pathétique

I wanted the past to go away, I wanted to leave it, like another country; I wanted my life to close, and open like a hinge, like a wing, like the part of the song where it falls down over the rocks: an explosion, a discovery; I wanted to hurry into the work of my life; I wanted to know, whoever I was, I was alive for a little while. — Mary Oliver, Dogfish

هرروز قبل از این‌که سوار مترو بشم دو سه صفحه از کتاب «یادداشت های کوچه و خیابان» آنی ارنو رو می‌خونم. ارنو، درست مثل من در یک شهر تازه ساخت در حومه‌ی کلانشهر مرکز کشورش زندگی می‌کنه. یادداشت های کوچه و خیابان بیشتر از این‌که مرتبط به کوچه ها و خیابان ها باشه به فضاهای شهری وابسته‌ست. فضاهایی مثل سوپرمارکت و مال‌ها، مترو و اتوبوس، راهرو هایی که هرکس با هر شغلی ازشون رد میشه. اما ارنو در این کتاب کوچک بیشتر از همه به حرف‌های ادم هایی که مسافرین این فضاها هستن توجه نشون میده. این‌که پسربچه و بزرگترش چه صمیمیتی دارند یا گرافیتی های روی دیوار چه تصویری از پاریس ۱۹۸۶ رسم می‌کنن. به هر حال هر گرافیتی یک صحبت ناگفته‌ست. شهر به من گوش نمیده، پس من با دیوار شهر حرف می‌زنم. در جای جای کتاب ارنو از خودش سوال می‌پرسه. این عادت مخصوص ارنو نیست، همیشه با واردا به همچین سوال‌هایی می‌رسیم که یا خودش می‌پرسه یا ما. کارهای ارنو برای من دقیقا مثل تماشای مستند‌های وارداست. یک جور جدایی فرمیک که ابراز عاطفه در محتوارو راحت تر می‌کنه. سوال‌هایی که نیاز به جواب ندارن. پرسیدنشون تمام کاره.

یک گروه خیلی فعال در فضای مجازی ایران و فارسی در حال پخش و تزریق فاشیسمه. فاشیسم به معنای کلمه و هیچ فکر نمی‌کنم اغراقی درش هست اگر بگم فاشیسمی که باهاش رو به رو هستیم دقیقاً به اندازه‌ی رژیم اسلامی خطرناکه. در این اوضاع حقیقت و واقعیت اولین چیزهایی هستن که به طور کامل حذف و دستکاری می‌شن. مسئله هرگز فلسطین به تنهایی نبوده بلکه مسئله بازخورد انسان و انسانیت با فلسطین، ایران، ویتنام، عراق، افغانستان و …ست. فاشیسم با ملی‌گرایی شمارو فرامی‌خونه ولی به محض این‌که باهاش مخالفت می‌کنید به عنوان خائن تفتون می‌کنه بیرون. ما در ایران فرصت امتحان فاشیسم رو هم حتی نداریم، برای بقا هم شده باید عبور کنیم.

«تقریباً تمام مصاحبه‌شوندگان این ویدیو با معترضان به حجاب اجباری همدردی می‌کنند.» https://t.me/factnameh/3418

انقلاب یک ربع مانده به ده

Ninety percent of what’s wrong with you could be cured with a hot bath, says God from the bowels of the subway. but we want magic, to win the lottery we never bought a ticket for. (Tenderly, the monks chant, embrace the suffering.) The voice of God does not pander, offers no five-year plan, no long-term solution, nary an edict. It is small & fond & local. Don’t look for your initials in the geese honking overhead or to see thru the glass even darkly. It says the most obvious crap— put down that gun, you need a sandwich. — The Voice of God by Mary Karr

When you know, you know It’s time to go. @ordinarygriefs

آیا عزیزان داخل خانه متوجهن حرف منفی زدن درباره‌ی یک مسئله همچنان حرف زدن و وقت صرف کردن درباره‌ی اون مسئله‌ست یا به طرز جادویی‌ای آرزوی مرگ ملت چهار کشور اونورتر رو ۲۴ ساعته کردن نیکا و ژینا را زنده می‌کنه و زندانیان رو آزاد می‌کنه؟

ایرانی بیست و پنج خط فحش به هموطن بابت پست اینستاگرامی در حمایت از غزه می‌نویسه، هشتگ ضد فلسطین ترند می‌کنه، بعد با پررویی دلیل این اتلاف وقت و انرژی رو «تمرکز رو مشکلات خودمون در ایران» می‌ذاره. کاملاً منطقی و تاثیرگذار برای زندانیان داخل کشور.

آخرین جلسات ترم.