قصّه علی

کمی خیره‌سرتر... کمی شیر نرتر اُدیپانه، تابوشکن، بی‌پدرتر...

غزل-مثنوی "روایت ماه برای طلوع" #علی_سلطانی_فر ⏭ @the_kalame

‍ « نمی‌دانی ... » در تو سال‌هاست کسی را کشته‌اند او کیست؟ نمی‌دانی ... سایه‌ای که روحت را به یغما برده است او کیست؟ نمی‌دانی ... تو را می‌برد بالا از قلّه‌های زندگی شکوهی به قدرِ اورست به تو می‌گوید: قسم به زمان ... قسم به هر زمانی که نمی‌دانی ... و آن‌جا پیرمردی در انتظارِ توست در چشم‌هایش مردی آشنا زیسته‌ است و تو گویی عمری را جای او زندگی کرده‌ای ... چند سال است که آن بالاست؟ نمی‌دانی ... پایینِ قلّه، مادریست آغوشی دارد به بوی مادرت می‌خواهی خود را پرت کنی پایین باری دیگر در آغوشش آرام بگیری پیرمرد دستت را می‌گیرد با تو حرف می‌زند به زبانی که نمی‌دانی ... و مادر آن پایین لالایی می‌خواند کدام لالایی را؟ نمی‌دانی ... آن پایین با گریه می‌گویی: خودت مرا بالا ببر مادر ... مرا در این ارتفاعِ وحشت تنها نگذار چرا که در چشم‌های آن مرد سال‌هاست کودکی مرده‌ است و چشم‌های پیرمرد مرگِ هزاران کودک را به چشم دیده است و مادر، رهایت کرد به حال خودت آسان به همان رحمی که نمی‌دانی ... و باقی‌اش را نگفته می‌دانی مقرّر است هزاران‌بار کشته شوی و باز هم بمانی به امید و ایمانی که منشأش را نمی‌دانی ... و باز، من این بالا و باز، خیره به مسیر خودهای کوچک و بزرگت را می‌بینی چند سالشان است؟ چند سال است مرده‌اند؟ در کدامین احتمالِ موازی عشق را به سینه فشرده‌اند؟ کدامشان هنوز زنده‌اند؟ تو هیچ‌چیز نمی‌دانی ... برخی‌شان زنده به ایمان به بالای قصّۀ‌شان می‌نگرند برخی‌شان مُرده به افسوس پایین را می‌میرند ... آویزان از تپّه‌های سهمگین سقوط ... و مرگ ... از ارتفاعی که مهم هم نیست که بدانی حال تا این سطر باید بسیاری‌شان مرده باشند در دست و پای زدن در غمی که از زانوهایشان قوی‌‌تر است و نوری به نوکِ قلّه پدید می‌آید جرقّه‌های کوچک و بزرگ بر سرِ پیرمرد می‌بارند مرگ می‌آید و همه می‌دانند ... بوسه‌ای از پیرمرد می‌گیرد او را به ژرفنای شهر می‌دمد ... و تو ابری، ابری که هیچگاه نمی‌باری تنها ترینی، کسی را نداری تنها احتمالِ موازیِ ممکن! و اگر بمیرم دیگر هیچ منی باقی نخواهد ماند نه پیرمردی که بگرید نه طفلی که بگرید اینجا دیگر هیچکس گریه نمی‌کند غم زانو‌هایت را در هم می‌شکند و تو، تنهاترین منِ من‌هایت هستی و یک وظیفۀ بزرگ و هزاران عهد که با آنان بستی چه عهدی ... چه قراری ... نمی‌دانی ... و « اندوه، وزنی مبهم دارد؛ و تو ایستاده‌ای ... » به روی چه؟ نمی‌دانی ... #علیرضا_ترکی | #موج_نو @gheseyeali

بانوی شرقیِ من ای غنی‌تر از شقایق مالِ تو... ارزونیِ تو... خورجینِ قلبِ این عاشق... #ایرج_جنتی‌_عطایی #Music https://youtu.be/IyJ7Pj1LJjA?si=m02-bKE0dBseyxL4

Structuralism Album by Alfa Mist 2019 #Jazz • #Music @gheseyeali

#Album Jazz fusion

جا مونده عطرِ لباست روی تنِ خاطراتم... خواننده: علیرضا بیات آهنگساز و تنظیم‌کننده: یاسین دادور ترانه‌سرا: #علیرضا_ترکی به زودی! @gheseyeali

داستانِ " نافرجامی انگشت‌ها" شاهین زراعتی *اینو حدوداً یه سال پیش نوشتم و ادیتش تازه تموم شد. @out_doors

باستار برگزار می‌کند: دورهمی شاهنامه‌خوانی گرداننده: محمدجواد ترابی زمان: چهارشنبه‌ها ساعت ۱۹:۰۰ تا ۲۰:۳۰ جلسه نخست ۸ خرداد ۱۴۰۳ - سرفصل این دورهمی: داستان رستم و شغاد هزینه: ۱۰۰ هزار تومان حلقه شامل ۲ جلسه به‌مدت یک ساعت و نیم است. راه‌های ارتباطی: ادمین باستار: @baastaar کانال باستار: @baas_taar اینستاگرام: https://www.instagram.com/baas.taar