صدای کارگران

گروه اتحاد بازنشستگان: 🍁🍂 🔻پیام تشکل های مستقل کارگری ایران به کارگران و اتحادیه ها و تشکل های کارگری همه کشورها رژیم سرمایه داری - اسلامی ایران در طول ۴۵ سال گذشته درحال جنگی مستمر و همه جانبه علیه طبقه کارگر در عرصه های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بوده است. حداقل دستمزد، چند برابر زیر خط فقر قرار دارد و حتی پرداخت منظم دستمزد به یکی از مطالبات کارگران ایران تبدیل شده است‌. به تبع آن شرایط زیست و معیشت کارگران به سطح بسیار پایین و طاقت فرسایی سقوط کرده است. کارگران ایران برای تامین سرپناه و حداقل نیازهای اولیه زندگی برای خانواده‌های خود مجبورند گاه تا سه شغل ناپایدار دست و پا کنند. دولت ایران قانون کار خود را نیز به شدت زیر پا می گذارد و برای مقاوله نامه ها و کنوانسیون های سازمان جهانی کار کمترین احترامی قائل نیست.  سرکوب و بگیر و ببند کارگران به امری روزمره تبدیل شده است. در تمام این مدت طبقه کارگر در ایران علیرغم همه سرکوب های وحشیانه و محرومیت از حقوق بنیادی کار و حقوق انسانی، مقاومت ستایش برانگیزی از خود نشان داده و در نبردی به شدت نا برابر برای  کسب حقوق همه جانبه خود مبارزه کرده است. هر سال صدها کارگر معترض و فعال کارگری در ایران به دلیل مبارزه برای دستیابی به ابتدائی ترین حقوق به رسمیت شناخته شدۀ کارگران سراسر جهان ، توسط جمهوری اسلامی ایران تهدید، اخراج، دستگیر، زندانی و شکنجه می شوند. در حال حاضر تعداد قابل توجهی از کارگران معترض و  فعالان کارگری به همین دلیل به زندان های طولانی مدت محکوم شده اند. تشکل های مستقل کارگری موجود ، تحت فشار مداوم و شدید قرار دارند، فعالیت آنها به شدت محدود شده است و بسیاری از کارگران هیئت موسس و اعضای آن ها یا زندانی هستند یا زیر فشار دائمی سرکوبگران حکومتی  و بازداشت های طولانی بدون محاکمه بسر می برند. همچنین بر کسی پوشیده نیست که رژیم حاکم بر ایران شدید ترین سرکوب ها، فشارها، تحقیرها و تهدیدها را بر زنان، بویژه زنان کارگر و روشنفکر وارد می کند.. جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از اعضای سازمان جهانی کار موظف به رعایت کنوانسیون های بنیادی این سازمان، از جمله آزادی تشکل ها و پیمان های دسته جمعی است. با این حال، رژیم حاکم بر ایران همین کنوانسیون های لازم الاجرا را آشکارا و بی شرمانه زیر پا می گذارد. اما رژیم ایران علیرغم داشتن سابقه طولانی سرکوب گرانه و خشونت آمیز ضد کارگری در 45 سال گذشته و نقض مداوم حقوق کارگران، اجازه یافته تا نمایندگان تشکلات وابسته به دولت، مانند «کانون عالی شوراهای اسلامی کار» را به جای نمایندگان مستقل و واقعی تشکل های کارگری به کنفرانس‌ سالانه سازمان جهانی کار بفرستد. و این در حالی است که هیچ اثر و نشانه‌ای از نظارت سازمان جهانی کار برای احراز مستقل بودن نمایندگان کارگری دیده نمی‌ شود. تأسفبار تر اینکه این افراد نیابتی حتی به عضویت هیئت مدیره و سایر کمیته ها نیز ارتقا می یابند.جمهوری اسلامی ایران همچنین نمایندگان کارفرمایی را نیز خود انتخاب می کند و بنابراین همه نمایندگان ایران، کارگزار و عوامل حکومت اسلامی هستند. سال‌هاست که تشکل‌های مستقل و فعالان کارگری در ایران تاکید کرده اند که این به اصطلاح «هیئت کارگری ایران» در سازمان جهانی کار، نماینده کارگران ایران نیست و از نهادهای ذیربط سازمان جهانی کار خواسته اند وارد عمل شوند و جلوی این تقلب شرم‌ آور را بگیرند، اما تنها با دیوار ستبر سکوت مواجه شده‌اند. در سال 2005 در پی شکایتی از دولت ایران مبنی بر نقض حقوق کارگران، پرونده ای در سازمان جهانی کار تشکیل شد. از آن زمان تا کنون هر سال شکایات بیشتری به پرونده اضافه شده است، اما پس از گذشت نزدیک به 20 سال، سازمان جهانی کار هیچ گام معنادار و موثری برای پاسخگویی به این  شکایات افزون شونده برنداشته است. یکصد و دوازدهمین کنفرانس سازمان جهانی کار بین 3 تا 14 ژوئن 2024 در ژنو برگزار می‌شود. انتظار کارگران و جامعه کارگری ایران این است که نمایندگان کارگران در سازمان  جهانی کار از کشورهای مختلف ، افشاگر رژیم های ضد کارگر باشند و تلاش کنند تریبون های جهانی را از کسانی که به دروغ و با تکیه بر ابزار قدرت حکومتی کرسی سازمان جهانی کار را تسخیر کرده اند و خود را به دروغ نماینده کارگران ایران می دانند، بگیرند. ما تشکل‌های مستقل کارگری و بازنشستگان امضا کننده این نامه و کارگران زندانی در ایران، از تشکل‌های کارگری و طبقه کارگر در سراسر جهان می ‌خواهیم که در همبستگی با کارگران ایران از مبارزات آنان حمایت کنند و صدور احکام خودسرانه و ظالمانه طولانی مدت زندان علیه آنها  را صریحا محکوم نمایند. ⬇️⬇️

بی شک با گلدانی بر گور ، می شود حرف زد حتا می توان ، از تلخندی غایب در یک نگاه سخن ها گفت راستی ! چگونه باید تا باقی مانده ی گُل در اضطراب زمین سفر کرد آیا ... چونان قفس از پرنده باید پرسید که چرا لمس ناودانک : سمت زندان بیم دارد آخ : الفبا را چه گستاخانه ، قاضیان جویده اند ... می شنوی ؟ پاسبان ملتهب در پیاده رو نیز می گوید که دیگر ، معشوقه ی تَن زاد قانون نیست 📝 #برشی_کوتاه_از_یک_شعر_بلند ✅ #برای_محمد_رسول_اف ✅ #هنرمند_مستقل_و_متعهد_به_انسانیت 🎥 #دانه_انجیر_مقدس ✅ #زن_زندگی_آزادی ✅#مردم_آگاه_و_متحد_هرگز_شکست_نمیخورند ✍ #امید_آدینه

در سحرگاه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹ #معلم_رهایی، #فرزاد_کمانگر توسط حاکميتِ انسان‌ستیزِ جمهوری اسلامی اعدام شد. او چند روز پیش از اعدام، خطاب به معلمان زندانی نوشت: "مگر می‌توان در قحط سال عدل و داد معلم بود اما الفبای امید و برابری را تدریس نکرد حتی اگر راه ختم به اوین و مرگ شود؟ نمی.توانم تصور کنم در سرزمین صمد و خانعلی و عزتی معلم باشیم و همراه ارس جاودانه نگردیم. نمی‌توانم تجسم کنم که نظاره‌گر رنج و فقر مردمان این سرزمین باشیم و دل به رود و دریا نسپاریم و طغیان نکنیم. می.دانم روزی این راه سخت و پر فراز و نشیب هموار گشته و سختی‌ها و مرارت‌های آن نشان افتخاری خواهد شد برای تو معلم آزاده تا همه بدانند که معلم، معلم است حتی اگر سد راه‌اش فیلتر و گزینش باشد و زندان و اعدام که آموزگار نام‌اش را و افتخارش را ماهیان کوچولوی‌اش به او بخشیده‌اند نه مرغان ماهیخوار."

📝 به یاد شهید رفیق #فرزاد_کمانگر ، که در سال ۱۳۸۹ ، توسط وحوش سرمایه داری اسلامی ایران ، اعدام شد ... ! صلح الیاف کدامین دیار است؟ که حدیث اش این گونه تاریک می‌روید از دهان قناری وقتی شهر را سربازان به یغما بردند آزادی نام زنی بود با بقچه‌ی فصول ... با اشارتی رو به زنگار خانه‌اش سالیان از خلوت ییلاق گذشت ولی عاقبت ! کوچ باغ‌بان از دره‌های قحطی گرته‌ی خون را بر بال پرنده فریاد نکرد و لب ریختگی‌های عریانی فاش نشد 🔎 برشی کوتاه از #شعر تخته سیاه ( مجموعه اشعار محاکات ) ❤️ #فرزاد_کمانگر ✍ #امید_آدینه ✅ #انقلاب_ادامه_دارد

🔴شعری از #رسول_بداقی  معلم زندانی "دانش‌آموز بلوچ" آشنایم با نگاهت دانش‌آموز بلوچ می‌پرستم زخمهایت دانش‌آموز بلوچ پشت پلکت، می‌شناسم، اشکهای خفته را می‌کشی بر زخم دل، آرامشی آشفته را جسته بودی، دانش‌ات را زیر سقفی از کپر ننگ بر دستی، که دانش را نموده در به در سیل آمد لابه‌لای دفتر مشقت نشست تخته و گچ، با ستون‌های کپر را هم شکست تخته‌ی سبز دلت را می‌شناسم، بی‌گناه! با نگاهت می‌کشی، بر چهره‌ات، نقشی ز آه! می‌شناسم آنکه بر پیشانی‌ات مهر فراموشی‌زده آنکه بر فریاد من، مهری ز خاموشی زده آن مقدس، از چه زد، سیلی به گوش هوش تو؟ تا نشیند سا‌ل‌ها، آسوده‌تر بر دوش تو گر دبستان‌ات ندارد سقف، بر بالینت سقف مسجد می‌دهد، پژواک بر نالیدن‌ات قطره قطره اشک گرمت، می‌چکد بر زخم من می‌زند نقش ستم، بر سرنوشت این وطن سرزمینت مدرسه، از خانه ویران‌تر شده جان انسان‌ها از بهای تخمه ارزان‌تر شده زخم تن را، مرحمی با بخیه درمان می‌کند تا قیامت، زخم دل، چون سیل طغیان می‌کند کار طوفان طبیعت، خانه ویران کرده است کار بت سازی، همین اندیشه حیران کرده است بت‌پرستان بیشه‌ی اندیشه آتش می‌زنند با زغالش مزد طاعت را شمارش می‌کنند بت پرستان، مردگان را هم پرستش می‌کنند در عزای استخان پوسیده کرنش می‌کنند مردگان را هرچه خواهی سوگواری می‌کنند روی دوش زندگان چابک سواری می‌کنند

🚩برگزاری مراسم روز جهانی کارگر توسط فعالین حقوق زن در سنندج و حمایت از توماج صالحی خواننده معترض و مردمی که تنها به جرم اعتراض در خطر اعدام است. #اول_ماه_مه_روز_جهانی_کارگر 💢 چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳

🛠️کارگرم اما بی هیچ پرچمی بر دست تنم به ترکه‌ی شلاق‌هایشان سرخ است سخت! معلمم اما آموزگارانِ فاشیسم کتکم می‌زنند و به زندانم می‌کشند! یک عمر برایشان کار کرده‌ام اما بازنشسته‌ای فقیرم و تنها آه است در بساط‌م بی ناله سودایش می‌کنم! بیکارم با کفش و کلاه‌خود و مدرک دانشگاهی! آماده به کار در انبوهِ فشرده‌ی صفی از خیلِ همریشانم... تمامِ من طبقه‌ی کارگریست که پاهایش را بسته‌اند؛ دست‌هامان دیریست به زیر بندهای استبداد چیزی می‌جوید کار؟! یا دستی و دستانی دیگر؟! ✍️میلاد جنت اول ماه مه (۱۲ اردیبهشت) روز همبستگی جهانی کارگران و روز ملی معلم گرامی باد!

آنجا ، که عفونت میان قُمری و خَزه تکثیر نمی شود کسی ایستاده است : آی قاصدک ای مردم تماشا کنید کیست او ؟ که با دهانی مملو از فلز و خون ماه را عاشقانه ، می سُراید آری ! بر دیوارَک این بُن‌بَست رَد انگشتان اش ... به تصویری از انقلاب می ماند 📚 #ققنوس_ها_زنده_اند 📝 #برشی_کوتاه_از_یک_شعر_بلند ❤️ #برای_توماج_صالحی 🖌 #گرافیست_مانا_نیستانی ✍ #امید_آدینه

به نامِ صُلح به نامِ حدیثِ غم بر الیافِ شاخه‌ها و آیینِ جوانه‌ها به نامِ آزادی به نامِ زلالِ اندیشه در رنگینْ کمانِ بشر به نامِ آنانی که : نمک فرسودهِ‌شان می‌کند و نمک، همان اشکْ‌هاشان است به نامِ رفیق به نامِ زنانِ بی‌وطن بر فلاتِ بی‌نشانِ تبعید به نامِ مردانِ آونگْ شده بر خاطراتِ گنگِ زندان به نامِ یارانِ لالهْ‌گون در انعکاسِ رعشه و بر احکامِ شومِ وحشت به نامِ واژه : واژگانی که چونان اشکال و اعماق بکر و پهناوراَند واژگانی که در هیأتِ ستارگان بر می‌خیزند … قیام می‌کنند و در امتدادِ متروک و بیاتِ شب از خونینْ وسعتِ جاده‌هایِ خصم می‌گذرند و وقتِ سحر: هنگامه‌ی نهال و نیاز الفبایِ یک سرزمین را بر فرازِ هر بام و کوچه و خیابان می‌سُرایند به نامِ اعتراض و اعتراف از جنسِ سکوت به نامِ خاموشْ سرشتِ برگی ناآشنا در حجمِ خشکْ‌اَندودِ رودخانه به نامِ قامتِ رقصانِ قاصدک در خلوتِ آسمان به نامِ فصول و سراسرْحیوانات به نامِ لحظه‌ای مانا درخُروشِ تُردِ یقین: آن انتظار و انزوا… آن پاکیِ محض و پژواکِ مقدس به نامِ عطرِ گُل در هجومِ باران 📚#برشی_کوتاه_از_شعر_پل_الوار ✍ #ترجمه_امید_آدینه ✅ #آزادی_جامعه_درگرو_آزادی_زنان_است