کانال تاریخ و طبیعت طارم

🔺اجتماع بزرگ عاشورائیان در سیاهپوش بخش طارم سفلی ◾️کلیپ کوتاه و دیدنی از آیین خطبه خوانی شب عاشورای حسینی در میدان سیاهپوش با حضور گسترده عزاداران حسینی اینستاگرام رسانه طارم خندان 👇 http://Instagram.com/resane.tarom.khandan 💎👉 @Nature_Tarom💎

📹 عزاداری بزرگ تاریخی روز عاشورا در روستای سزنق٫ دهستان چوقور ٫ تارم 🏴 در این مراسم سوگواری چند هزار نفره، علاوه بر جمعیت چهار هزار نفری دهستان چوقور، افراد فراوانی از شهرها و استان‌های دیگر نیز شرکت میکنند که اغلب آنها بومی نیستند. با توجه به مساعد نبودن و دوری راه، انتظار میرود در صورت مناسب بودن جاده ارتباطی این روستا، تعداد شرکت کنندگان افزایش یابد . مراسم عزاداری سنتی و علم گردانی روستای سزنق تارم، در آستانه ثبت میراث ناملموس ملی کشور قرار دارد. 💎👉 @Nature_Tarom💎

🕯🖋اسلم بن عمرو ترکی که بود؟ 📜اسلم بن عمرو ترک قزوینی (یا اسلم بن عمرو )، سلیمان، سلیم و یا اسلم از موالی و کاتبان حسین بن علی بود. البته در اکثر منابع نام او اسلم بیان شده و سلیمان یا سلیم نیست و از تورکان دیلم حدود قزوین بود. 📚مامقانی درباره اسلم نوشته‌است که حسین بن علی او را پس از شهادت برادرش حسن بن علی خریداری کرد و به فرزندش سجاد بخشید. او کاتب، کماندار و تیرانداز سپاه حسین بن علی بود و به زبان ترکی صحبت می‌کرد. برخی نامش را واضح و نژادش را ترک و وی را اهل دیلم حدود قزوین ، شمال غرب ایران دانسته‌اند. اسلم ترکی یکی از قاریان قرآن بود که مجلسی بدون اینکه نامی از او آورده باشد، می‌نویسد که پس از دو برادر غفاری، غلام ترکی به میدان رفت و در حالی که رجز می‌خواند بر دشمن حمله برد؛ رجز وی در هنگام نبرد چنین گزارش شده‌است: ((البحر من طعنی و ضربی یصطلیو الجو من سهمی و نبلی یمتلی اذا حسامی و یمینی ینجلیینشق قلب الحاسد المبجلی)) ترجمه: «دریا از ضربات شمشیر و نیزه ام متلاطم و فضا از تیر و پیکانم پر می‌شود. هنگامی که دست و شمشیرم به حرکت درآید قلب حسود از ترس می‌شکافد». ⚔در برخی منابع تعداد کشته شدگان سپاه عمرسعد به دست اسلم را ۷۰ نفر و به نقلی ۵۰۰ نفر گزارش کرده‌اند. او پس از زخمی شدن، به زمین افتاد و حسین بن علی خود را به او رسانید و او را در آغوش گرفت. سر اسلم‌ را بر روی‌ زانوی‌ خود قرار داد و با دست‌ خون‌ها را از صورت‌ و جلوی‌ چشمانش‌ پاک‌ کرد. اسلم سپس از دنیا رفت. وی قبل از جان دادن، چنین گفت: «مثل من سعادتمند کیست که فرزند رسول خدا صورتش را بر صورتش نهاده‌است؟!». 📜در مقتل خوارزمی آمده که امام حسین (ع) در کربلا فقط برای دو نفر بسیار گریه کرد، یکی حضرت علی اکبر (ع) و دیگری اسلم بن عمرو ترکی امام حسین بعد شهادت عمرو برای او دعا کرد که:((خدایا صورت اورا در بهشت نورانی فرما و معطر سازش و با آل محمد و پیروان او محشور کن)) 🕯سنش را در زمان کشته شدن، حدود ۴۵ سال ذکر شده‌است. از وی در زیارتنامه‌ها اسمی به میان نیامده ولی در منابع تاریخی چون ناسخ التواریخ، تنقیح المقال، اعیان الشیعه و المناقب یاد شده‌است. وی را غلام جناده بن حارث سلمانی دانسته‌اند و رجز معروف امیری حسین و نعم الامیر را به وی نسبت داده‌اند. https://t.me/Nature_Tarom

🖤انیمیشن اسلم تورکی قزوینی از شهدای کربلا توضیحات در پست بعدی 👇 💎👉 @Nature_Tarom💎

☸ در تُرکان قدیم من‌جمله اسکیت‌ها (سکاها) و گؤک‌تورکان (تُرکان آسمانی) مرسوم بوده که سنگ‌هایی به شکل آدمی‌زاد و یا برخی حیوانات نظیر اسب بر روی قبور اموات خود قرار می‌دادند که خود به چند نوع بالبال، داش‌بابا، داش‌ننه، داش‌آت، بنگو داش (منگو داش) و ... تقسیم می‌شدند. اما چه تفاوت‌هایی بین این هیکل‌های سنگی وجود دارد؟ 🟡 داش‌باباها تنها به تعداد یک عدد و به یاد فرد متوفی به شکل وی تراشیده شده و بر روی قبور نهاده میشدند. در واقع چون تُرکان معتقد بودند که روح شخص متوفی در هنگام تدفین وی در کنار دیگران حضور می‌یابد؛ داش باباها ساخته میشدند تا روح متوفی درون آن رفته و در مراسم تدفین خود شرکت یابد و پس از آن داش‌بابا وظیفه رساندن روح درگذشته به خداوند و آسمان را داشت. در ساخت داش‌باباها دقت فراوانی میشد تا چهره داش‌بابا، دقیقاً مانند چهره متوفی تراشیده شود. در داش باباهای اولیه آلت تناسلی به طور واضح بر روی هیکل تراشیده میشد؛ اما رفته رفته به دلیل عفت و حیا از تعبیه آلت تناسلی بر روی هیکل خودداری شد. 🔴 تعداد بالبال‌ها بر خلاف داش‌باباها میتوانست به چندصد و هزار عدد نیز برسد چرا که بالبال‌ها به یاد افرادی که فرد متوفی در طی محاربات و جنگ‌ها مقتول ساخته تراشیده می‌شدند و هر چه تعداد افراد مقتول به دست متوفی بیشتر بود؛ به تناسب تعداد بالبال‌ها نیز بیشتر شده و بر روی آن کلمه بالبال و نیز مشخصات فردی که توسط متوفی کشته شده، حک می‌شد. در بالبال ها بر خلاف داش‌باباها توجه چندانی به خصوصیات ظاهری افراد نمی‌شد. 🔵 داش آت‌ها (اسب های سنگی) نیز مانند داش بابا ها وظیفهٔ رساندن روح متوفی به آسمان و خدا را داشتند و دلیل تعبیه آنها بر روی قبور صرفاً همین بود. 🟢 در کنار همه این‌ها سنگ تراشه‌هایی موسوم به بنگۆ داش (بنگۆ به معنی ابدی و بی‌پایان) بر روی قبور تعبیه میشده که نقشی کاملاً متفاوت از سه مورد قبلی دارند. در حالی که داش‌بابا و داش آت وظیفه رساندن روح شخص به خدا را داشته و بالبال نیز وظیفه خدمت به متوفی در جهان پس از مرگ را داشته است؛ بنگۆ داش‌ها (سنگ‌های ابدی) مختص این جهان بوده‌اند تا یاد و نام فرد را به شکل ابدی در بین مردم زنده نگه‌دارند. (داش‌بابا، بالبال و داش آت مختص جهان پس از مرگ بوده‌اند.) 🟠 این هیکل‌های سنگی را در بسیاری از نواحی سکونت تُرکان قدیم می‌توان یافت. یکی از مناطقی که داش‌باباها و بالبال های فراوانی در آن یافت شده کشور کنونی مغولستان است که از گذشته جزئی از اراضی تُرکان محسوب میشده است. برخی باستان شناسان و مورخین اروپایی هیکل‌های یافت شده بر روی قبور موجود در کشور مغولستان را نه به تُرکان، بلکه به قوم مغول نسبت داده اند که کاملاً غلط و مغرضانه است؛ چرا که مغولان قبور اموات خود را نه تنها برجسته نمی‌کردند، بلکه آن را هم سطح زمین ساخته و سپس گله گوسفندان را از روی آن حرکت میدادند تا کاملاً از نظرها غیب شود. حال چه لزومی دارد مردمی که نمی‌خواهند قبور امواتشان عیان شود، برایشان مجسمه‌ای به نشان یاد بود تعبیه کنند؟! در حالی که در بین تُرکان فرهنگ کورگان رایج بوده که در آن اتاق بزرگی برای موات حفر و روی آن را با تپه‌های مصنوعی از خاک و سنگ که گاهی ارتفاع آنها به چند ده متر (مانند کورگان سکایی اوغوز در نزدیکی خرسون اوکراین به ارتفاع ۲۰ متر) می‌رسیده می‌پوشانده‌اند. ✏️ Yazar: Tarımlı Kız https://t.me/Nature_Tarom

☸ در تُرکان قدیم من‌جمله اسکیت‌ها (سکاها) و گؤک‌تورکان (تُرکان آسمانی) مرسوم بوده که سنگ‌هایی به شکل آدمی‌زاد و یا برخی حیوانات نظیر اسب بر روی قبور اموات خود قرار می‌دادند که خود به چند نوع بالبال، داش‌بابا، داش‌ننه، داش‌آت، بنگو داش (منگو داش) و ... تقسیم می‌شدند. اما چه تفاوت‌هایی بین این هیکل‌های سنگی وجود دارد؟ 🟡 داش‌باباها تنها به تعداد یک عدد و به یاد فرد متوفی به شکل وی تراشیده شده و بر روی قبور نهاده میشدند. در واقع چون تُرکان معتقد بودند که روح شخص متوفی در هنگام تدفین وی در کنار دیگران حضور می‌یابد؛ داش باباها ساخته میشدند تا روح متوفی درون آن رفته و در مراسم تدفین خود شرکت یابد و پس از آن داش‌بابا وظیفه رساندن روح درگذشته به خداوند و آسمان را داشت. در ساخت داش‌باباها دقت فراوانی میشد تا چهره داش‌بابا، دقیقاً مانند چهره متوفی تراشیده شود. در داش باباهای اولیه آلت تناسلی به طور واضح بر روی هیکل تراشیده میشد؛ اما رفته رفته به دلیل عفت و حیا از تعبیه آلت تناسلی بر روی هیکل خودداری شد. 🔴 تعداد بالبال‌ها بر خلاف داش‌باباها میتوانست به چندصد و هزار عدد نیز برسد چرا که بالبال‌ها به یاد افرادی که فرد متوفی در طی محاربات و جنگ‌ها مقتول ساخته تراشیده می‌شدند و هر چه تعداد افراد مقتول به دست متوفی بیشتر بود؛ به تناسب تعداد بالبال‌ها نیز بیشتر شده و بر روی آن کلمه بالبال و نیز مشخصات فردی که توسط متوفی کشته شده، حک می‌شد. در بالبال ها بر خلاف داش‌باباها توجه چندانی به خصوصیات ظاهری افراد نمی‌شد. 🔵 داش آت‌ها (اسب های سنگی) نیز مانند داش بابا ها وظیفهٔ رساندن روح متوفی به آسمان و خدا را داشتند و دلیل تعبیه آنها بر روی قبور صرفاً همین بود. 🟢 در کنار همه این‌ها سنگ تراشه‌هایی موسوم به بنگۆ داش (بنگۆ به معنی ابدی و بی‌پایان) بر روی قبور تعبیه میشده که نقشی کاملاً متفاوت از سه مورد قبلی دارند. در حالی که داش‌بابا و داش آت وظیفه رساندن روح شخص به خدا را داشته و بالبال نیز وظیفه خدمت به متوفی در جهان پس از مرگ را داشته است؛ بنگۆ داش‌ها (سنگ‌های ابدی) مختص این جهان بوده‌اند تا یاد و نام فرد را به شکل ابدی در بین مردم زنده نگه‌دارند. (داش‌بابا، بالبال و داش آت مختص جهان پس از مرگ بوده‌اند.) 🟠 این هیکل‌های سنگی را در بسیاری از نواحی سکونت تُرکان قدیم می‌توان یافت. یکی از مناطقی که داش‌باباها و بالبال های فراوانی در آن یافت شده کشور کنونی مغولستان است که از گذشته جزئی از اراضی تُرکان محسوب میشده است. برخی باستان شناسان و مورخین اروپایی هیکل‌های یافت شده بر روی قبور موجود در کشور مغولستان را نه به تُرکان، بلکه به قوم مغول نسبت داده اند که کاملاً غلط و مقرضانه است؛ چرا که مغولان قبور اموات خود را نه تنها برجسته نمی‌کردند، بلکه آن را هم سطح زمین ساخته و سپس گله گوسفندان را از روی آن حرکت میدادند تا کاملاً از نظرها غیب شود. حال چه لزومی دارد مردمی که نمی‌خواهند قبور امواتشان عیان شود، برایشان مجسمه‌ای به نشان یاد بود تعبیه کنند؟! در حالی که در بین تُرکان فرهنگ کورگان رایج بوده که در آن اتاق بزرگی برای موات حفر و روی آن را با تپه‌های مصنوعی از خاک و سنگ که گاهی ارتفاع آنها به چند ده متر (مانند کورگان سکایی اوغوز در نزدیکی خرسون اوکراین به ارتفاع ۲۰ متر) می‌رسیده می‌پوشانده‌اند. ✏️ Yazar: Tarımlı Kız https://t.me/Nature_Tarom

☸ #تاریخ : مفهوم هیکل‌های سنگی موجود بر روی قبور تُرکان قدیم چیست؟ 💎👉 @Nature_Tarom💎

📸 جاجیم‌بافی در روستای آقچه‌قشلاق٫دهستان نیارک٫تارم 🥰🌻🌼🌸🌺🌹🌷💐🌾🌿☘🍀🌱 جاجیم نوعی قالی بدون پُرز است که برای اولین بار در جوامع مالدار و به سبب سهولت بافت آن نسبت به قالی ایجاد شده است. ریشه کلمه نامشخص است؛ اما در زبان تُرکی از لغاتی نظیر جِجیم، جیجیم، چالما و چَلمه استفاده برای آن استفاده می‌شود. گؤنلوم ایستر ائلیات قیزی اولسایدیم قویون ساغیب تولوق چالخالاسایدیم من سئوسَیدیم ائلیمیزین خانینی قارا چادیر داغ دوشونده قورسایدیم 💎👉 @Nature_Tarom💎

📸 بویورون تارێم آرمودو 🍐😋 روستای رزه‌بند٫ دهستان دستجرده٫ تارم شَهَردَن آرمود ساتان‌لار گلنده اوشاق‌لارین سسی دوشردی کنده بیزده بویان‌دان ائشیدیب، بیلنده شیللاق آتیب، بیر قیشقریق سالاردیک 😂 #بوغدا وئریب، آرمودلاردان آلاردیک 💎👉 @Nature_Tarom💎

📸 روستای توریستی شیت دهستان چورزق و شعرخوانی مادر تارمی٫ چی کَندی و تارێملێ آنانێن شعر اوخوماغێ 💫جاوان اولمام بیرده من 💫 آلله رحمت السین 🖤 بو دوزلرده قوزولاری یایاردیک آخماسینلار اولدوز تکین سایاردیک قوش قُووانی چکیب داشا دایاردیک قوش قُووان دا اله بیل کی قابان‌دیر قورد اوزاق‌دان دیر بس کی چوبان‌دیر 💎👉 @Nature_Tarom💎