یادداشت های من

خوشبختی به خورشید می ماند. برای همه طلوع می‌کند ولی بعضی ها خواب را ترجیح می‌دهند. بعضی خواب می‌مانند. بعضی حوصله اش را ندارند، بعضی ها هم باورش را ؛ تمام.

محبوبه احمدی

╭━═━⊰✹♡✹⊱━═━╮    @zaneh_emroozi ╰━═━⊰❀♡❀⊱━═━╯

آدم هر چه هم قوی باشد، هر چه از تنهایی اش لذت ببرد، باز هم دلش می‌خواهد زیر سقف بلند آسمان، یکی باشد که حداقل گاهی، تو را در قلبش یادآوری کند آدم اگر ساکن قلبی نباشد از بی‌خانمانی می‌میرد. #محبوبه_احمدی

🎧مرا ببخش 🎙#علیرضاقربانی توی دنیا ، برای هر کسی بعضی جاها، هستند مثل پناه می مونن ! آدم اونجا تمام حس های خوب دنیا رو با هم ، داره ! حس امن بودن ، حس نفس کشیدن ، حس پناه بودن ! حس مهربانی بی دریغ ... آدم بعضی جاها رو داره برای اندکی زیستن ! از در و دیوار بعضی جاها ، عشق می باره ... بعضی آدمها هم، عطرشون پناهه ! یادشون ، خیال شون ، اسم شون ، همون چند تا حرف توی اسم شون حتی ... #محبوبه_احمدی

جای تو خالی من و خیالت نشسته ایم به چای #م_احمدی

ایران، اگر عکس باشه. عکس از جواد قرایی

بلیط سینما امروز نیمه بها بود. رفتم بلیط بگیرم بروم داخل؛ دلم نیامد مردم را نبینم و بروم دو ساعت در یک سالن تاریک، فیلمی که از مردم ساخته اند را ببینم. حداقل امروز نه؛ می‌دانید. خیابان پر از مردم بود. چهارراه هم؛ پیاده یا سواره؛ مسافر بودند یا مجاور، مردم بودند. پدر و مادری با لباس زیبای محلی‌شان دو دختر شش و دو ساله با لباس یک رنگ سنگدوزی بلوچ، جلو من از پیاده‌رو می‌گذشتند. دخترها از تماشای مغازه ها ذوق می کردند و پدر شادمان، خانواده اش را همراه بود. می‌دانید؛ به این ذوق خانوادگی دلم می‌سوزد. به نگاه جوانهایی که پشت دخل مغازه ها ایستاده‌اند به انتظار مشتری؛ به سرچراغ‌های خاموش. به نازنین می‌گویم دیگر ازین مسیر نرو! من از دیدن مردهایی که عطش کار و رزق حلال دارند اما تا غروب کنار خیابان نشسته اند تا ماشین هایی که با سرعت می روند یکی شان ترمز کند و کاری به آنها بسپارد تا دست خالی به خانه برنگردند، دلم می‌گیرد. آدم‌ها، دوست داشتنی اند. همه؛ امروز تماشای مردم حال عجیبی داشت. رندگی در چشمان و شانه ها و پاهای مردم در جریان بود. آن بالا ، برای خوب‌تر شدن حال این مردم ، دو نفر دارند مسابقه می دهند. حالا این مردم آنقدر عزیزند که کنار خیابان با شربت پذیرایی می‌شوند اما ده روز دیگر چه؟! #مردم

حس خوب زندگی... با تمام وجودش در لحظه ست.

#به_وقت_موسیقی بشوره ببره اینهمه دلواپسی‌های دنیای بی تو را

مطب شلوغ بود. خیلی شلوغ. گویا دکتر با دو ساعت تاخیر به مطب آمده و لاجرم باید هر بیمار با سه ساعت تاخیر ویزیت شود. می‌زنم بیرون؛ توان صبر ندارم. از لباس غالب مراجعین مشخص بود از شهرهای دور آمده‌اند. دو قدم دورتر، بلندگو های ستاد تبلیغات فریاد می‌زدند. شربت می‌دادند. یادم می‌آید که نباید شیرینی بخورم. برعکس هر پنجاه قدم بساط شیرینی برقرار است. خانمی در صف نانوایی التماس می کند یکی برایش کارت بکشد. یک پنج تومانی مچاله در دست دارد. مرد در بلندگو به فریاد جملاتی می‌گوید. آنقدر داد می‌کشد که کلماتش گنگ و مبهم هستند. کسی حاضر نیست برای زن چادر گلگلی، کارت بکشد. تلگرام را می‌بندم و فضای مجازی را خاموش می‌کنم. نان ‌های روی میخ دلبری می‌کنند. #روزها

‌ به گنجشک گفتند بنویس: "عقابی پرید!" شعر: #عرفان_نظرآهاری اجرا: #باران_نیکراه موسیقی متن: #کارن_همایونفر @eshgh_javdanegi_channel