-شغاف-

علاوه‌بر هر چیز که در جستن آنی، آنی. یه هر چیز که در ناشناس بقیه می‌فرستی، آنی هم وجود داره.

گفته بودی که چرا خوب به پایان نرسید؟ بله آقای شهریار، زور من خسته به طوفان نرسید.

پُره حرفم اما یه‌چیزایی هیچوقت توی کالبد کلمه نمیرن تا بیان بشن، اینا فقط باید چال بشن تو چاله‌ی‌ ناگفته‌ها. توان لازمه برای بیانشون، به قولِ جناب ابتهاج " قصه‌ها هست ولی طاقت ابرازم نیست".

گفت تغییر اعتماد به بی‌اعتمادی سقوطیه که نمی‌خوری به کف زمین، تو این فاصله‌ی افتادن و زمین خوردن بارها می‌چرخی و از بین میری. اگه شانس بیاری قبل شکستن خودتو پیدا کنی بُردی. گفتم اما خب کار سختیه، فکر کن برگه که از درخت جدا شه دیگه از بین رفته؛ حالا چه پرواز کنه، چه بخوره زمین زرد و مرده‌ست.

تو هرکاری می‌کنی که نیازی نباشه کسی کمکت کنه.

https://t.me/erjaf/2302 دوستمون لطف داشتن.

می‌‌دونی الان کجام؟ اونجایی که شاعر گفته" من هر چه بی‌قرارترم، بی‌صداترم".

«بعضی‌‌وقتا هم هرچی بخوای بگی اضافه‌کاریه فقط باید بشینی یه‌گوشه نگاه کنی، هرچی می‌خواد بشه، بشه.»

کشته شدن احساس توسط منطق، با استدلال بر اینکه همش به‌خاطر خودته؛ اینه جنایتی که هر روز در من رخ میده.