آه

قسمت‌هایی از گذشته رو glorify می‌کنم که پشمام.

تابستون آخرین چیزیه که می‌تونم از امسال تصور کنم. آخرین چیزیه که تو ذهنم جا میشه. بعد از تابستون جهانی مرموز و ناشناخته از راه خواهدرسید.

بعد از چهار سال سراغ یادداشت‌هایی که از کتاب‌ها و مقاله‌های مختلف درباره‌ی عشق و سوگواری نوشته‌بودم رفتم. زیبا هستند دوستان، بسیار زیبا. و دختری که غم خودش رو لابلای متون علمی غم عشق گم می‌کرد هم زیبا بود. کاش می‌شد ازشون یه پادکست درست کنم.

ماهیگیر مازیار وگن‌ترین آهنگیه که تا به حال ساخته شده.

تو باعث شدی که صرفا چیزی نباشم که مثل عن‌دماغ به این دنیا پرتاب شده.

نامه‌های فروغ رو خوندین که در عین روزمرگی، شاعرانه و زیبان؟ حالا نامه‌های عاشقانه‌ی من:

از این که دیگه مجبور نیستم اپلای کنم و وقت سفارت دارم قدردان و خوشحالم. خدای عز و جل را شکر.

«مرا از زره نوازشت رویین‌تن کن!» • شاملو

مثلا کاش از سایه‌های شب نمی‌ترسیدم چون تو خورشید رو به دستم سپرده بودی.

این که تور کویر با سکس هم‌معنا شده رو نمی‌تونم درک کنم. من یک بار وسط بهمن‌ ماه با پوشش زمستانی کت و کلفت، رفتم و با این حال تا یک ماه به هر جا دست می‌زدم شن بود. آخه سکس؟ با عقل جور درنمیاد.