حرف دل

درد و رنجی که با گذشت سالیان دراز در روحش روی هم انباشته بود او را مانند سنگ، محکم و سنگین کرده بود. کسی قدرت نداشت این سنگ را از جایش تکان دهد #سیلونه

اندوه او گرانبار و بی حد است. گویی اگر قلبش دو نیم شود و اندوه را بیرون بریزد، همه زمین را می پوشاند و با این همه، به ظاهر کسی آن را نمی بیند ... #آنتون‌چخوف

اگه گریه بود که گریه میکردم، بیشتر از این حرفاس ...

عادی شدن منو میترسونه، عادی شدن ذوقی که برای کار داری، عادی شدن قشنگی های کوچیک اطراف، عادی شدن روابط، عادی شدن حس ها، عادی شدن زندگی ...

رابطه های الان اینجوریه که شروع میکنن حرف زدن و نزدیک شدن و وابسته میشن ولی اسم رابطه رو هیچی نمیذارن و هر کی زودتر جدی بگیره باخته و اون یکی میگه نه من فاز دوستی عادی داشتم تو جدی گرفتی

کم کم یاد خواهی گرفت عشق تکیه کردن نیست و رفاقت هم معنی اطمینان خاطر نیست و یاد میگیری که بوسه ها قرارداد نیستند، کم کم یاد میگیری که حتی نور خورشید هم میسوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری. باید باغ خودت را پرورش دهی به جای اینکه منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد. کم کم یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی، که محکم باشی پای هر خداحافظی، یاد میگیری که خیلی می ارزی

اونایی که از خودشون خستن، کجا برن استراحت کنن؟!

تا میتونید نفهمید، فهمیدن درد داره ...

در پی آن همه خون که بر این خاک چکید، ننگمان باد این جان! شرممان باد این نان! ما نشستیم و تماشا کردیم ... #فریدون‌مشیری

درون خود را مانند زخمی باز کرد، تمام وجود خود را دید : افکار، افکارِ درباره افکار، افکارِ درباره افکارِ ناشی از افکار #ژان‌پل‌سارتر