تا کوچ

شاخص‌ترین چهرهٔ جریان اصلاحات کسی که خودش هشت سال رئیس جمهور ایران بود و با همین انتخابات، با رأی همین مردم رئیس جمهور شد، سری قبل علناً انتخابات ایران رو ت.حریم کرد و با رفتارش از بقیه هم خواست شرکت نکنن. ذره‌ای براش قدرت ایران و اعتبارش در عرصهٔ بین‌الملل که اثر کاملاًمستقیم روی معاش مردم داره، مهم نبود. به‌خاطر همین آدم بخشی از مشارکت انتخاباتی از دست رفت که رفت… چی شده که حالا هم خودش تمام‌قد پشت پزشکیان ایستاده، هم تمام چهره‌های ریز و درشت جریانش رو به خط کرده که با پزشکیان عکس یادگاری بگیرن؟ چی شده که دارن تمام تقلاشون رو می‌کنن اونایی رو که با صندوق رأی قهرشون دادن، به‌زور برگردونن تا به خودشون رأی بدن، اونم درحالی که ۳۲ سال مملکت دستشون بوده! حتی یه نشونه، یه احتمال نذاشته که تو فکر کنی متنبه شده یا منفعت ایران و ایرانی براش مطرحه. همه‌چیز به شکل وحشتناکی بوی گند حرص قدرت می‌ده. ما مردم اگه به جای نفس‌نفس‌زدن در فضای حزبی‌گرایی، یه نفس عمیق بکشیم، حتماً این بو به مشاممون می‌رسه.

خواهش می‌کنم با دقت بخونید: نمی‌شه سنگ ولی فقیه رو به سینه بکوبی که رأی بدنهٔ مذهبی‌ولایی جامعه رو به سمت خودت بچرخونی، بعد، وقتی رهبر بارها و بارها صریح و روشن مطرح کرده‌ن که دلشون برای رئیسی سوخته چون در حق ایشون ظلم شده و بهشون تهمت زده شده، تو بری عدل با همون کسی که بزرگ‌ترین، بدترین و وسیع‌ترین تهمت ممکن رو به دکترسیدابراهیم رئیسی زده و اسباب سال‌ها تمسخر و توهین و تهمت دائمی به ایشون رو فراهم کرده و حتی بعد شها. دت این مرد مظلوم، یه کلمه عذرخواهی و طلب حلالیت و جبران مافات هم نکرده، عکس یادگاری بگیری. اسم این می‌شه ولی فقیه رو خرج خود کردن…

من رفتار آقای پزشکیان رو در قبال این بربریت، تحسین می‌کنم که به خودشون مسلط بودن و مشاورشون رو دعوت به آرامش کردن اما مطلقاً نمی‌فهمم چطور یک قدم قبل‌ترش، چنین مشاوری رو کنار خودشون قرار دادن! چطور راضی شدن از چنین کسی که منفعت خودش براش از مصلحت مملکت مهم‌تره، نصیحت و مشاوره بگیرن؟ چطور آدم‌شناسی ایشون این‌قدر ضعیفه که یه مشاور درست نمی‌تونن انتخاب کنن، بعد همه‌جا اسم بحث کارشناسی رو وسط می‌کشن و می‌خوان کابینه تشکیل بدن! مگه می‌شه آدم در حرفه‌ای‌ترین کارزار سیاسی این‌قدر آماتور رفتار کنه؟

و مهم‌تر از همهٔ اینا اینه که این خشونت و بی‌حرمتی تئوریزه بشه! هزار تا صغری و کبری ردیف بشه که این رفتار صددرصد غلط رو، یه واکنش مقدس و اعتراض مدنی جلوه بده!!!!!!!! رفتاری که اگه یه آدم عادی در یه جمع خانوادگی ساده و نزدیک انجام بده همه برآشفته و دلخور می‌شن در سطح ملی انجام می‌شه و صداش تا اون‌طرف مرزها هم می‌ره تا بوی ۸۸ هم بلند بشه و بعضیا فکر کنن می‌تونن باز روی شکاف اجتماعی احزاب ایران اسکی برن و مملکت رو به آشوب بکشن… اصلاحات داره این خشونت و بی‌احترامی رو تئوریزه و سفیدشویی می‌کنه و ببخشید، من خاک پاتونم، معذرت می‌خوام، اما روی بلاهت بعضی از مخاطبین حساب باز کرده… وگرنه سرش رو مینداخت پایین می‌گفت اشتباه کردیم. ببخشید. جسارت شد. سعی می‌کنیم دیگه تکرار نشه. همون رفتاری که ما داریم به بچه‌های خودمونم آموزش می‌دیم که اشتباهشون رو گردن بگیرن.

دعوا سر کسوت استادی دانشگاهه، بعد همون آدمی که داره سر این‌که هیئت علمی دانشگاهه دعوا می‌کنه، رفتاری رو می‌کنه که به‌هیج‌وجه با شأن یه استاد دانشگاه، اونم استاد جامعه‌شناسی که ده سال آزگار دربارهٔ تاب‌آوری اجتماعی درس خونده، نیست!!! از مؤلفه‌های اصلی مملکت‌داری، شیوهٔ برخورد با مخالفان، منتقدان و تخریب‌کننده‌هاست. تفکری که امروز میکروفون رو در دهن هم‌کیش خودش پرت می‌کنه، چطوری می‌خواد اون کارگر و کارمند و معلم و روزنامه‌نگاری رو که صدا به اعتراض و انتقاد بلند کرده، تحمل کنه؟

پرسش اسفندیاری رنگ‌وبوی نگاه شخصی داشت؟ اصلاً مغرضانه بود؟ فرض کنیم هدفش پریشون‌کردن طرف مقابل بود؟ قبول. ولی مگه میزگرد فرهنگی نامزد ریاست جمهوری از اساس برای همین شکل نگرفته که ما رفتار و سیرهٔ یک نماینده رو دربرابر موضوعات فرهنگی مختلف ببینیم؟ مگه قرار نیست اخلاق‌مداری، تاب‌آوری و مدارا رو محک بزنیم؟ مگه در مسائل خرد و کلان کشور، کم بزنگاهی پیش میاد که خویشتن‌داری و رفتار معقولانه از اوجب واجبات باشه؟ ما مشاوری رو داریم که تا شخص خودش با اتهامی مواجه می‌شه، جوری از کوره درمی‌ره که حتی به نامزدی که زیر سایهٔ اون در جمع حاضر شده، اهانت می‌کنه! به تمام مردمی که دارن تماشاش می‌کنن هم توهین می‌کنه، هم نشون می‌ده مطلقاً تاب‌آوری نداره که هیچ، مصالح مملکت و اولویت‌های بزرگ‌تر مثل آبروی یک جلسهٔ رسانه‌ای هم براش مهم نیست و همه‌چیز رو با خشم آنی خودش قربانی می‌کنه.

از دیشب، دارم مصاحبه‌ها، پست‌ها، استوری‌ها و توئیت‌های چهره‌های جریان اصلاحات رو رصد می‌کنم تا واکنششون رو به رفتار مشاور نامزد جریانشون ببینم. اتفاق خیلی‌خیلی‌خیلی خطرناکی داره میفته و اون سفیدشوییه، سفیدشویی رفتار صد درصد اشتباه، توهین‌آمیز و سراسرخشونت نمایندهٔ اصلاحات. چطوری؟ با تئوریزه‌کردن رفتار غلط فاضلی که در تمام جوامع انسانی، حتی در سطوح حداقلی اخلاق، صد درصد اشتباه قلمداد می‌شه. سال‌هاست جریان اصلاحات به دنبال تئوریزه‌کردن اشتباهات خودشه و خیلی خوب بلده مردم رو در قضاوت و نتیجه‌گیری مردد کنه. دربارهٔ ماجرای دیشب، مصداقی تکمله‌ای رو عرض می‌کنم.

بسم الله الرحمن الرحیم اتقوا الله ✍🏼پرستو علی‌عسگرنجاد بچه بودم خیلی پازل دوست داشتم. محبوب‌ترین دارایی‌ام، پازل نقشهٔ ایران بود. هر شب مثل یک آیین مقدس، پازل را می‌چیدم. پدرم، کنارم می‌نشست. با سوت، «از کرخه تا راین» را برایم می‌زد و بعد، می‌خواند: بچه‌ها این نقشهٔ جغرافیاست… شکل یک گربه در این‌جا آشناست چشم این گربه به دنبال شماست من هرشب، حوالی رود راین، به کرخه و ایران فکر می‌کردم و خوابم می‌برد. *** از جنگ برگشته بودند، پیروز، سربلند. چشمشان به پیامبر افتاد، مردان جنگی، یلان خسته‌تن که زخم، مثل رگ، سراسر بدنشان را درنوردیده بود. چشم‌به‌راه «دست مریزاد» و «خدا قوت» و «این هم غنائم شما»بودند. پیامبر گفت: «مرحبا به جماعتی که جهاد کوچک را پشت سر گذاشته، اما جهاد بزرگش هنوز باقی‌ست». یکه‌خورده، یخ‌کرده، سراغ گرفتند: «چیست آن جهاد اکبر؟» فرمود: «جهاد با نفس.» حریف خود شدن. *** نشسته بود نعلین پاره‌ای را که دیگر تاب وصله نداشت، برای چندمین‌بار وصله می‌زد. ابن‌عباس آمد. صاحب نعلین گفت: «فکر می‌کنی این نعلین چند می‌ارزد؟» ابن‌عباس در این فکر بود که این نعلین را اگر دور بیندازد هم کسی برش نمی‌دارد. گفت: «هیچ!» صاحب نعلین گفت: «به خدا قسم! همین نعلین برای من از حکومت به شما بیشتر می‌ارزد، مگر آن‌که به‌واسطهٔ این حکومت، حقی را اقامه یا باطلی را نابود کنم.» صاحب نعلین، امیرالمؤمنین بود. *** بزرگ شده‌ام. مردان بزرگی جنگی را می‌بینم که در جنگ به خودشان می‌بازند. اسم‌های فربه را می‌بینم که سر تصاحب پاره‌نعلینی، حیثیت هم را به بازی می‌گیرند. تفکری را تماشا می‌کنم که از کرخه تا راین نمی‌رسد که هیچ، انگشت قبیله‌گرایی می‌فشرد روی یکی از تکه‌های پازل ایران، شاید که لهجه‌اش رأی بیاورد. جامعه‌شناس فاضلی را می‌بینم که حریف خودش و اعصابش نیست و میکروفون بیت‌المال را پرت می‌کند توی صورت جامعه‌ای که مظلومانه دارد نگاهش می‌کند تا ببیند می‌تواند به نامزد ریاست یک جمهوری مشاوره دهد یا نه! وزیری را می‌بینم که خیلی ظریف، برای رسیدن دستش به همان پاره‌نعلینی که هشت سال مفت چنگش بود، دروغ پشت دروغ ردیف می‌کند. کاش یکی، این مردان سیاست را، وقتی دارند جلوی چشم یک ملت، پازل آبروی خودشان و کشورمان را به هم می‌زنند،کنار بکشد و دم گوششان بخواند: بچه‌ها این گربهه ایران ماست. بعد، خیلی آرام، طوری که کسی نشنود، بقیهٔ شعر را هم به یادشان بیاورد: بچه‌ها این سرزمین نازنین دشمن بسیار دارد در کمین داغ دارد هم به دل هم بر جبین بعضی‌ها انگار یادشان رفته ما برای آن‌که ایران خانهٔ خوبان شود، خون دل‌ها‌ خورده‌ایم…

اینو امروز باد آورد گذاشت کف دستم. من دارم یه قوی نجیب می‌بینم. تو چی می‌بینی؟ این روزا که نانجیب زیاد می‌بینیم…

این‌ها تسترهایی بود که دیروز با سفارش دوستان براشون ارسال کردیم ❤️ ❓قضیه این تسترا چیه؟ ✓ شما همراه هر سفارش می‌تونید تقاضای تستر چند تا از محصولات رو هم داشته باشید. برای مثال شما مطمئن نیستید که از طعم ادویه‌ای یا از کیفیتش خوشتون خواهد آمد یا نه، پس همراه خریدتون می‌تونید تسترش رو دریافت کنید، بعد از اینکه اون رو امتحان کردید اگر دوست داشتید توی خریدای بعدی‌تون سفارشش می‌دید و اگر نه اینجوری از یک خرید ناآگاهانه و اشتباه جلوگیری شده ☺️