بپا گشت و لبها به دندان فشرد به مادر بگفتا منم آن شهی که کشور ز ضحاک سازم تهی یکی کاوه بودی ز آهنگران به دل کین ضحاک بس بیکران به نزد فریدون چو همپای او زره بر تن و چکمه بر پای او برآمد چو شیری ز بیشه برون که ضحاک را تا کند سرنگون فریدون ورا گفت ای  شیر نر زمان شد که لشکر برآید ز در زمیهن پرستان  هزاران هزار زره پوش و بر اسب جنگی سوار به گرد فریدون چو یاور شدند به میهن رهایی دلاور شدند یکی لشکر از مردم آمد ز راه به تن رخت پولاد و بر سر کلاه به ضحاک دوران چنان تاختند که سر از هزاران برانداختند فریدون چو ضحاک را درشکست به کوه دماوند زنجیر بست رها شد ز ضحاک تاج شهی شد ایران ز سرکوب مردم تهی فریدون چنان پادشاه جهان زدی تکیه بر تخت شاهنشهان فرانک به یکباره آگاه شد که فرزند دلبند او شاه شد وزان پس چو بر تخت شاهی نشست همه درب و دیوار زندان شکست دو دختر ز جمشید  آزاد کرد که جمشید شه را روان شاد کرد رسیدی چو گهنامه بر مهر ماه فریدون به سر زد یکی تاج شاه سپس جشن و شادی ره انداختند به سر خوردگان هدیه پرداختند فریدون چو کار جهان سرگرفت ز جمشید  دختر چو همسر گرفت سیه روزگاران به پایان رسید بسی روشنایی به ایران دمید ز  آباد سازی و  سازندگی پدیدار شد چهره ی زندگی چو ایران فلک هیچ مادر نزاد نباشد چو ایران جهان هم مباد مسعود آذر https://telegram.me/massoud_azar

‍ پادشاهی فریدون ... سروده ای از مسعود آذر چوضحاک بر تخت شاهی نشست همه مهر گردون ز ایران گسست بداندیشگان را به دولت گماشت وزآن کاخی از چرک و خون برفراشت روایت شده ست از نیاکانمان که ضحاک ِ تازی نژاد  آنزمان به دو شانه اش اهرمن بوسه داد سپس شانه هایش دوتا مار زاد برآن شد که سرها ز تن برکنند خوراک شب و روز ماران کنند بسی مردمان را به زندان فکند کشیدی بس آزادگان را به بند برآمد به لب جان ایرانیان رها کس نگشتی ز آدمکشان زسویی دگر  از اَبَر آبتین پدیدار شد کودکی نازنین ورا نام  مادر فریدون گذاشت که گنجینه ای جز فریدون نداشت فریدون نژادی ز جمشید بود درخشنده کودک چو خورشید بود شنیدی چو ضحاک این رویداد بپا گشت و فرمان کشتار داد سپس آبتین را سر از تن زدند و هم در کمین فریدون شدند فرانک ز ترس فریدون پسر به کوه و بیابان همی در به در سرانجام بر کوهی از شیر و گرگ به مردی , سه ساله فریدون  سپرد زمانهای خونین ز ایران گذشت فریدون چو شیری برازنده گشت چو بر شانزده سالگی پا نهاد به شهر اندر از کوه آمد چو باد فرانک برآمد به نزد پسر ورا گفتش از داستان پدر فریدون زد آتش به دل اندرون ز ضحاک مرگ آور تیره گون به کشتار ضحاک سوگند خورد بپا گشت و لبها به دندان فشرد به مادر بگفتا منم آن شهی که کشور ز ضحاک سازم تهی یکی کاوه بودی ز آهنگران به دل کین ضحاک بس بیکران به نزد فریدون چو همپای او زره بر تن و چکمه بر پای او برآمد چو شیری ز بیشه برون که ضحاک را تا کند سرنگون فریدون ورا گفت ای  شیر نر زمان شد که لشکر برآید ز در زمیهن پرستان  هزاران هزار زره پوش و بر اسب جنگی سوار به گرد فریدون چو یاور شدند به میهن رهایی دلاور شدند یکی لشکر از مردم آمد ز راه به تن رخت پولاد و بر سر کلاه به ضحاک دوران چنان تاختند که سر از هزاران برانداختند فریدون چو ضحاک را درشکست به کوه دماوند زنجیر بست رها شد ز ضحاک تاج شهی شد ایران ز سرکوب مردم تهی فریدون چنان پادشاه جهان زدی تکیه بر تخت شاهنشهان فرانک به یکباره آگاه شد که فرزند دلبند او شاه شد وزان پس چو بر تخت شاهی نشست همه درب و دیوار زندان شکست دو دختر ز جمشید  آزاد کرد که جمشید شه را روان شاد کرد رسیدی چو گهنامه بر مهر ماه فریدون به سر زد یکی تاج شاه سپس جشن و شادی ره انداختند به سر خوردگان هدیه پرداختند فریدون چو کار جهان سرگرفت ز جمشید  دختر چو همسر گرفت سیه روزگاران به پایان رسید بسی روشنایی به ایران دمید ز  آباد سازی و  سازندگی پدیدار شد چهره ی زندگی چو ایران فلک هیچ مادر نزاد نباشد چو ایران جهان هم مباد مسعود آذر https://telegram.me/massoud_azar