Дил наволари

​​КЕЧАСИ ҚУРЪОН ЎҚИШ ХОСИЯТИ Кечаси бедор бўлиб намоз ўқишнинг, Қуръон тиловат қилишнинг гашти бўлакча, фазилати улуғ. Одамлар айни ширин уйқудалик пайтида ибодат қилган инсон юксак мақомга эришади. Тунда ибодатда қоим бўлиб, Каломуллоҳни ўқийдиган бандалар ҳақида Қуръонда шундай дейилган: “Аҳли Китоб орасида сажда қилган ҳолларида тунлари Аллоҳнинг оятларини тиловат қиладиган тўғри (йўлдаги) жамоат ҳам бор. (Ўша зотлар) Аллоҳга, охират кунига имон келтирадилар, яхши амалга буюриб, исён-гуноҳдан қайтарадилар, яхшиликлар қилишга шошиладилар. Ана ўшалар солиҳ бандалардир” (Оли Имрон сураси, 113-114-оятлар). Ибн Касир оят тафсирида шундай деган: “Улар тунни ибодат билан ўтказадилар, таҳажжуд намозини ўқийдилар, Қуръон тиловат қиладилар”. Ибн Бурайда отасидан ривоят қилишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам шундай деганлар: “Қуръон қиёмат куни силласи қуриган киши суратида келиб: “Сени тунлари бедор қилган, кундузлари чанқатган менман”, дейди”. Қуръон охират куни соҳибига унинг дунёдаги ҳорғин суратида кўринади. Қори тунлари ширин уйқусидан кечиб Қуръон ўқийди, Аллоҳ йўлида чарчайди. Банда дунёда Аллоҳ йўлида хизмат қилган, Қуръон ўқиган бўлса, Қуръон охиратда банданинг юқори мартабаларга кўтарилишига ҳисса қўшади. Ривоят қилинишича, қиёмат куни банда қабрдан чиққанида Қуръон уни ҳолдан тойган киши қиёфасида кутиб олиб: – Мени танидингми? – дейди. Банда айтади: – Сени танимайман. – Мени танимайсанми? – Ҳа. – Сени иссиқ кунларда чанқатган, тунлари бедор қилган дўстинг Қуръонман. Ҳар бир савдогар тижорати орқасидан фойда кўради. Сен ҳам бугун тижоратинг ортидан манфаат оласан. Шунда қорининг ўнг қўлига мулк, чап қўлига мангулик берилади. Бошига виқор тожи кийдирилади. (Қуръон ўқиган инсоннинг) ота-онасига иккита либос кийдирилади. Унга дунё аҳли тенг келолмайди. Шу пайт (иккиси): – Бу либос бизга нима учун кийдирилди?! – деб (ажабланиб) сўрашади. – Фарзандларингиз Қуръон ўргангани учун, – дейилади. Кейин (Қуръон соҳибига): – Ўқи, жаннат поғонаси ва хоналари томон кўтарил, – дейилади. У – тез ўқиса ҳам, секин ўқиса ҳам – юқорилаб бораверади. Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳу айтади: “Ким тунда Бақара сурасини ўқиса, кўп ва хўп қилибди”. Иброҳим Нахаий: “Кечаси озроқ бўлса ҳам Қуръон тиловат қилинглар!” деб тайинларди. Авзоий: “Ким тунлари бедор бўлиб, кўп Қуръон ўқиса, қиёмат куни ҳисоб бериши осон кечади”, деган.

*** Нурдан яралгандир асли одамзод, Фақат унинг шакли қорилган лойдан. Бир куни у шаксиз бўлажак озод Ва учиб кетади ер деган жойдан. Муқаддас даргоҳда у бошлар ҳаёт, Илоҳий сувратда латиф ёруғлик. У ерда янграйди энг гўзал баёт, У ерда ҳукмрон абадий ҳурлик. Ўшал манзил сари талпинар руҳим, Дилим ишқ ўтида куйиб бородир. Бу дунё шунчаки мусофирхона, Бунда вужудимнинг кули қолодир. 2002 й Ҳасанбой Ғойиб

Alloh kimlarni sevadi ? • Albatta Alloh yaxshilik qiluvchilarni sevadi.  ©Baqara 195 • Albatta Alloh tavba qiluvchilarni sevadi.  ©Baqara 222 • Alloh oʻzlarini mudom pok tutuvchilarni sevadi.  ©Baqara 222 • Alloh taqvo qiluvchi kishilarni sevadi. ©Oli Imron 76 • Albatta Alloh sabr qiluvchilarni sevadi.  ©Oli Imron 146 • Allohga tavakkal qiling – suyaning! Albatta oʻziga tavakkal qiluvchilarni sevadi. ©Oli Imron 159 • Albatta Alloh adolat qiluvchilarni sevadi. ©Moida 42 Yaxshilikni tarqating va albatta Alloh yaxshilikni yoyganlarni sevadi...

Қадим замонда бир одам уйланибди. Биринчи куни онаси ва хотини билан дастурхон атрофида ўтириб, янги келинчак бўлгани учун аёлига таомнинг катта қисмини алоҳида эътибор, мулозамат билан узатди. Арзимаган бир қисмини эса ўта беэътиборлик билан онасининг олдига дақ этиб қўйди. Хотини донишманд аёл эди. Ҳозироқ уни талоқ қилишини сўраб туриб олди. Эр сабабини сўраган эди: — Қон тортади, сиздан бола кўриб, шу она каби хор бўлишни истамайман, — деб жавоб берди аёл. Минг афсуски, айрим аёллар эри тарафидан қайнонасидан кўра кўпроқ иззат кўрсалар, ўзларича ғолиблик нашъасини сурадилар. Билмайдиларки, ҳар ким экканини ўради. Емоқнинг қусмоғи ҳам бор. Алқисса, аёл талоғини олиб, эридан ажрашди. Вақт ўтиб Аллоҳ унга бошқа бир яхши эрни насиб этди. Йиллар ўтди, бола-чақали бўлди. Бир куни туя устидаги кажава ичида борарди. Болалари атрофида парвона бўлиб, хизматига шай турардилар. Йўлда бир карвонга дуч келдилар. Карвон ортида абгор аҳволдаги ёши катта бир киши ялангоёқ пиёда борарди. Унга ҳеч ким эътибор бермас эди. Болаларига ўша одамнинг олдига олиб боришларини сўради. Олиб боришгач, ҳалиги одамга деди: — Мени танидингизми? Мен сизнинг собиқ хотинингиз бўламан. Сизга қон тортади, ҳар ким экканини ўради, демаганмидим? Кўряпсизми, болаларим мени қандай иззат-ҳурмат билан олиб юришибди. Энди ўзингизнинг аҳволингизга бир қаранг. Бунинг сабабини биласизми? Сиз онангизни хорлаган эдингиз. Мана энди жазойингизни оляпсиз...

Машғулот учун юриш ёғларни эритади, Намоз учун юриш эса гуноҳларни ўчиради!