Nostalgia

📷 عکس نوشت. تهران. یکی از زمستان های پر برف دهه پنجاه. آنقدر فاصله گرفته‌ایم که گویی قرن‌ها پیش بوده‌است... آن دختران زیبا با خنده‌های نجیبشان کجا رفتند #قاب_خاطره @nostalgiq

🎞 ژاله (هدیه تهرانی) : «اگه می دونستم سرنوشت ما رو کی می بافه، حتما ازش می خواستم که مال من یکی رو کلا بشکافه» ... " خانه ای روی آب " بهمن فرمان‌آرا #دیالوگ_طلایی 🎥 سکانسی از «دشت گریان» ساخته تئو آنجلوپولوس #فیلمهای_عمر_ما @nostalgiq

🎞 خسرو شکیبایی در تله تیاتر «هنری چهارم» سال 1348 #قاب_خاطره 🎥 @nostalgiq

گلچین دوبله های زنده‌یاد استاد منوچهر اسماعیلی 🎙

🍃 ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی در فکرت تو پنهان صد حکمت الهی کلک تو بارک الله بر ملک و دین گشاده صد چشمه آب حیوان از قطره سیاهی بر اهرمن نتابد انوار اسم اعظم ملک آن توست و خاتم فرمای هر چه خواهی در حکمت سلیمان هر کس که شک نماید بر عقل و دانش او خندند مرغ و ماهی باز ار چه گاه گاهی بر سر نهد کلاهی مرغان قاف دانند آیین پادشاهی تیغی که آسمانش از فیض خود دهد آب تنها جهان بگیرد بی منت سپاهی کلک تو خوش نویسد در شان یار و اغیار تعویذ جان فزایی افسون عمر کاهی ای عنصر تو مخلوق از کیمیای عزت و ای دولت تو ایمن از وصمت تباهی ساقی بیار آبی از چشمه خرابات تا خرقه‌ها بشوییم از عجب خانقاهی عمریست پادشاها کز می تهیست جامم اینک ز بنده دعوی و از محتسب گواهی گر پرتوی ز تیغت بر کان و معدن افتد یاقوت سرخ رو را بخشند رنگ کاهی دانم دلت ببخشد بر عجز شب نشینان گر حال بنده پرسی از باد صبحگاهی جایی که برق عصیان بر آدم صفی زد ما را چگونه زیبد دعوی بی‌گناهی حافظ چو پادشاهت گه گاه می‌برد نام رنجش ز بخت منما بازآ به عذرخواهی معنی لغات غزل: انوار پادشاهي: فَره پادشاهي، فره كياني، فره ايزدي. فِكْرَت: انديشه. كلك: ‌قلم، قلم ني، خامه. گُشاده: روان كرده، جاري ساخته. قطره سياهي: كنايه از مركّب. اَهْرِمَن: اهريمن، ديو، شيطان. اسم اعظم: بزرگترين نام خدا كه بر نگين انگشتري سليمان نبي حك شده بود. خاتم: انگشتري. حكمت سليمان: دانش و عقل حضرت سليمان. باز: بازِ شكاري، عقاب كوچك كه براي شكار پرندگان تربيت مي شود. كلاهي: كلاهكي كه به منظور پوشانيدن چشم باز به منظور تربيت او بر سرش مي نهند تا از صاحب خود و اسب و اطرافيان نهراسد. مرغان قاف: عنقاها، سيمرغ ها. دهد آب:‌ آب دهد، آبدار كردن تيغ به منظور استحكام آن به وسيله حرارت دادن و فرو بردن در آب سرد. تعويذ: دعاي چشم زخم، حِرْزِ جان. تعويذ جان فزا: دعاي نيكويي كه بر طول عمر مي‌افزايد.                                  @nostalgiq

📖 اولین گفتگوی آدم و حوا | نوشته ایرج پزشکزاد (از مجله فردوسی) #طنز_فارسی @nostalgiq

ای کاش محمدرضا یزدان‌پرست روزنامه‌نگار و مجری سابق تلویزیون، تاک‌شوی جدیدی را به نام «ای کاش» آماده و تهیه کرده است. افشاگری‌هایی برای اولین بار در گفت‌وگویی داغ و جنجالی با مسعود فروتن در برنامه "ای کاش..." او در قسمت اول این برنامه به سراغ مسعود فروتن، کارگردان، نویسنده و بازیگر سینما و تلویزیون رفته است و فروتن از ای کاش‌های زندگی‌اش سخن گفته است؛ از عاشقی و طلاق با جزئیات، از توانایی‌های هنری گوگوش و اخلاقیات خاصش، چند خاطره ناب از معاشرت با خانم مرضیه و دیدار محسن مخملباف با او، خاطرات همکاری با فریدون فرخزاد در شوی میخک نقره‌ای، ورود کتایون ریاحی و حمیدرضا پگاه به سینما به‌واسطه فروتن، رابطه با خانم ایرن (بازیگر سینمای قبل از انقلاب)، تاریخ‌سازی با کارگردانی اولین برنامه رنگی تلویزیون ایران و... کانال برنامه‌ی‌کاش @eykashtv @JournalistsClub1

گفتار اجتماعی

چرا دوران دبیرستان تا ابد همراهمان می‌ماند؟ فرانک مک‌اندرو ترجمۀ: علیرضا شفیعی‌نسب مرجع: Conversation خوشبختانه یا بدبختانه، بسیاری از ما هرگز دبیرستان را از یاد نمی‌بریم: عشق‌های یک‌طرفه، خجالت‌زدگی‌های همیشگی، تلاش مذبوحانه برای شاخ‌شدن، بیداری جنسی، فشار والدین و مهم‌تر از همه، رقابت اجتماعی، ورزشی و درسی. مگر این دورۀ زندگی چه چیزی دارد که باعث می‌شود نسبت به سایر دوران‌ها تا این حد معنادارتر و به‌یادماندنی‌تر به نظر برسد؟ تجربۀ پژوهشی من در قامت یک روان‌شناس تکاملی مرا به این باور سوق می‌دهد که عوامل زیادی دست در دست می‌گذارند تا خاطرات دوران نوجوانی این‌چنین زنده بمانند، اما عامل اصلی این پدیده این است که آنچه طی میلیون‌ها سال فرایند فرگشت در مغز انسان سیم‌کشی شده است تضادی چشمگیر دارد با توهمات اجتماعی عجیبی که در دوران دبیرستان شکل می‌گیرد، توهماتی که ذهن پیشاتاریخیِ ما را با چالش اجتماعی بی‌سابقه‌ای روبه‌رو می‌کند. به بیان دیگر، دنیایی که ما برای موفقیت در آن تکامل یافتیم خیلی تفاوت دارد با یکجا چپاندن کلی نوجوانِ هورمون‌زده که در سال‌های دبیرستان اطرافیان ما را تشکیل می‌دهند. برخی افراد دبیرستان را بهترین دوران زندگی‌شان می‌دانند و «یاد اون روز‌ها به‌خیر» ورد زبانشان است. صرف‌نظر از اینکه واقعاً چنین بوده یا نه، کاشف به عمل آمده که آرمان‌سازی از گذشته احتمالاً یک فایدۀ تکاملی داشته باشد. اما اکثرمان دبیرستان را با ملغمه‌ای از احساسات دل‌تنگی، حسرت، لذت و خجالت به یاد می‌آوریم. و البته احساسات قوی به‌معنای خاطرات قوی است؛ حتی آهنگ‌های آن دوران طوری در ذهنمان حک می‌شوند که هیچ‌وقت نظیر آن در زندگی تکرار نمی‌گردد. در دوران نوجوانی، حساسیت مغز نسبت به بعضی از انواع اطلاعات تغییر می‌کند. سال‌های نوجوانی آکنده است از بازخوردهای اجتماعی مهمی که در مورد مهارت‌ها، جذابیت، جایگاه و مطلوبیتمان دریافت می‌کنیم. از نقطه‌نظر تکاملی، رقابت در سال‌های نوجوانی پیامدهایی داشت که در تمام طول عمر ادامه می‌یافت. اجداد پیشاتاریخی ما در گروه‌های نسبتاً کوچکی می‌زیستند. چیزهای زیادی در دوران نوجوانی و جوانی مشخص می‌شد: اینکه فرد تا چه اندازه به‌عنوان جنگجو یا شکارچی ستوده می‌شود، اینکه فرد تا چه حد به‌عنوان شریک جنسی مطلوبیت دارد و اینکه دیگران چقدر اعتماد و احترام نثار فرد می‌کنند. فردی که در سن هجده‌سالگی بی‌عرضه به شمار می‌آمد بعید بود در چهل‌سالگی به جایگاه شاخصی برسد. شاخ‌شدن می‌تواند به یک وسواس تبدیل شود چون، در تمام عمر، شما را با افراد همسنتان رده‌بندی خواهند کرد. هرچه نباشد، جایگاه شما در بزرگ‌سالی عمدتاً بستگی به این دارد که در مقایسه با همسن‌هایتان (و نه دیگران) چه عملکردی داشته باشید. ازآنجاکه هم‌کلاسی‌های دبیرستانمان همیشه همسن ما خواهند بود (و نیز با توجه به اینکه آن‌ها شروعی مشترک با ما داشته‌اند)، علاقه‌ای ذاتی وجود دارد برای اینکه بفهمیم بعدها چه به روز آن‌ها آمد و این امر شاید دلیلی نداشته باشد جز اینکه بفهمیم زندگی خودمان در مقایسه با آن‌ها چطور است. والدین می‌خواهند بچه‌هاشان موفق شوند، ولی آنچه خود بچه به‌لحاظ احساسی به‌سمت آن‌ها کشش می‌یابد (شاخ‌بودن و خوش‌گذراندن) اغلب اوقات در تضاد با یکدیگرند. از سویی، هورمون‌ها به‌نوعی از «خودنمایی» دامن می‌زنند که احتمالاً در جوامع نخستین جذابیت فرد را افزایش می‌داده. با این اوصاف، تعجبی ندارد که رابرت ساوثی، شاعر رمانتیک انگلیس، می‌نویسد «صرف‌نظر از اینکه چند سال عمر کنید، بیست سال نخست همیشه نیمۀ بلندترِ عمرتان است».

هیچ شده‌ است که یک روز زنی را ببینی و ناگهان حس کنی که انگار یک عمر در انتظار دیدارش بوده‌ای؟ در آرزوی دیدار کسی که مثل باغ باشد در رنگ‌وبوی شب، با سلامت سادهٔ گیاه و زیبایی و روانی آب ... 📖 گفت‌وگو در باغ شاهرخ مسکوب #تکه_متن @nostalgiq

📚 #کتابخانه_مهرآیین نمایشنامه «مرگ» | نوشته وودی آلن | ترجمه بهروز تورانی | 45 صفحه ✍🏼 نمایشنامه های وودی آلن خواندنی، بامزه و برای اهل ادبیات نمایشی پر از نکات آموختنی هستند. "مهم نیست که مرگ، چه وقت و در کجا به سراغ من می آید. مهم این است که وقتی می آید، من آنجا نباشم!" (وودی آلن) #دانلود_رایگان 📖 @nostalgiq