متن غمگین

«شب که از راه می‌رسه، غربتم باهاش میاد...» 01:48 『 @Text_Ghamghin10 』

گاهی اوقات مجبوریم بپذیریم که بعضی از آدما فقط می‌تونن تو قلبمون بمونن نه زندگیمون!

شانه‌هایم عجیب می‌لرزند؛ تکیه‌گاه مرا کجا بُردی؟!

«اگر پایان را می‌دانستم آغاز نمی‌کردم.»

آدم‌ها تمام نمی‌شوند، آدم‌ها نیمه‌شب با همه‌ی آنچه در پسِ ذهنِ تو برایت باقی گذاشته‌اند؛ به تو هجوم می‌آورند.

کاش گل سرخ وجود نداشت زرد و پژمرده نمی‌شد و جدایی و مرگ هیچ‌یک وجود نداشت. 『 @Text_Ghamghin10 』

شعر را صرفِ همین عشق پریشان کردی. همه‌ی زندگی‌ات را سپر آن کردی. دوستش داری و پیداست که پنهان کردی. دل من هر چه غلط بود فراوان کردی.

بدترین توانایی انسان این است که بلد باشد با همه چیز مدارا کند.

با این منِ مانده تا به اَبد،در آرزویت بگو چه کنم؟

رفت‌ و آمد فامیلی خیلی خوبه، مخصوصا اونجاش که نمیری خونشون و نمیان‌ خونتون.