Ay's

Was vermeid’ ich denn die Wege, wo die ander’n Wand’rer gehn, suche mir versteckte Stege durch verschneite Felsenhöh’n? Habe ja doch nichts begangen, daß ich Menschen sollte scheu’n, – welch ein törichtes Verlangen treibt mich in die Wüstenei’n? Weiser stehen auf den Strassen, weisen auf die Städte zu, und ich wand’re sonder Maßen ohne Ruh’ und suche Ruh’. Einen Weiser seh’ ich stehen unverrückt vor meinem Blick; eine Straße muß ich gehen, die noch keiner ging zurück. چرا از مسیرهایی که دیگران می‌روند اجتناب می‌کنم، چرا نباید پا در مسیری بگذارم که باقی رهروان می‌روند؟ چرا باید در زمین‌های محصور در برف مسیرهای پنهانی را جستجو می‌کنم؟ من که مرتکب هیچ خطایی نشده‌ام که از مردم دوری کنم این میل احمقانه چیست که مرا به بیابان می‌کشاند؟ تابلوهای راهنما در جاده‌ها ایستاده‌اند، به سوی شهرها اشاره می‌کنند، اما من بی‌وقفه سرگردانم، در جستجوی آرامش. یک تابلوی راهنما را می‌بینم که آنجا ایستاده است، در برابر نگاه من ثابت و استوار جاده‌ای را باید بروم، که هیچ کس از آن برنگشته است.