🦋Speaking Myself🌾

واقعا به یه چیزی نیاز دارم که تمرکزم رو ببره بالا. وقتی می‌خوام کاری انجام بدم، نیم ساعت بسختی تلاش می‌کنم تا ذهنم جمع و جور بشه. حتی وقتی کتاب می‌خونم، تا مدتی معنی کلمات و جملات رو درک نمی‌کنم و این مساله گاهی خیلی نگرانم می‌کنه🥲

دیروز عصر رفتم دنبال دوستم که‌ پیاده بریم واسه جلسه کتابخوانی، و‌ یهو این منظره خیلی جذبم کرد؛‌ کوه، اون دوتا ماشین پیکان :))گلوله ابر بالای کوه.... همه چی زیادی زیبا بود 🥲

عاشق تو دماغی ادا شدن کلمات توی فرانسویم، خیلی خیلی زیباست! همینطور اینکه‌ توی آلمانی یه حرفی هست شبیه ش ولی یجور خاص تلفظ میشه‌ انگار زبون میون دندون‌ها قفل شده! چطور بگم؟!

برای این جلسه کتابخوانی، کتاب "موش‌ها و آدم‌ها" از جان اشتاین‌بِک رو می‌خونیم. هیچ تصورش ازش نداشتم و حالا بینهایت جذب جزئیات داستان و رویای دوتا آدم قصه شدم.

ضدآفتاب لیپورکش یادتونه معرفی کرده بودم، سه روزه دارم استفاده می‌کنم و هر سه روز یه جور بوده :)) البته قلق داره استفاده کردن از ضدآفتاب فیزیکی که قرار نیست عمقی جذب پوست بشه و رد سفیدی میذاره، که خب فهمیدمش و بهتون میگم سر فرصت.

البته خودمم ساکت بودم!! ولی نمی‌دونم‌ چی بگم. راستش از اوایل شروع کرونا اینقدر بدنم نسبت به استرس و اخبار بد حساس شده که وقتی مشغول کارم و ناغافل تلفن زنگ می‌خوره، تا یه ساعت دلم بهم می‌پیچه. سعی می‌کنم خودم رو از موارد تنش‌زا دور کنم، بیشتر مواقع از نصف مسائل بی‌خبرم. اما این دلشوره همچنان باهامه، اینقدر این‌ نگرانیا به خوردم رفته که حتی وقتی یکی داره حیاط خونه‌اشو می‌شوره، یا برق اضافی یه جایی روشنه، من بابت تموم شدن منابع زمین هم کلی استرس می‌کشم و یه عالم سناریوی تاریک تو ذهنم می‌سازم. لعنت بهت ج.ا لعنت بهت که یه بار فرصت زندگی کردنمون رو به جهنم بدل کردی! لعنت بهت دنیای قدرت