پلی لیستمان.

یکهو غصه‌ام گرفت. دلیلی برایش ندارم. حدس می‌زنم این هم تقصیر آخوند باشد.

می‌خواهم به خودم اجازه بدهم به صورت امتحانی یکی دو بار در سال جدی باشم شاید حالش را داد.

یک مقدار دیگر کارهایم را عقب بیندازم با خودم قهر می‌کنم و دیگر اصلا به خودم رو نمی‌دهم.

وقت‌هایی که مجبورم یک صحبت جدی بکنم یکطوری سختم است که انگار می‌خواهند کانم بگذارند.

او به من مثل یک آدم نگفت دوستت دارم؛ اما به من خنده کرد، کله‌اش را تکان داد، یک لبخند تحویلم داد و به من گفت «خوب کسخل هستی.»

یک مرحله‌ای از چیدن مو، ریش و سایر چی‌ها وجود دارد که آرایشگر باید همان‌جا بس کند. نمی‌دانم چه در مغزش رخ می‌دهد که یکهو تصمیم می‌گیرد بریند توی تمام زحمتی که تا آن لحظه کشیده.

خدایا خودت من را بفرست حمام.

من اگر می‌دانستم وضعیت انقدر وخیم خواهد شد، از کودکی پول‌هایم را جمع می‌کردم یک مقدار دلاری، طلایی، چیزی می‌خریدم سرمایه‌ی دستم بشود.

زخم‌هات رو ازم مخفی نکن. بهم نشون‌شون بده. من ازشون مراقبت می‌کنم تا خوب شن.