Be creative1

@Basmala_Islamic 🕋🧎🏻

ИЖОБАТИ ТЕЗЛАШГАН ДУО Масжидда бир бадавлат киши билан бир дарвеш намозда ёнма-ён туриб қолишди. Бир-бирига яқин тургани учун нимани ўқиб, қандай дуо қилишаётганини эшитишарди. Намоздан кейин дарвеш қўлларини очиб: — Я, Роббим! Қорним очди, мени фалон овқат ва фалон ширинлик билан ризқлантир,- дея дуо қилди. Дарвешнинг дуосини эшитган бадавлат одам ичида ғижиниб қўйди: “Менга эшиттириш учун овозини чиқариб дуо қиляпти. Бундай қилгандан кўра, ўзимга тўғри келиб пул сўраса берардим. Энди унга бир чақа ҳам бермайман!” Бадавлат одам шуларни ўйлаб ўтирганида, дарвеш масжиднинг бир бурчагига ўтириб уйқуга толди. Бироздан кейин масжидга қўлида бир патнис кўтарган эркак кириб келди. Ухлаб ётган дарвешнинг ёнига бориб, уни уйғотди ва қўлидаги патнисни унга тутқазди. Дарвеш патнис устини очди. Бадавлат киши бу ҳодисани кузатиб турарди. Патнисда дарвеш бироз аввал дуосида сўраган егуликлар бор эди. Дарвеш қорнини тўйдириб, патниснинг устини ёпди ва эгасига қайтиб тутқазди. Бу ишдан ҳайратланган бадавлат одам қизиқиб егукликларни олиб келган кишига яқинлашди: — Сен кимсан, оғайни? — Мен ҳаммоллик қилиб оиламни боқаман,- деди патнис кўтарган киши. — Бу одамни танийсанми? — Йўқ… — Бу овқатларни ким юборди? — Ҳеч ким юбормади, мен олиб келдим. — Танимасанг нега олиб келдинг? — Мен фақир бир одамман. Ҳаммоллик қилиб турмушимни ўтказаман. Бир бой одамнинг юкини ташигандим, у кўпроқ пул берди. Бироз кўпроқ пул топганим учун имкони борида хотиним ва болаларимнинг егиси келган маҳсулотларни уйга олиб келдим. Хотиним овқатларни тайёрлаётганида, мен ухлаб қолибман. Тушимда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи вассалламни кўрдим. Менга шундай марҳамат қилдилар: "Шу масжидда бир валий бор. У мана шу егуликларнир егиси келди. Уйингдаги таомларни унга олиб боргин, еганича есин. Қолганини сизлар ейсиз. Аллоҳ жалла жаллаҳу сизларга баракот беради. Бу ишинг эвазига сенинг жаннатга киришингга мен кафил бўламан.” Уйқудан уйғонган заҳотимоқ патнисни бу ерга олиб келдим. Қолганига ўзингиз гувоҳ бўлдингиз. Бадавлат одам бу ҳолатдан ҳайратланиб, ҳаммолга ўтинди: — Бу егуликлар учун қанча пул сарфладинг? Ҳаммол сарфлаган пулининг миқдорини айтди. — Сенга харажатларингдан ўн ҳисса ортиқ пул берсам, менга топган савобингнинг бир қисмини берасанми? — Бўлмайди. — Йигирма ҳиссасини берайми? — Бўлмайди — Эллик ҳисса… йўқ, йўқ, юз баравар берсам-чи? — Беҳудага оввора бўлма! Нима берсанг ҳам бермайман. Бу ишим эвазига Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳивассаллам жаннатга киришимга кафил бўлдилар. Бутун дунёни берсанг ҳам, савобимни бермайман! Агар бу савобга сенинг насибанг бўлганида эди, бу иш сенга қисмат қилинарди. Қара, ёнма-ён намоз ўқибсизлару лекин сизнинг бойлигингизга савоб насиб этмабди..

Бир акамиз ҳикоя қилиб бераябдилар: Бир куни уйимга бир эркак келди. Ёшлари таҳминан 25-30 ўрталарида. Танимасам ҳам илиқ кутиб олиб, уйга таклиф қилдим. Ҳол-аҳвол сўрагач, "Сизни тамимайроқ турибман. Менда бирон бир хизматингиз борми?" деб сўрадим. - Олдингизга Қуръон ўқишни ўрганишга келдим, - деди. Одатда тажвид ўрганиш истагидаги инсон билан бир оз суҳбат қуришни ўзи кифоя. Уни нияти, феъл-атвори ва хулқини билиш учун бир неча дақиқалар етади холос. - Намоз ўқийсизми? - Ҳозирча вақтим йўқ. Ишлайман. - Унда нега Қуръон ўқишни ўрганмоқчисиз? - Хуллас ака, мен тадбиркорман. Ўз бизнесим бор. Оилалиман. Ота-онам мен билан туришади. Ўзингиз биласиз, тирик жон. Ёшлари ҳам бир ерга бориб қолди. Эртага уйга меҳмонлар келса бир-иккита сурани ўқийман. Шу пайт уялиб қолмай деб, ўрганишга келдим-да! Астагфируллоҳ! Ота-онаси тирик бўла туриб, уларни хизматларини қилиб, ажр олишга интилиш ўрнига уларнинг мотамига келган инсонлар учун Қуръон ўқиёлмай, шарманда бўлиб қолмай деган ниятдаги инсонни энди кўришим. Менга жуда таъсир қилди. Суҳбатга гувоҳ бўлиб тургаб отамни қўллари қалтирай бошлади. Улар учун негадир мен уялиб кетдим. Субҳаналлоҳ, отасини кўмишни ният қилган бу, отам олдида юзим қизарган эса мен бўлдим. Бўғзимга нимадир тиқилгандай бўлди. Очиғи карахт аҳволга тушиб қолдим. - Кетаётганингизда эшикни ёпиб кетинг! - дедим. - Нега? Соққангизни бераман домла, - деди у пинагини узмай. - Кетинг! Бошқа сизни кўрмай хонадонимда! - дедим. У индамай чиқиб кетди. Чуқур нафас олиб, ўйланиб қолдим. Отам олдимга келдилар. - Болам, сен ҳайрон бўлма. Ёшликдан берилган нотўғри тарбиянинг меваси бу. Аллоҳ ҳидоят нурини бермаган хонадонга ҳар қанча чироқ ёқма - барибир ёришмайди. Шогирдларинг сени кутиб қолишди. Уларга илм улаш. Буларни қўй! - дедилар.

ЭНГ БАХТСИЗ, НУРСИЗ, ОМАДСИЗ КУН Эр-хотин орасида жанжал чиқди. Жаҳл-ғазабдан ақлини йўқотиб, тилини тиёлмаган эр хотинига: — Сендан ажраламан! Ва сени фақат бахтсиз, нурсиз ва омадсиз бир кунда никоҳимга оламан!- деб бақирди. Аёл кўз ёши қилиб ота уйига кетди. Эр эса жаҳлдан тушиб, тинчлангач қилган иши, айтган гапидан пушаймонлик туйди. Қишлоқ имомининг олдига бориб унга ҳамма гапни гапириб берганди, имом: — Мен бунга фатво беролмайман, бундай кунни қаердан топамиз? Сен шаҳар муфтийсига бор, у бирор ечим топар,- деди. Эртаси куни йигит шаҳарга тушиб, муфтига учрашди. Муфти ҳам қишлоқ имомидан орттириб бир нарса демади. — Унақа кунни қаердан топамиз?- деди елкасини қисиб. Йигит муфтиятдан умидсиз алпозда чиқиб, бир дўкон ёнида узоқ ўтирди. Дўкон эгаси йигитни гапга солиб, дардини сўради. Қайғуси қалбига сиғмаган йигит дўкондорга ҳамма гапни айтиб берди. Дўкон эгаси йигитни эшитиб бўлгач, шундай деди: — Ҳу, анави юпун кийинган, сочлари пахмоқ, афт-ангори бир аҳволдаги одамдан дардингнинг давосини сўрагин, ундан бир гап чиқади... Йигит чиқмаган жондан умид, дея бориб фақирга қайғусини сўзлаб берди. Фақир киши ўйчан тинглаб турди-да, сўради: — Бомдод намозини ўқидингми? — Йўқ,- деди йигит. – Ухлаб қолибман, улгурмадим... — Бугун ота-онангдан ҳол –аҳвол сўрадингми? Ёки уларни дуо қилдингми? — Шаҳарга келишим керак эди, шунинг учун улар билан учрашгани вақтим бўлмади...- Йигит ҳайрон тикилди сўровчига. Фақир киши яна сўради: — Бугун Қуръон ўқидингми? — Вақтим бўлмади, ўқиёлмадим...- деди йигит. Фақир киши таассуф билан бош чайқади: — Бор, рафиқангни никоҳлаб ол. Бомдод намози ўқилмаган, ота-онадан ҳол-аҳвол сўралмаган, уларнинг ҳақига дуо қилинмаган ва Қуръон ўқилмаган кундан бахтсиз, нурсиз ва омадсиз кун бўлмайди!..

Муҳаррам ойи рамазон ойидан кейин турадиган энг ҳурматли ойдир. Бу ой ҳижрий сананинг бошланиш ойидир. Динимизда бу ой уруш ҳаром қилинган ойлардан бири ҳисобланади. Ашуро куни эса муҳаррам ойининг ўнинчи кунидир. Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам бу ойда рўза тутишга тарғиб қилганлар. Али розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: Бир киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга: «Эй Аллоҳнинг Расули, Рамазондан кейин қайси ойда рўза тутишимга буюрасиз», деди. Шунда у зот: «Агар Рамазондан кейин рўза тутмоқчи бўлсанг, муҳаррам ойида тутгин. Чунки у Аллоҳнинг ойидир, унда бир қавмнинг тавбасини қабул қилган яна бошқа қавмларнинг ҳам тавбасини қилади», деб жавоб бердилар». Имом Термизий ривоят қилган. Эслатиб ўтамиз эртага ҳижрий 1443 йил муҳаррам ойининг биринчи кунидир.

БЕГОНА АЁЛЛАР БИЛАН ЁЗИШИБ ЮРГАНЛАР Устоз Рустамжон домла

​​ЖАННАТГА БИРИНЧИ КИРГАН АЁЛ Ҳазрати Фотима р.а. онамиз бир куни оталари Росулуллоҳ с.а.в.га: - Отажон, Жаннатга аёллардан энг биринчи ким киражак? - деб сўрадилар. Пайғамбаримиз с.а.в.: - Фалон маҳаллада бир аёл бор. У аёл биринчи бўлиб Жаннатга кирадиган аёл, дедилар. Фотима онамиз жуда қизиқдилар. - Мендан ҳам аввал кирадими, отажон? Деб сўрадилар. Пайғамбаримиз с.а.в. : - Сендан ҳам олдин киради, истасанг, бориб таниш. Ўшанда унинг нима учун аввал жаннатга киришни биласан, дедилар. Фотима онамиз у аёлга жуда қизиқиб қолгандилар. Бир куни сўраб-сўраб уйини топиб бордилар. Эшикни тақиллатганларида ичкаридан қари аёлнинг овози эшитилди. - Ким у? Ҳазрати Фотима онамиз ўзларини таништириб, кўришишни исташини айтганларида, аёл: - Жоним сизга фидо, эй Аллоҳнинг расулининг қизи. Сиз билан кўришишни жуда-жуда орзу қилардим. Фақат ташқарига чиқмаганим учун сизнинг зиёратингизга боролмадим. Сизнинг мени излаб топишингиз мен учун бир лутф. Фақат, мен хўжайинимдан рухсат олмасдан сизга эшикни очолмайман. Сиздан узр сўрайман, эртага келсангиз ичкарига киришингиз учун изн оламан, эшикни очаман, кўришамиз, деди. Фотима онамиз қайтиб кетдилар. Аёл эридан рухсат олди. Иккинчи кун аёл билан кўршишига ишониб келган Фотима онамиз ёнларида ҳазрати Ҳасанни ҳам олиб келгандилар. Аёлнинг эшигини тақиллатдилар. Аёл Фотима онамизнинг ёнида бир бола борлигини ҳам сезди. Ҳазрати Фотима онамизга: - Ёнингизда бола ҳам бор. Мен фақат сиз учун рухсат олгандим. Ичкарига фақат сиз кира оласиз, бола ташқарида қолсин. Истасангиз эртага келинг, иккингиз учун ҳам рухсат оламан. Бирга кирасизлар деди. Иккинчи кун ҳам киролмасдан қайтдилар. Учинчи куни ҳазрати Ҳусайнни ҳам олиб келгандилар. Худди ўша ҳолат такрорланиб, Ҳусайнсиз ичкарига киролмасдан қайтдилар. Кейинги куни такрор бордилар ва уйга кирдилар. Фотима онамиз қарасалар уйда ёшгина чиройли аёл бўлиб, овози ҳам майин эди. Сиз билан ташқаридан гаплашганимизда овозингиз бошқа эди, дедилар ҳайратланиб. Аёл: - Сиз билан гаплашганда овозим ташқарига эшитилаётганди, овозимни бегона эркак эшитади деб оғзимга тош парчаси солиб олгандим, деди. Фотима онамиз кўзларига ёш олдилар. Отасининг с.а.в. нима учун Жаннатга бу аёл аввал киради деганларини англадилар. Аёл, Фотима онамизга: - Мен эрим олдидаги вазифамни адо эта оляпманми. Аллоҳ мени хожамга нисбатан итоатсизлик сабабли ҳисоб қилмайдими, деб қўрқаман, деди. Фотима онамиз оталарининг с.а.в. муждаларини айтдилар: -Йўқ, сиз аксинча, отамнинг Жаннатга олдингилардан бўлиб киради деб муждалаган аёллардан бирисиз, дедилар. Интернет материаллари асосида Дилбар Ражабова таржимаси

Болага “ЙЎҚ” демаймиз “Югурма!” эмас, “Секинроқ юр, болам” “Қилма!” эмас, “Шундай қилмасанг бўладими?” “Йиқилма!” эмас, “Эҳтиёт бўл” “Урма!” эмас, “Илтимос, қўлларингни ўйнатма” “Отма” эмас, “Уни менга берасанми?” “Йиғлама” эмас, “Лаббай, нима дейсан?” “Аҳмоқмисан?!” эмас, “Ундай эмас” “Сен билмайсан!” эмас, “Тўғри айтасан, ҳеч ўйламаган эканман. Буниям ўйлаб кўрамиз.” “Борма!” эмас, “Мана буёққа борсанг-чи?” “Бошқа пайт!” эмас, “Шуни бажарганимиздан кейин” “Жим бўл!” эмас, “Сени эшитаман?” “Тегма!” эмас, “Олишинг мумкин”