آرام میگیریم ...

هنوز نرفتم و فاک...

به قول خواهرم از فامیل فقط اذیت و آزارش به ما رسیده، ملت فامیل دارن ما هم فاک...

البته، حیف از گاو خب🥲

ابله

گاو

واقعا فشار اینترنی و دوری طولانی از خونواده و عدم درکشون داره لهم میکنه و باورم نمیشه انقدر همه چیز سخت و پیچیده‌ست

خیلی غمم‌گینه امروز بدترین جاجمنتها رو شنیدم و واقعا دیگه حس میکنم فقط سهم‌منه که میفهمه تو مغزم و قلبم چی میگذره و خب دلم براش میسوزه که مجبوره گاهی این همه فشار روانی منو درک کنه و تحمل کنه و آرومم کنه🥲

آدما وقتی با یه نفر زندگی میکنن خواه ناخواه یه سری کارهای جزئی میشه وظایف نانوشته‌ی هر کدومشون، مثلا یکی از این وظایف نانوشته اینه که همیشه وقتی با همخونه از بیرون میرسیم اونه که کلیدای خونه رو از تو ماشین برمیداره و من دیگه خیلی وقته که به این کار فکر نکردم، از وقتی کشیکهای جداجدامون شروع شده و هی بدون همدیگه میایم خونه چند بار پیش اومد که من همه‌ی وسایل رو -به جز کلید خونه- برمیداشتم و میومدم بالا و میدیدم عه🥲 کلیدا توی ماشین مونده و دوباره با کوهی از وسایل برمیگشتم پارکینگ، حالا اما امشب بعد از نزدیک به دوماه از شروع اینترنی کلیدها رو فراموش نمیکنم و بالا میام و وارد خونه میشم و تازه یادم میاد که عه دیدی کلیدها رو یادت نرفت؟ اما این برای من یکی از غم‌انگیزترین فراموش نکردن‌هاست چون دلم بدون تو خونه اومدن رو نمیخواد پرمهرترین همخونه‌ی دنیا♥️🥲

باورم نمیشه آخرای عفونی‌ام و این کابوس داره تموم میشه، با اینکه عاشق دوتا از اتندامون بودم ولی نمیتونم بگم چقدر خسته و داغونم از همه چیز🫠

من واقعا نمیدونم چرا درک این جمله انقدر سخته: بیمارتون ویزیت شده و کاراش انجام شده ولی تعیین تکلیفش با پزشک متخصصه و باید صبر کنید جوابمو بده حداقل ۵ بار این جمله رو توی نیم ساعت براش تکرار کردم و گفتم ممکنه تعیین تکلیف بیمارتون ۳ ساعت طول بکشه بعد از نیم ساعت اومده میگه خانم دکتر ۳ ساعت شد خسته شدیم😐 واقعا نمیدونم حد صبوری ما چقدر باید باشه که بعد از ۱۲ ساعت کشیک بودن🤧 بازم با آرامش و صبوری جواب بدیم و هی حرفای تکراری رو بگیم و اعصابمونم خورد نشه🥲