آرمان سرخ

گیرم که در باورتان به خاک نشسته ام و ساقه های جوانم از ضربه های تبرهایتان زخم دار است با ریشه چه می کنید؟ گیرم که بر سر این باغ بنشسته در کمین پرنده اید پرواز را علامت ممنوع می زنید با جوجه های نشسته در آشیان چه می کنید؟ گیرم که می کشید گیرم که می برید گیرم که می زنید با رویش ناگزیر جوانه ها چه می کنید؟   

مهارت بالای رسانه های غربی در ترفند های دروغ پردازی ! وقت آن رسیده که خیلی ها عقلشان را از دست بی بی سی ها پس بگیرند ! @Armane_sorkh instagram.com/armanesorkh

رسانه های غربی و شین جیانگ کانالی که حقایق را میگوید @heuom

دو سو از یک سیستم ... سیستمی برای انباشت ثروت ، سرمایه و رفاه در یک سو و به همان میزان ، انباشت فقر و فلاکت،در سوی دیگر... سیستمی به نام ننگین سرمایه داری ... @Armane_sorkh instagram.com/armanesorkh

ازبکستان زمان شوروی بعضی از حقایقی که از زبان مجری بریتانیایی در این مستند عنوان می‌شوند: شوروی توانسته با ایجاد شغل و رفاه برای دور افتاده ترین شهرها ، تفکرات مذهبی افراطی را به شدت کاهش دهد. در سال 1920 اولین بازیگر زن ازبک بعد از حضور روی صحنه کشته شد اما امروز دختران ازبک به راحتی در ورزش و هنر حضور دارند. زنانی که به خاطر حضور در اجتماع ممکن بود سنگسار شوند امروز 40 درصد نیروی کار ازبکستان را تشکیل میدهند. قبل از انقلاب اکتبر فقط 2 درصد کل جمعیت توانایی خواندن و نوشتن داشتند اما امروز این آمار بیش از 90 درصد است. استاندارد زندگی شهروندان ازبک بالاتر از تمام همسایگان مسلمانشان است. @Armane_sorkh instagram.com/armanesorkh

‌ ‌زنان جهان !فراموش کرده اید؟ فراموشی هزار سال چطور ممکن است؟! هزار سالی که پاهای زنان چینی را با طناب از دوران کودکی می‌بستند تا بزرگ نشوند چون پاهای کوچک را نماد زیبایی می‌دانستند.گفتنش راحت و کوتاه است اما پیامد هایش مانند تحمل آن درد های وحشتناک کمر و پاهایی که کج و فلج شدند،حاکی از زندگی های بی شماریست که به ناحق تباه و نابود شدند و هنوز هم می‌شوند.زنان جوامع طبقاتی همواره مجبور بوده اند از حمام شیر الاغ گرفته تا سرمه کشیدن در چشم و رنگ مالیدن به گونه و لب را بر خود تحمیل کنند تا زیبا ترین عروسک و کالا برای مردان شوند؛اما چه کسانی مسبب گرفتاری شان در این بند هستند و چرا از آن رها نمی‌شوند؟پاسخ سوال دوم،بی پاسخ ماندن سوال اول است!سوال اول بی‌پاسخ مانده چون منافع همان مسبب ها بی پاسخ ماندنش است!آن مسبب ها،یعنی سرمایه داران نمی‌خواهند زنان بدانند که قربانی سود آنها شده اند،از آنجا که هیچ چیز جز سود برای سرمایه داران اهمیت ندارد،هر چیزی که موجب کسب سود شود را رواج خواهند داد. چه بهتر از ترویج معیار های تحمیلی زیبایی برای فروختن آن زیبایی های فیک به زنان؟پس با دستگاه عظیم تبلیغاتی که دارند القا می کنند که تنها معیار برای تشخیص زیبا بودن زن و حتی قضاوت او،چشمانی درشت ،مژه های بلند ، لب های پر و درشت، گونه های برجسته،موهای پر پشت و خوش حالت،هیکلی نحیف و کمری باریک و در آخر قدی بلند و پاهای کشیده است تا زنانی که با این تبلیغات عظیم ،این معیار ها را پذیرفته اند،جهت اعمال این معیار ها بر خود، به سوی اتاق های عمل زیبایی و مغازه ها و فروشگاه های سرمایه داران هدایت شوند و انبوه اسکناس ها را به جیب سرمایه داران بریزند. به این ترتیب در نظام سرمایه داری،قربانی های زن برای فروش خود مجبور به کالا انگاری خود می‌شوند و قربانی های مرد نیز به مثابه خریدار در بازار ارزیابی شده و تنها در جیبشان خلاصه می‌شوند.اما سوسیالیست ها، در مقابل این نظام ساکت ننشسته و به مبارزاتی برخاستند که حاصلش وقایعی مانند انقلاب اکتبر و آغاز گفتمان سوسیالیستی شوروی بود بود، در شوروی سربلند،با حرکت به سوی نابودی سرمایه داری، زنان به آزادی هایی دست یافتند که اتمام کالا و برده بودن برای آنها قطره ای میان اقیانوس آزادی های شوروی برای زنان بود.شوروی برای اولین بار در تاریخ پست وزارت را به زنان داد.الکساندرا کولنتای اولین وزیر زن تاریخ شد،شوروی حق رای تمام و کمال را به زن داد،برای اولین بار حقوق و دستمزد زن و مرد برابر شد ‌ سرزمین پر شکوه و پر افتخار شوروی،آزادی ها و برابری هایی برای زنان رقم زد که نه در یک صفحه بلکه در ده ها صفحه می‌توان نوشت.شوروی ده‌ها سال پیش از تمامی جهان سرمایه‌داری از جمله آمریکا و اروپا، حق طلاق، حق سقط جنین و حق حضانت فرزند را به زن داد و زن را در حالی به استقلالی واقعی و قابل لمس از مرد رساند که سرمایه‌داری قبل از آن، زن را با گاو معامله می‌کرد و امروزه هم اگر به دارک‌ وب‌ها سری بزنید خرید‌ و فروش زنان و قاچاق آن‌ها به عنوان کالایی جنسی را می‌توانید ببینید. به تاریخ که نگاه می‌کنیم هر جا نکبت و ذلت برای زنان بوده دستپخت نظام طبقاتی و هر جا آزادی برای آنها رقم خورده، نتیجه مبارزات چپ ها بوده است، پس دشمنان ما شکست نا پذیر نیستند و ما خستگی ناپذیر راه نبرد با آنها ادامه می‌دهیم! ما می‌جنگیم برای نابودی سیستمی جهانی که ضد زن، ضد کارگر و ضد انسان و طبیعت است و جز حفظ منافع اقلیت سرمایه دار، رسالتی برای خود نمی‌شناسد. جنبش سرخ ما تا نابودی سرمایه داری ادامه دارد ! آرمان سرخ @Armane_sorkh instagram.com/armanesorkh

قطعه پائولا از موسیقی متن فیلم حکومت نظامی ساخته "کوستا گاوراس" بسیار دلنشین و به یاد ماندنی است. سازنده فیلم که می خواست آن را در فضای آمریکای لاتین بسازد، موفق شد تا در زمان حکومت آلنده رئیس جمهور منتخب شیلی در نیمه اول دهه هفتاد، صحنه های فیلم را در آن کشور فیلمبرداری کند. درست یکسال پس از ساختن فیلم، دولت مردمی سالوادر آلنده توسط حکومت جنایتکار ژنرال پینوشه سقوط کرد و حدود سی تن از بازیگران فیلم بدست پینوشه، زندان، تبعید و اعدام شدند. بدین ترتیب بار اندوه این قطعه زیبای موسیقی تئو دراکیس اندکی پس ازدوران آفرینش هنری آن، دو چندان شد و با تلخ ترین حوادث غیر انسانی و فجایع سیاسی در آمریکای لاتین همراه گردید. @Armane_sorkh instagram.com/armanesorkh

‌ پدیده ی مردم میان راست ها خیلی جالب است! می‌گویند دنبال رفاه این مردم اند و رفاه ایده آلشان یعنی این مردم به سه دسته‌ی مرفه، متوسط و فقیر تقسیم شوند.از نظرشان ایران مشکلات اقتصادی فراوانی دارد که دلیلش دشمنی با آمریکا است؛وگرنه زندگی مردم گل و بلبل بود!سوال اینجاست که پس چرا در کشور هایی که رفیق آمریکا بودند وضعیت همین بوده است؟از پاکستان و شیلی گرفته تا بلغارستان و هند که یک میلیارد نفرش از مسکن و خانه که هیچی! از«توالت»هم محروم اند و یکی از شعار ها و دغدغه های معروف سیاستمدارانش ساخت توالت بیشتر است، اینها به کنار !اصلا اگر خود آمریکا و غرب را بهشتی برای مردم می‌دانند، چرا نه از زبان ما بلکه از زبان شبکه ان بی سی نیوز خودشان شنیدیم که از هر شش شهروند آمریکا، یک نفر امنیت غذایی ندارد؟ از سازمان ملل شنیدیم پانزده میلیون بریتانیایی در فقر و فلاکت به سر می‌برند؟مشکل کجاست؟مشکل تصور وجود داشتن مردم است!مشکل آن است که گفتیم مردم این کشور ها فقیرند یا خوشبخت‌اند که یک چنین تناقضی پدید آمده است.اما از نگاه چپ رادیکال به موضوع بنگریم ببینیم آیا همچنان موضوع متناقض است؟از دید این فلسفه در دنیای لیبرال و سرمایه داری،کشور و ملیت نیست که رفاه انسان را مشخص می‌کند ،بلکه تولد یا عدم تولد در طبقه سرمایه‌دارن سرنوشت انسان را مشخص می‌کند، با این وجود کاملا می‌توانیم بگوییم سرمایه‌دارن کشوران مذکور در رفاه و کارگرانش در فقر و فرودستی زندگی میکنند؛اکنون تمام تناقضات از بین رفت! البته هنوز تناقض برای یک قشر خاص که تمام اطلاعات زندگی‌شان را از کتاب«قلعه حیوانات»و بی بی سی ها و مجلات زرد به دست آورده اند،وجود دارد. زیرا آنها اکنون می‌پرسند :«شما چپ ها که این همه به سرمایه داری غر می‌زنید چرا وقتی خودتان در شوروی به قدرت رسیدید مردم شوروی از گرسنگی می‌مردند؟!»این اشخاص بهتر است نگاهی به «سند سازمان سیای آمریکا در ۱۹۹۹ بی‌اندازند که بر اساس آن مصرف مواد غذایی مثل گوشت از سوی مردم شوروی، دو برابر تمام مردم آمریکا بود! به این ترتیب حداقل تکلیفشان با تصور گرسنگی مردم شوروی روشن می‌شود!«این سند برای افشای بی توجهی کمونیست ها به محیط زیست منتشر شد که نهایتاٌ باعث این خودزنی شد!» البته این حقایق برای خرده بورژوازی مسالمت جو و اصلاح طلب خیلی خشن و تلخ است، اما نظرشان چه اهمیتی دارد؟ اعلی‌حضرتشان با ممنوعیت واژه ی طبقه نتوانست تصور وجود داشتن مردم در جامعه طبقاتی را رواج دهد. خودشان که عددی نیستند ! آرمان سرخ @Armane_sorkh instagram.com/armanesorkh