🕊مجمــوعه ی اشعارو دلنوشــته های بانــو اکـرمــ نــورانــی

زخمی از جنس جدایی ها توانم را گرفت تا به شِکوه لب گشودم غم دهانم را گرفت شرحه شرحه سوختم در آتش دلدادگی استخوانم گُر گرفت و تب امانم را گرفت محو شد در بارش تنهایی من رد تو سیل غم ها زد به جانم تا نشانم را گرفت من به ایجاز مرورت حفظ کردم گریه را موج اشکم زد به پهلو امتحانم را گرفت از هوایت پل زدم تا چشمه ی زاینده رود لشکری زد ابر مویت اصفهانم را گرفت دود درد آلودِ دوری دور شب بوها که‌ گشت ناگهان نقش زمین شد آسمانم را گرفت من خمار چشم های زندگی بودم ولی مرگ آمد جرعه جرعه استکانم را گرفت #اڪــرمـ_نورانی

التجا دارم به صبح از این شب آتش بجان کز هوایت سوختم تا بند بند استخوان کر نبودی از فراقت جام دل پرخون نبود آه از وقتی که بودی و نبودی در میان #اڪــرمـ_نورانی

عشق دارد در دل تنگم شکوفا می شود پای بلبل در دل ویرانه ام وا می شود هرکجا چشمی گشوده سبزه ای نو از زمین پشت قاب کهنه ی دنیا چه زیبا می شود زخم های زندگی را بوسه باران می‌کند نرگسِ مخمور من مستانه شیدا می‌شود کهنه گی ها را بدور افکن که صبحی تازه از پشت پلک آرزو هامان هویدا می شود سرزمین واژه ها یکدست گل باران شده زیر هر حرفی بهشتی نو دلارا میشود #اڪــرمـ_نورانی

خوشم ڪه عطر خیالت در این حوالے هست اگرچه جاے عزیزت همیشه خالے هست #اڪرم_نورانے

ناز مکن ای صنم . ساز منم، رازمنم، قافیه پرداز منم پشت هم اندازه منم،عارف طنّاز منم گشنه منم،تشنه منم،زخمی هر دشنه منم بر لجن آغشته منم ، سوی تو برگشته منم #مولانا

مگر خیالِ تو از سر رود که خواب آید #اڪرم_نورانے

شب تاریخچه ای دارد به قدمت موهای سپید زنی که گلیم بختش را سیاه بافته اند #اڪرم_نورانی