تویی‌آرامشم⛓☁︎

ببخشید که کوتاست... سعی میکنم زودتر پارت بدم🔮💙 . نظراتون خوشحالم میکنه🫂♥️ 𝘜𝘯𝘬𝘯𝘰𝘸𝘯💜: https://t.me/BiChatBot?start=sc-159223-WglO6Sc 𝘈𝘯𝘴𝘸𝘦𝘳𝘴💙: https://t.me/joinchat/AAAAAFKDSl26WeXb1rJmiw

#پارت‌هفتاد‌و‌سوم 🌱 راوی : #امیر_مقاره با صدای دینگِ گوشیم سرمو چرخوندم و دنبالش گشتم. با دیدنش که روی میز بود از جام بلند شدم و بَرِش داشتم. نفس بود؛ پیامشو باز کردم و خوندمش: «سلام امیر امروز خونه اید؟» امروز قرار نبود جایی بریم و کسی هم قرار نبود بیاد پیشمون. کنجکاو شده بودم از سوالِ یهوییش. نشستم روی مبلِ ‌کنارم و جوابشو دادم: «سلام خواهری آره چطور؟» گوشه‌ی ابروم و خاروندم که گوشیم زنگ خورد؛ نفس بود. تماس و وصل کردم و گوشیو روی گوشم گذاشتم: - الو سلام. نفس - سلام امیر خوبی؟! رهام خوبه؟! - خوبیم خداروشکر شما خوبید؟! پرهام چیکار میکنه؟! نفس - هیچی رفته استودیو واسه موزیک جدیدش. - به سلامتی. میای اینجا؟! نفس - راستش اگه برنامه‌ای ندارید آره میام. یه چیزی میخوام بهتون بگم. - خِیره ایشالا. تک خنده ای زد: نفس - خِیره. - باشه پس منتظرتیم. نفس - اوکی دارم میام؛ فعلا خدافظ. خدافظی کردم و تماس و قطع کردم. سمت حموم رفتم و در زدم: - رهااام؟! - الان میام امیر؛ جانم؟! - زودتر بیا نفس داره میاد اینجا. - باشه اومدم. بعد از چند دقیقه لباس پوشیده از حموم خارج شد. کشو رو باز کردم و سشوار و بیرون آوردم: - بشین موهاتو خشک کنم. با لبخند سمت صندلیِ جلوی آینه رفت و نشست. سشوار و روی میز آرایش گذاشتم و بُرس رو دستم گرفتم. خیلی آروم و با احتیاط گره های موهاشو باز میکردم و شونه میزدم تا مبادا دردش بگیره. شونه زدنِ موهاش که تموم شد ، سشوار رو روشن کردم و شروع کردم به خشک کردنِ موهاش. آروم دستمو روی موهای ابریشمیش میکشیدم و نوازششون میکردم. کارم که تموم شد سشوار و سر جاش برگردوندم که گفت: - دستت درد نکنه. راستی چیزی شده نفس داره میاد؟! لبخندی زدم و گفتم: - گفت میخواد یه چیزی بهمون بگه ولی نگفت چی. ابروهاشو بالا انداخت و سرشو تکون داد... --- تلویزیون و خاموش کردم و یه چیپس گذاشتم دهنم. درحالی که میجوییدمش گفتم: - خب نفس نمیخوای بگی حرفتو؟! نفس - خب... چرا میگم... آخه... رهام به حرف اومد: - راحت باش نفس... حرفتو بزن. نفس - خب... من چند هفته پیش حالم بد شد؛ رفتیم آزمایشگاه و آزمایش دادم... تا تهش و خوندم؛ با لبخند برگشتم سمت رهام و همو نگاه کردیم ولی چیزی نگفتیم تا خودش بگه. ادامه داد: نفس - امروز رفتم جواب آزمایش و گرفتم و خب... مثبت بود..! رهام از ذوق باصدا خندید و گفت: - ای جون عمو دورش بگرده..! منم لبخندِ دندون نمایی زدم و گفتم: - مبارک باشه... ایشالا به سلامتی. چند وقته؟! با خجالت آروم خندید و گفت: - چهار ماه. - به پرهام گفتی؟! حرفِ رهام و تایید کردم که گفت: نفس - نه واسه همین اومدم پیشتون؛ سورپرایزش کنیم. خندیدم و گفتم: - بیچاره پرهام... کُپ میکنه بچه. سه تامون خندیدیم و شروع کردیم به برنامه ریزی واسه مهمونی... #تویی‌آرامشم 🧸♥️

سرهمی زمستونیِ مشکی که روش طرح گوزن داشت و جورابای کالجِ کوچولو که حس خوب و به آدم تزریق میکرد. جورابارو تو دستش گرفت و با ذوق گفت: - واییی ببینشون توروخدا..! چقده کیوتن آخهههシ︎ 👶🏻🫀🌈

#پارت‌هفتاد‌و‌دوم 🌱 راوی : #رهام_هادیان «یک ماه بعد» - تو اونور دنیا باشی پشت ابرا باشی دوسِت دارم من آرزومه دلت با من بمونه هی بگی بمون تو عشق مهربون من... گیتار و کنار گذاشتم و با عشق نگاش کردم. سرشو کج کرد و لبخند ذوق زده‌ای زد. از لبخندش خودمم لبخند زدم و آغوشمو براش باز کردم. خودشو تو بغلم سُر داد و سرشو روی سینه‌م جا داد. بوسه‌ای روی موهاش زدم و لبخندی از شدتِ عشقی که بهش داشتم زدم. - تو هم مثل من فکرشو نمی‌کردی نه؟! دستمو تو دستش گرفت و جوابمو و داد: - نه رهام... اصلا فکرشو نمی‌کردم ، اونم کی؟! پدر و مادرِ مذهبیِ من..! لبخندی زدم و گفتم: - ولی حالا باید باورمون بشه... چون دیگه هیچ استرسی و از خانواده هامون به دوش نمیکشیم؛ فقط باید به آینده‌ی قشنگمون که دوتایی میسازیمش فکر کنیم. سرشو بالا گرفت و از پایین با لبخند بهم نگاه کرد که پیشونیشو ریز بوسیدم. - رههّـام؟! - جانم... - اون روز که درباره بچه صحبت کردیم بهم گفتی یه اسم مدنظرته؛ ولی نگفتی چیه. الان میگی بهم؟! لبخندی از لحنش زدم و گفتم: - آره... دلوین. دلوین یه اسم کُردیِ که معنیش میشه عشق؛ به نظرم خیلی قشنگه نه؟! چشماش برق زد و لباش با ذوق خندید. - آرههه خیلی خوشگله اسمش. دلوین خانوم یه دخترِ چشم و ابرو مشکی با موهای لَخت درست مثل بابا رهامش هوم؟! - نه چشم و ابروش مثل تو باشه... چشمای عسلی و موهای مشکی؛ چطوره؟! خندید و چیزی نگفت. ناخودآگاه ذهنم پر زد سمت اون روز. روزی که به اصرار مامان و بابام ، تصمیم گرفتیم رابطه‌مونو به مامان و بابای امیر بگیم. طفلکی امیر خیلی استرس داشت. حق داشت؛ خانواده‌ش خانواده‌ی مذهبی ای بودن. ولی در کمال ناباوری عشقِ بین مارو پذیرفتن. اولش کمی شوکه شدن و هضم اینکه پسرشون همجنسگراست براشون سخت بود؛ ولی قبول کردن. به کمک پرهام با یکی از دوستاش که فرانسه زندگی میکرد آشنا شدیم و قرار شد کارهای خونه و ماشین و اون برامون انجام بده. باورم نمیشد که قراره از همه چیز بزنم و فقط خودم بمونم و امیر و خانواده ای که به زودی سه نفره میشد. با صدای امیر رشته‌ی افکارم پاره شد: - میگم رهام... نمیشه قبل رفتن یه مهمونی بگیریم؟! سری تکون دادم و گفتم: - چرا اتفاقا خودمم تو فکرش بودم؛ اگه بگیریم خیلی خوب میشه. لبخندی زد و بلند شد که گفتم: - چیشد؟! - میخوام برم لباسای دلوین خانوم و بیارم ببینیم دوباره ذوق کنیم. خندیدم و گفتم: - کدوم دلوین؟! هنوز که نیومده. - حالا بالاخره که میاددد. بازم خندیدم که خودشم خندید و رفت سمت کمد. لباسارو برداشت و برگشت پیشم. جفتمون با هربار دیدنِ این لباسا و فرض کردنِ یه دختر کوچولوی کیوت توشون ذوق می‌کردیم. سرهمی زمستونیِ مشکی که روش طرح گوزن داشت و جورابای کالجِ کوچولو که حس خوب و به آدم تزریق میکرد. جورابارو تو دستش گرفت و با ذوق گفت: - واییی ببینشون توروخدا..! چقده کیوتن آخههه. به ذوقش خندیدم و گفتم: - فک کنم یه بچه بیاریم روز اول بخوریش. بلند خندید و گفت: - نه دیگه در اون حد... دخترِ باباشه..! یهو انگار که تازه متوجه شده باشه چی گفته؛ سرشو چرخوند سمتم و آروم زمزمه کرد: - دخترِ بابا... با عشق تو چشمای هم زل زده بودیم و قصد نداشتیم چیزی بگیم. جفتمون تو خلسه‌ی آینده‌ی قشنگمون بودیم و خانواده‌ی سه نفره‌مونو فرض میکردیم... #تویی‌آرامشم 🧸♥️

حسحسحس اینو یادتونه؟ :>>>💜🌈🌸

مجدد روز ک شبِ پرمومنت آرزو کنیم😐😭🤦🏼‍♀

#پارت‌هفتاد‌و‌یکم 🌱 راوی : #رهام_هادیان با صدای زدنای امیر از خواب بیدار شدم. چشمامو باز کردم و سمت خودم کشیدمش که سرشو گذاشت روی سینه‌ام و دستشو دور شکمم حلقه کرد. دوباره چشمامو بستم و با صدای گرفته گفتم: - جانم؟! - پرهام میگه بریم بیرون واسه خریدِ یه سری چیزا. - باشه. از کِی بیداری؟! - یک ساعتی میشه. به خودم فشردمش و گفتم: - پس چرا منو بیدار نکردی؟! - دیروز رانندگی کردی خسته بودی. با چشمای بسته لبخندی زدم و موهاشو بوسیدم. - بریم رهام؟! مامان فرزانه داره صبحانه حاضر میکنه. - باشه بریم. فقط به مامان چی گفتین من یه وقت چیز دیگه ای نگم؟! - گفتیم میخوایم بریم بیرون همینطوری دور بزنیم. سری تکون دادم و قفل دستمو از دور تنش باز کردم که بتونه از جاش بلند شه. با پاشدنش منم از تخت دل کندم و باهم از اتاق خارج شدیم. امیر با گفتنِ "من میرم آشپزخونه" رفت و منم وارد سرویس شدم. بعداز انجام کارای لازمه دست و صورتمو با حوله خشک کردم و رفتم تو آشپزخونه پیش بقیه. - صبح بخیر. م.ف - صبح بخیر پسرم. پرهام - صبح بخیر داداش. نفس - همچنین. بهشون لبخند زدم و کنار امیر نشستم. دستمو دور شونه‌اش انداختم که سرشو انداخت پایین. چقد خجالتی بودا دلبرم..! ریز خندیدم و درحالی که به خودم می‌فشردمش روبه پرهام گفتم: - بابا کو؟! پرهام - رفت نون بخره. تا خواستم چیزی بگم امیر شاکی رو بهم از پرهام گله کرد: - رهام این پرهام انقد احترام سرش نمیشه ها من خودمو پاره کردم بابات بزاره برم نانوایی بعد این پرهام یه کلمه هم از دهنش درنیومد. بلند خندیدم و با لحنِ حرص درارم گفتم: - همه که مثل تو با فهم و شعور نیستن. پرهام با چشمای گرد شده نگام کرد که امیر گفت: - بپا نیوفته چشات. پرهام - منو به امیر فروختی؟! باشه. نفسسس؟! نفس - دارم کار میکنم حرف نزن. پرهام پوکر شد که منو امیر بلند زدیم زیر خنده. مامان فرزانه با خنده‌ی آرومی گفت: م.ف - اذیت نکنین ته‌تغاریِ منو. - باشه فرزانه بانو صبحانه رو بیار ضعف کردیم بخدا. با حرفم امیر سلقمه‌ای بهم زد و نه چندان آروم گفت: - زشته پاشو کمک کنیم. م.ف - چیش زشته امیر؟! سریع گفتم: - دیدی... مامانم شیر زنه کمک نمیخواد. - الله اکبر پاشو رهام. همگی خندیدیم که همراه امیر بلند شدم و تو چیدنِ میز کمک کردیم... --- «روز سورپرایز» م.ف - بچه هاااا؟! - جانم؟! م.ف - رهام من دارم میرم خونه فریبا خدافظ. - باشه مامان جان به سلامت. از در خارج شد که گفتم: - امیررر ، پرهاااام؟! جوابمو دادن که گفتم: - حاضر شید الان نیلوفر و نیما میرسن. بعداز حاضر شدنمون رفتیم تو حیاط که تقریبا ده دقیقه بعدش نیلوفر و نیما اومدن. فرصت نشد درست احوال پرسی کنیم و فقط عجله‌ای سلامی دادیم. قرار شد بمونن خونه و با نفس کارای توی خونه رو انجام بدن. منو امیر و پرهام هم سوار ماشین شدیم و راه افتادیم سمت قنادی تا اول از همه کیک و تحویل بگیریم... --- نیما - همه چی سر جاشه دیگه تموم شد. سری تکون دادم و گفتم: - دستتون درد نکنه... پرهاااام؟! پرهام - جانم داداش؟! - برو کیک و از ماشین بیار. "باشه" ای گفت و رفت. امیر وارد خونه شد و درهمون حالت صدام زد: - رههّام؟! وارد که شد نگاهش به نیما و نیلوفر خورد و حرفی که میخواست بزنه نصفه موند. - عه سلام نیما جان خوبی؟! سلام نیلوفر خانوم. نیما - سلام امیر جان مرسی به خوبیت. نیلوفر - سلام آقا امیر... راوی : #امیر_مقاره نه خوشم اومد..! مثل اون شیوا خودشیرین و آویزون نیست. با خوشرویی جوابشونو دادم و گفتم: - رهام یه لحظه میای؟! و با چشم به اتاقِ بالا اشاره کردم که گفت: - بریم. وارد اتاق شدیم که شروع کردم به عوض کردنِ لباسام. - چیشده امیر؟! - هیچی. - پس چرا گفتی بیام بالا؟! - هیچی گفتم بیای موقع لباس عوض کردن از بدنِ زیبام لذت ببری. چشماش گرد شد که بلند زدم زیر خنده. - شوخی کردم... خواستم بگم قبلا فکر می‌کردم تو دخترخاله شانس نیاوردی ولی این یکی خوبه. اخمی کرد و جدی گفت: - خوبه ینی چی امیر؟! - عـــههه عصبی نشو منظورم اونطوری نیست که... منظورم اینه اون شیوا همش خودشو میچسبونه به این و اون مخصوصا تو منم بدم میاد؛ این یکی اینجوری نیست. اخماش از هم باز شد: - آها... آره. نیلوفر از بچگی همینطور آروم بود کاری به کسی نداشت؛ ولی برعکس شیوا... چشماشو بست و کف دستشو آروم به پیشونیش کوبید و ادامه داد: - وااای... آدمو دق می‌داد؛ بچه پررو. خندیدم و سمت رفتم. پیشونیشو بوسیدم و گفتم: - دیگه نزن اینطوری خودتو. بعدشم بین ابروهاش بوسه‌ی نرمی گذاشتم: - اخم هم نکن... با لبخند خوشگل تری هادیان. لبخند دندون نمایی زد و گفت: - چشم... حالا اجازه هست بریم پایین؟! - بریم... #تویی‌آرامشم 🧸♥️

تو که چشمات عسلن🥺🍯👁 لذت ببرید ! 🪐♥️

#ادامه 🌱 دو طرف پتورو گرفتم و به هم نزدیک تر کردم تا سوزِ سرما به تنم نخوره. رو کردم سمت رهام و آروم گفتم: - خودت سردت نیست؟! با لبخند عمیقی سری به معنای منفی تکون داد. پرهام - خب چیکار کنیم؟! ب.ر - نمیدونم بابا شما جوونید ازین کارا بلدید بگید خودتون. خندیدیم و شروع کردیم به فکر کردن. یهو نفس بشکنی زد و گفت: نفس - فهمیدم..! سوالی نگاش کردیم که ادامه داد: نفس - به خاله فریبا بگیم مامان فرزانه رو یه جوری بکشونه خونشون. بعدش با نیلوفر و نیما همه کارارو بکنیم؛ تزئین و اینا. سری تکون دادیم و حرفشو تایید کردیم. رهام رو کرد سمت نفس و گفت: - آره همینجوری خوبه. تو و نیلوفر کارای خونه رو بکنید؛ منو امیر و پرهام هم میریم سمت کیک و کادو و غذا. ب.ر - نیما چی پس؟! به جای رهام ، پرهام جواب داد: پرهام - نیما دست کمی از دخترا نداره میزاریمش گردگیری کنه. با حرف پرهام بلند زدیم زیر خنده که عمو عباس بین خنده هاش گفت: ب.ر - آروم تر مامانتون بیدار میشه... #تویی‌آرامشم 🧸♥️