جاده خاکی

نزار قبانی میگه: «لو أنني أقول للبحر ما اشعر به نحوك لترك شواطئه و أصدافه و أسماكه و تبعني!» اگر به دریا می‌گفتم که چه احساسی نسبت به تو دارم، سواحل و صدف‌ها و ماهی‌‌هایش را رها می‌کرد و به دنبال من می‌آمد.

به پیامبری احتیاج داریم که فریاد بزند و بگوید: بسه دیگه... . این کشور دیگه رویا و آرزو توش نمونده تمام... .

گفتم از نزدیکی دیدار، گفتی: «ساده‌ای ! دورم از دیدار با هر پیش پا افتاده‌ای» کوچکم خواندی، که پیش چشم ظاهربین تو دیگران کوهند و من سنگ کنار جاده‌ای شهر را گشتم که مانند تو را پیدا کنم هیچ‌کس حتی شبیهت نیست، فوق‌العاده‌ای ! با دل آزرده‌ام چیزی نمی‌گویی ولی از دل آزردن که حرفی می‌شود آماده‌ای باز بر دوری صبوری می‌کنم اما مگیر امتحان تازه‌ای از امتحان پس داده‌ای . #سجاد_سامانی

من و کنجِ فراق، ای گریه ی حسرت کجایی تو؟ فیاض لاهیجی

یاد شبی که با تو شدم آشنا بخیر...! #کردی

حالم حال ادمیه که دره هارو پشت سر گذاشته و دیگه نایی براش نمونده تا سنگریزه ی جلوی پاش رو کنار بزنه...

خستم! از همه چیز خستم! اینقدر خسته که هر شب آرزو میکنم، صبح از خواب بیدار نشم https://t.me/jadeh_khakiha

در فیلم طعم گیلاس ساخته‌ی عباس کیارستمی، پیرمرد تعریف می‌کند که رفته بودم خودکشی کنم و بعد ناگهان با هیجان می‌گوید: «آقا یه توت ما را نجات داد، یه توت ما را نجات داد.» همه‌ی آدم‌ها به یک توت در زندگی‌شان احتیاج دارند. امّا توت‌هایمان یکی نیست. هرکسی توت مخصوص خودش را لازم دارد.