کانال رسمی مدافِعان سُـنَّت

🌴 ولید بن عیذار می‌گوید : حضرت عَمرو بن عاص در سایه‌ی کعبه‌ی معظّمه بود. دید که حضرت حسین دارد می‌آید. 🕋 حضرت عَمرو فرمود : ایشان [یعنی حضرت حسین] در نزد اهل آسمان، از تمام مردم زمین، دوست‌داشتنی‌تر است. 🏝 حَدَّثَنَا قَبِيصَةُ قَالَ : حَدَّثَنَا يُونُسُ عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ عَنِ الْوَلِيدِ بْنِ الْعَيْزَارِ قَالَ : بَيْنَا عَمْرُو بْنُ الْعَاصِ فِي ظِلِّ الْكَعْبَةِ إِذْ رَأَى الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ مُقْبِلًا فَقَالَ : «هَذَا أَحَبُّ أَهْلِ الْأَرْضِ إِلَى أَهْلِ السَّمَاءِ» 📚 مصنف ابن أبي شيبة ٦/‏٢٠٠

🔴 وَأَمَّا مَنْ قَتَلَ الْحُسَيْنَ أَوْ أَعَانَ عَلَى قَتْلِهِ أَوْ رَضِيَ بِذَلِكَ، فَعَلَيْهِ لَعْنَةُ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ 🟢 شیخ‌الاسلام امام ابن‌تیمیه : ✍🏻 آن‌کس که حضرت حسین را به‌شهادت رسانده، یا در کشتنش کمکی کرده، یا حتی به‌آن راضی بوده؛ لعنت خدا و ملائکه و تمام مردم بر او باد. 📚 مجموع الفتاوی ٤٧٨/٤

أثری از فرات السائب [ از غلات شيعه ] نقل شده كه از میمون بن مهران راجع به افضلیت حضرت ابوبکر و عمر و سیدنا علي ( رضي الله عنهم ) ميپرسد و ابن مهران در پاسخ [با تعجب] میگوید : خیال نمیکردم که به زمانی برسم که شیخین و حضرت علی در فضل یکی به حساب آورده شوند زیرا ابوبکر و عمر رأس اسلام و جماعت مسلمين بوده اند !

#رزية_الخميس ( ٢ ) #الرزية_كل_الرزية قول ابن عباس: «الرزية كل الرزية » لم يقصد بها تخطئة عمر رضي الله عنه، فالمصيبة [ الرزية ] باختلافهم فقط. مقصود ابن عباس در تخطئه قول و كلام حضرت عمر نيست بلكه مقصود ايشان وقوع اختلافی است که در حضور پیغمبر ﷺ صورت گرفته بود. و این هم در کلام ابن عباس - رضي الله عنه - تصريح شده : إِنَّ الرَّزِيَّةَ كُلَّ الرَّزِيَّةِ مَا حَالَ بَيْنَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَبَيْنَ أَنْ يَكْتُبَ لَهُمْ ذَلِكَ الكِتَابَ مِنَ اخْتِلاَفِهِمْ وَلَغَطِهِمْ [ صحيح البخاري ]

#رزية_الخميس ( ١ ) #حسبنا_كتاب_الله « حسبنا كتاب الله » أي يا رسول الله ﷺ لا حاجة أن ندوّن وأن نكتب غير كتاب الله. وليس معناه لا حاجة لنا بما تريد أن تبلغنا به ! مقصود حضرت عمر - رضي الله عنه - اين است كه با وجود کتابت قرآن، نيازی به نوشتن چیز دیگری نیست.‌ نه اینکه نیازی به شنیدن تبلیغ شما نداریم ! رسول اکرم ﷺ شدیداً بیمار بودند، و بنا به شفقت اصحاب ( وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ مَا قَالَ عُمَرُ ) بر رسول خدا ﷺ، ممانعت ورزيدند. و الا حضرت عمر و ديگر اصحاب از تبلیغ غیر قرآن [ احادیث ] کم کاری نمیکرده اند و اولین روایت نبوي صحیح بخاری توسط حضرت عمر - رضي الله عنه - نقل شده است. ✍🏻و اين معنای صحیح اين عبارت است : ﴿ قَالَ عُمَرُ: إِنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ غَلَبَهُ الوَجَعُ وَعِنْدَكُمُ القُرْآنُ فَحَسْبُنَا كِتَابُ الله ﴾

✨دلایل منطقی بر رد تفویض معنای صفات✨ این نظر بین مردم مشترک است که هدف از نطق کلام فهماندن معنا به مخاطبین می‌باشد، در واقع ما سخن می‌گوییم تا معنا و مفهومی به دیگران برسانیم و به عبارت دیگر هرگاه قصد فهماندن معنایی به سایرین کنیم، سخن می‌گوییم، الله متعال هم برای فهماندن دین خود و تبیین آیین زندگی با زبان عربی مبین برایمان دین نازل کرده لذا سزاوار است که در بیان توحید صفات خودش از کلماتی استفاده کند به صراحت معنای صفات برایمان تبیین شود و اگر مفوضه بگویند که ما در بین اتخاذ چند معنا توقف کردیم این تهمت به الله متعال و دین بدون نقصش می‌باشد زیرا توحید مهم‌ترین اصل دین به روشنی و با دقت بیان گشته و اگر این اصل قابل فهم نباشد، سایر ابواب اسلام به صورت اولی غیر قابل فهم بایست باشد با این حساب اگر کلام حاوی چندین معنا باشد که نتوان بین آنها بر حسب سیاق کلام یک مورد را انتخاب نمود این کلام، کلامی ناقص می‌شود که نمی‌تواند معنای مد نظر را به مخاطبش برساند و این توهین به ذات الله یکتا می‌باشد که نتوانسته پیام و مفهومش را به مردم برساند هم چنین بایست بدانیم که نبی علیه الصلاة و السلام این کلام نازله را به اندازه کافی و شافی برای صحابه رضی‌الله‌عنهم شرح دادن و جایی واگذار نکردن، لذا اگر مفوضه در ترجیح معنا توقف کنند بدین معناست که گواهی دادن به اینکه دین به صورت کامل به ما نرسیده و این تهمتی در حق خود نبی علیه الصلاة و السلام و سپس سلف و اتباع آنها خواهد بود هم چنین الله متعال در قرآن کریم از ما خواسته که در کلامش تدبر کنیم (إِنَّآ أَنزَلْنَـٰهُ قُرْءَ‌ٰنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ) (ما، این کتاب را قرآنی عربی نازل نمودیم تا بیندیشید) تدبر و تعقل بایست در معنی درست کلام انجام گیرد لذا اگر معانی تفویض شود و غیر قابل اختیار باشد تدبر و تعقل هم ارزش خود را از دست خواهد داد

روز عید است یا عزا؟ سرابی به اسم امامت و ولایت که قائلینش آنرا مسیر هدایت دانستن، لکن در حقیقت موجب پیدایش بیش از صد فرقه ضاله در تشیع شد، فِرَقی که به آسانی یکدیگر را تکفیر کرده و فقط خود را مسلمان می‌دانند، فِرَقی که نقص در ثقل اکبر را موجب کفر ندانسته و اختلاف در ثقل اصغر را موجب کفر پنداشتن، و از این بین فرقه هایی هم هستند که امامشان را گم کرده و هر جمعه منتظر ظهورش نشستن براستی بایست به حال جهان تشیع گریست...

‍ 🏝 غدیر خم 🏝 #بهترین_جا برای اعلام محبت حضرت علی و #بدترین_جا برای اعلام خلافت آنحضرت ♻️ اگر [طبق نظر اهل‌سنت] مقصود از حدیث غدیر، محبت حضرت علي باشد؛ «غدیر خم» #بهترین_جا برای اعلام آن بود. حضرت بُرَیده و خالد، کدورتی نسبت به حضرت علی به‌دل گرفته بودند. آن را نزد پیامبر ﷺ مطرح کردند. آنحضرت ﷺ این قضیه را در مکه مطرح نکرد. زیرا نخواست که مسلمانان از سایر بلاد مختلف، این را بفهمند و بگویند که یاران پیامبر ﷺ با یکدیگر کشمکش و کدورت دارند. و از طرفی نگذاشت که این قضیه، تا به «مدینه» کِش پیدا کند. و پیش از رسیدن به اهل و اقوام، آن را رفع نمود و محبت حضرت علی را إلزام فرمود. پس #بهترین_جا غدیرخم بود. نه قبلش و نه بعدش. ⭕️ اما اگر [طبق نظر شیعه] مقصود از حدیث غدیر، خلافت حضرت علي باشد؛ «غدیر خم» #بدترین_جا برای اعلام آن بود. زیرا در مکه، مسلمانان شهر مکه و حاجیان مدینه و یمن و طائف و عراق و شام و نجران و سایر بلاد اسلامی، همگی حضور داشتند. و لذا باید آنجا و یا در عرفات، مطرح می‌نمود. اما در غدیر خم، تمام این حُجّاج، هریک به بلاد خودشان رفته بودند. و عملاً فقط برخی از مَدَنی‌ها، آنحضرت ﷺ را تا غدیرخم همراهی می‌کردند. حتی مدینه، بهتر از غدیرخم بود. لااقل باقی اهل‌مدینه که حج نیامده بودند، می‌شندیدند. لذا غدیرخم، غریبانه‌ترین و کم‌جمعیت‌ترین و درواقع #بدترین_جا برای اعلام خلافت حضرت علی بود. 🖼 چنانکه در تصویر زیر، مشاهده می‌فرمائید [البته پیامبرِ شیعیان، نه‌تنها در بدترین مکان، بلکه همچنین در بدترین زمان و با بدترین و مهمل‌ترین الفاظ، خلافت را بیان نموده. که بعداً به‌آن خواهیم پرداخت]

اوّلی که مشخصه. الان عبدالنبي و عبدالرسول میذارن گاهی. این اشتباهه. اما «مولی النبي و مولی الرسول»، اشکال نداره. (اگر لایق باشیم، غلام آنحضرت بوده باشیم) که امام احمد میگه : رهایش کن. یعنی ایرادی نداره. و اما درمورد سوم وچهارم؛ باید رسم و عادت امام احمد را بدانید. ایشان خیلی تأکید داشتند که همان‌چیزی که روایت شده، عیناً گفته شود. و شرح و بسط و اضافه، نگردد. و در این مسیر، نظرات و فتاوای ویژه‌ای داشتند. مثلاً در مورد الفاظ قرآن. ایشان میگه : هرکس بگه الفاظش مخلوق است، مبتدع است. و هرکس بگه مخلوق نیست، اونم مبتدع است. خب این، ارتفاع نقیضین است. مگر می‌شود که «مخلوق نباشد» و «غیر مخلوق نیز نباشد»!!! خب «مخلوق نبودن»، همان «غیر مخلوق‌بودن» هست دیگه!! اما امام احمد، هرگونه از این موارد را بدعت نامید. چون روشی ایشان داشت. که هرچیز، عیناً به‌همان سبک و سیاقی که از گذشتگان رسیده، ادامه پیدا کند. و شرح و بسط و اضافه‌ای نشود. لذا در اینجا پیرامون این چند حدیث، فرموده که : از تفسیر و تأویل آن، سکوت کنید. و حدیث را همانگونه که آمده، بگذار باشد. (البته در مقابل، بسیاری از علما هم، ترجیح می‌دادند که مسائل، شرح و بسط شود. و پرداختن به‌آنها را بدعت نمی‌دانستند) وهمچنین باید شرایط و فضایی که در آن، این‌سخن را گفته؛ مدنظر داشت. که مقصود سائل، دقیقاً چیه! تا مقصود امام، معلوم شود. این‌دو، یه‌کم گُنگ هستند. و چیزی را اثبات یا نفي نمی‌کنند. نه‌تنها فضل حضرت علی، بله حتی در باب صفات الهی (مثل ید و وجه و امثال آن) نیز وقتی از امام احمد سؤال میشد، ایشان می‌فرمود که از شرحو تفصیل‌هایی که توسط خدا و رسول نیست، بپرهیزید. و آیات و روایات را همانگونه که هست، نقل کنید. دع الحدیث کما جاء که البته این رافضی در کلیپ، یا سواد نداره یا شیطنت کرده؛ ترجمه کرد : این حدیث را رها کن!!! همانطور که دیده شده 😊 درحالی‌که «دع الحدیث کما روي» یعنی : حديث را همانطور که روایت شده، بگذار باشد. و از خودت چیزی اضافه وکم نکن. امام احمد و شاگردان خاص او، و این دسته از افراد آن زمان؛ همه جزو روات بودند. و در کتاب حدیث، بسیاری‌شون به‌عنوان راوی هستند. لازم بود که حدیث را عیناً نقل کنند. و شرح و بسط به عهده فقهاء و دیگران بگذارند. امام احمد، به آینده نگاه میکرد. که از احادیث مدرَج، جلوگیری شود. الان تعدادی احادیث داریم که راوی، وسطش شرحی و توضیحی داده؛ و انسان خیال میکنه که جزو حدیث است. یعنی متأخرين خیلی سخت میتوانند احادیث مُدرَج را اصلاح کنند. لذا این دستور امام احمد و امثال او، باعث شد که احادیث مدرج، بسیار کم و در حد صفر بشود. تقریبا شبیه کاری‌که شیخین کردند. مدتی از اینکه به‌صورت گسترده کتابت حدیث شود، ممانعت کردند. تا مبادا با قرآن قاطی شود. (چون ابتدای اسلام، این خلط‌ها و اشتباهات، راحت‌تر ممکن بود رخ بدهد) و وقتی مدتی گذشت و قرآن، کاملاً معلوم و مسلم شد برای همه، و دیگر امکان قاطی‌شدن چیز دیگر با آن، محال شد؛ اون‌وقت احادیث هم به‌صورت گسترده کتابت شدند. @rodoud_elmi #ادامه_دارد