سنت پترزبورگ نشین ساکن شمال

آها اینم بگم که نوجوون بودم کراش سگی داشتم رو پسرای کره‌ای 😂 مخصوصا پسران فراتر از گل 😂 بزرگ شدم نظرم عوض شد.

البته من که انتخابمو کردم پسر مازندرانی ✅

ولی بچه‌ها سریالش جالبه به نظرم موضوعیه که کمتر بهش پرداخته شده. «زندگی کردن».

من چقدر پسر کره‌ای نَدوست هستم. این سریالی که می‌بینم، دکتر اسلامپ، حس کردم اصلا چهره پسرای کره‌ای رو نمیتانم. دوست دارم مرد ریش و پشم داشته باشه، زمخت باشه. چیه صاف و شفاف؟

پستی که مامانش تو پیج خودش برای دخترش گذاشته بود، یه ویدیوی روزمره بود که دخترش داشت کتاب می‌خوند. این ویدیو ترسناک‌تر و غمناک‌تر از هرچیز دیگه‌ای بود که می‌شد پست کرد. چرا؟ چون همه‌مون داریم کارهای روزمره‌مون رو انجام میدیم و یهو؟ یهو دیگه نیستیم.

شاید این حرفاش یه تلنگر حداقل برای من بود. که این‌قدر بیخودی سخت نگیرم، حرص نخورم، جوش نزنم...

بچه‌ها امروز یکی از پیجای عروسی که دنبال می‌کنم یه پست از پیج یه دختری رو استوری کرده بود. یه دختر بسیار زیبا و قشنگ و جوون، ۲۶ ساله که خیلی یهویی فوت می‌کنه. داشتم پیجش رو می‌دیدم، همینجور هم اشکم براش می‌ریخت. ببینید چی نوشته... کاش بتونیم این حرفاشو زندگی کنیم و صرفاً نخونیم و رد شیم.

این کوچولوی بامزه چطور تبدیل شده به منی که الان هستم نمی‌دونم.

ول کن جهان را، بیا دسر درست کنیم. لطفاً تزئین منه کار نداشته باشینا، من از تزئین بدم میاد این توت فرنگیا هم داشت خراب می‌شد چپوندم این تو 😂