🇦🇷 فوتبال آرژانتین 🇦🇷

#رسمی ⭕️ منچستر یونایتد اجازه نمی دهد سلطون گارناچو در المپیک شرکت کند ⭐️⭐️⭐️ 🆔 @argentinafootbal

خولیان آلوارز تقریبا در هر تورنمتی بازی کرده قهرمان شده بنظرتون میتونه تو المپیک هم قهرمان بشه ⭐️⭐️⭐️ 🆔 @argentinafootbal

خولیان آلوارز مهاجم سیتی و قهرمان جهان با آرژانتین در رقابتهای المپیک بعنوان سهمیه بزرگسال شرکت خواهد کرد ⭕️ دو سهمیه دیگه احتمالا به اوتامندی و دیبو مارتینز تعلق میگیرد ✅ راستی انزو فرناندز هم هست که چون زیر ۲۳سال سن دلره جز سهمیه بزرگسالان حساب نمیشود ⭐️⭐️⭐️ 🆔 @argentinafootbal

#منهای_آرژانتین نکونام را نکوهش نکنید. ✍🏻 مهدی میرآبی نویسنده و روزنامه‌نگار پیش از شروع فصل، کمتر کسی استقلال کنونی را در قامت یک مدعی جدی قهرمانی به حساب می‌آورد. پر واضح اینکه استقلال از حیث نفرات پایین‌تر از رقبای اصلی‌اش «پرسپولیس، سپاهان» و حتی تراکتور پا به عرصه‌ی رقابت‌های لیگ گذاشت.  پرسپولیس همراه با سپاهان از بازیکنان نامدار و شاخصی بهرمند بودند که ستون تیم ملی را در جام جهانی و ملت‌های آسیا تشکیل می‌دادند. استقلال دوران مجیدی گرچه با شایستگی و نبوغ سرمربی‌اش بدون باخت قهرمان شد اما از حیث مهره هرگز قابل مقایسه با استقلال نکونام نبوده و نیست. پر افتخارترین مربی استقلال (قلعه‌نوعی) در پایان سال سوم موفق به کسب عنوان قهرمانی شد. یعنی در یک بازه زمانی مناسب توانست تفکرات خود را پیاده سازد. و اگر از فرهاد مجیدی فاکتور بگیریم باید بنگریم چه مربیانی با هزینه‌های سرسام آور آمدند و دست استقلال را در پوست گردو گذاشتند. فکری، شفر، منصوریان، مظلومی، مرفاوی هیچ کدام در قامت یک مربی طراز اول ظاهر نشدند و علی‌رغم در اختیار داشتن بازیکنان باکیفیت و مدت زمان بیش از یک فصل کارآمدی و کاریزمای قهرمانی را نداشتند. اکنون آن‌ها کجا هستند و چه جایگاهی دارند؟! اگر پرسپولیس طی ۱۰ سال اخیر به افتخارات زیادی  در جام‌های مختلف رسید و از زمان تأسیس باشگاه (فقط در این بازه زمانی) توانست دو بار تا آستانه‌ی کسب قهرمانی آسیا پیش برود یک دلیل عمده‌اش ثبات در کادر فنی‌ بود که به برانکو و گل محمدی سر جمع ۸ سال فرصت داده شد. نکونام هم از آن دست مربیان شایسته ایست که اگر از فرصت کافی و حمایت لازم برخوردار باشد کارنامه درخشانی از خود در استقلال به جا خواهد گذاشت. ایرادات به نوع ارائه بازی از تیم او کاملاً بی اساس است. پیشکسوتانی نظیر حسن روشن و دیگران که زبان به انتقاد گشوده‌اند از مطالعه و درک فوتبال روز دنیا به دوراند. از بعضی رسانه‌های ورزشی که با خط گرفتن شیطنت رسانه‌ای انجام می‌دهند و به دروغ از زبان فلان پیشکسوت مصاحبه و تیتر می‌زنند تا فضا را برای استقلال (به ویژه در این دو بازی حساس) مسموم نمایند انتظاری نیست. مدیران حقوقی باشگاه باید این تیر و ترکش‌ها را خنثی کنند. در فوتبال روز دنیا مربیان با سبک‌های گوناگونی رشد و نمود پیدا می‌کنند. اگر قرار باشد همه‌ی تیم‌ها از فلسفه بازی ژوگوبونیتوی برزیل و تیکی‌ تاکای بارسلونا تبعیت و تقلید کنند فوتبال در یک تاکتیک و فرمول ثابت غرق خواهد شد و دیگر از خود قابلیت و فلسفه جدیدی بروز نخواهد داد. و دقیقاً به همین دلیلِ «یکنواختی» کسل کننده خواهد بود. باید به یاد داشت که این تفکراتِ مختلف سرمربیان است که فوتبال را دگرگون و متنوع کرده است. حتی تیم‌هایی که اصرار زیادی بر ارائه فلسفه بازی خود داشتند و در بزنگاه‌های تاریخی و طلایی که لازم بود برای حفظ نتیجه و صعود، تدافعی و بسته بازی کنند چون سبک خود را تغییر ندادند سخت جریمه شدند. به بارسلونای فصل 2018 که در لیگ قهرمانان برابر رم مغلوب شد بنگرید. همان بارسلونا یک فصل بعد در مرحله نیمه نهایی به همان شکل و با همان سرمربی و در همان جام از یک سوراخ بار دیگر گزیده شد و در نیمه نهایی مغلوب لیورپول گشت. ارائه تاکتیک‌های متفاوت از سوی مربیان نسل جدید و نوظهور است که فوتبال را خوش رنگ کرده و آن را ارتقاء داده است. لورکوزن ژابی آلونسو که با اقتدار و بدون باخت قهرمان بندس لیگا شد بازی‌های چشم نوازتری از بایرن مونیخ و دورتمند ارائه نداد. در تیم او از مالکیت توپ و پاس‌های کوتاهِ پی در پی خبری نبود.  به تاکتیک زلاتکو دالیچ که برزیل، مدعی شماره یک جام جهانی را شکست داد دقت کنید. ۹۰ دقیقه در لاک دفاعی فرو رفت. اما در پایان بازی وقتی پیروز شد همه تیم او را تحسین کردند. به نظر اگر مورینیو سال 2010 در لیگ قهرمانان برابر بارسلونا به دفاع محض روی نمی‌آورد می‌توانست بر تیم پپ با آن همه ستاره که رهبر آن‌ها بهترین بازیکن تاریخ بود غلبه کند؟! فراموش نشود که این دست مربیان و همین‌طور نکونام مربیان «تک تاکتیکی» نیستند بلکه نوع بازی خود را متناسب با حریف مشخص می‌کنند. باری این‌ها مثال‌هایی بود که یادآوری کنم در لیگ‌های معتبر دنیا هم، تیم‌هایی هستند که در سبک‌های گوناگون، متفاوت و گه‌گاه با تاکتیکِ دفاع مطلق برای «حفظ نتیجه» کارهای خارق العاده‌ای انجام می‌دهند. اما چون این نمایش‌ها در سطح اول دنیا رخ می‌دهد چندان کسالت بار به چشم نمی‌آید. ولی وقتی در ایران شاهد آن هستیم چون مرغ همسایه غاز است از دل آن هزار عیب و ایراد و حرف و حدیث بیرون می‌‌کشند.

از لیگ ایران باید در مقیاس خودش (سطح لیگ) و با تمام زیر ساخت‌های معیوبش توقع داشت. گاه این سبک بازی نیست که توی ذوق می‌زند بلکه ساعت بازی، نور، چمن ورزشگاه، کیفیت تصویر، تعداد دوربین‌ها و جای خالیِ VAR است که خاطر همه را مکدر می‌کند.

25روز تا شروع کوپا آمریکا. ⭐⭐⭐ @argentinafootbal

اینم بهترین گل فصل لیگ برتر انگلیس. ⭐⭐⭐ @argentinafootbal

رسمی: گل سلطون گارناچو به اورتون بهترین گل این فصل پریمرلیگ شد. ⭐⭐⭐ @argentinafootbal

سلطون گارناچو هم در هر تورنمنتی که برای منچستر به میدان رفته گل زده. ⭐️⭐️⭐️ 🆔 @argentinafootbal

پپ گواردیلا میگه که لیچا مارتینز جزو ۵ مدافع برتر دنیاست. در بازی فینال با پاسهای پشت دفاع ما تفاوتها را رقم زد. ⭐️⭐️⭐️ 🆔 @argentinafootbal