qalb Shisheii♡

دلم یک آدم غریبه‌ی امن و آرام می‌خواهد. یک پذیرنده، شنونده، پناه دهنده. کسی که قضاوتم نکند، و فقط گوش کند. کنجکاو نشود، بیشتر نپرسد، سرزنش نکند، دلیل نخواهد. دلم نگاهی بیگانه اما گرم می‌خواهد. یک دوستی عمیق ولی کوتاه. یک همنشینی سالم اما بدون ادامه. یک نفر که انگار مرا از جنگل سرد و تاریکی که در آن گم شده‌ام نجات بدهد، به کلبه‌ی دنج و گرم خودش ببرد، برایم چای بریزد، و بی‌آنکه بپرسد چرا و از کجا می‌آیم، مقابلم بنشیند، حرف‌های مرا بشنود، شانه‌های مرا برای تسکین بفشارد، و حالم که خوب شد، نپرسد کجا؟ فقط راه خیابان را نشانم بدهد، در آغوشم بگیرد، برایم آرزوهای خوب کند، و از او که دور شدم، احساس کنم خدا را در کالبد یک انسان ملاقات کرده‌ام، که اینقدر آرامم. دلم این روزها یک غریبه‌ی آرام و امن میخواهد.

من تمام شده‌ام، یک نقطه کنارم بگذارید.

اولین باری که دیدمش، حدود یک ساعت با هم نشستیم و چای خوردیم... وقتی بلند شد بره پرسید راستی تو چند سالت بود؟ |به چشماش نگاه کردم و گفتم یک ساعت..|🤎

‏دوس داشتنِ کسی که بهت هیچ حسی نداره:

واسِه هَرڪے پَر پَر زدیم پَروازِمونو جاڪِش نَدید.

💕🖇

نیاز دارم : من نیاز دارم اطرافیانم همیشه بهم بگن وجودم تو زندگیشون چقدر مهمه، چون وقتی احساس کنم بود و نبودم اهمیت نداره، نبودنم رو انتخاب میکنم‌.

زیادی درست بود. شب بخیر.

پائولو کوئلیو خیلی قشنگ راجب اولویت زندگی آدم‌ها مینویسه : هیچکس سرش انقدر شلوغ نیست که زمان از دستش در برود و تو را از یاد ببرد!همه چیز برمیگردد به اولویت های ذهن آن آدم.اگر کسی، به هر دلیلی، تو را از یاد برد فقط یک دلیل دارد: تو جزء اولویت هایش نیستی .