❣️نگاه زیبا❣️

وقتی مسیری رو شروع میکنی و توش قدم برمیداری، به مقصد که میرسی دیگه اون آدمی نیستی که اولِ راه بودی تو طولِ مسیر تو کلی زمین خوردی و زخمی شدی تو این مسیر با اتفاقا و تجربه های جدید روبه‌رو شدی و کلی آدمِ جدیدو شناختی. که تک تکِ اینا قطعا روت تاثیر گذاشتن. تمامِ اینا کنار هم جمع میشن و باعث میشن تو وقتی به مقصد رسیدی اون آدمی نباشی که این مسیرو شروع کرده بود.

ی مسیحمون نشه ؟

کاش بفهمی همیشه هم قرار نیست حق با تو باشه، قرار نیست همیشه هرچی تو میگی‌ درست باشه، باور کن اینجوری نصف مشکلاتمون حل میشه اگه تو اینقدر حق به جانب نباشی و گاهی به بقیه هم فکر کنی.

این روزا همه چیز زیادیه؛ زیاد تر از تاب و توان و حوصله و صبرِ من. هر روز هم یه دردسرِ جدید،یه مشکلِ جدید،یه غمِ جدید. اینجوریه که تو داری جون میکَنی حالت خوب شه، و یهو یه زخمِ دیگه،یه مشکلِ دیگه، از اون دور دورا برات دست تکون میده و میاد سمتت و جوری زمینت میزنه که نتونی بلند شی حالا شانس بیاری پاشو رو خرخره‌ت نذاره و بتونی نفس بکشی. ولی؛زخمایِ تنت وقتی خوردی زمین هیچوقت پاک نمیشن،تا ابد ردشون میمونه...

آدم باید به یه چیزی امید داشته باشه باید صبح که چشماشو باز میکنه یه دلیلی برای جنگیدن داشته باشه باید بدونه چی میخواد و چی قراره بشه وگرنه میمیره ، بی امیدی و نا امیدی ، کشنده‌ست اول کم کم آدمو آب میکنه و تهش دق میده...

دیگه واقعا نمیکشم‌ احساس میکنم اوضاع بدتر از این نمیشه. باورم نمیشه وسط این‌همه‌ سختی باید آدمارو هم تحمل کنم و باید هرروز باهاشون رو در رو شم. کاش میشد روح‌باشم و به کارای شخصی خودم برسم و مطمئن شم کسی باهام کاری نداره و هیچ ادمی تا وقتی دلم نخواد‌ باهام در ارتباط نیست و اینطوری مجبور نیستم نگاه و حرفای مزخرفشون رو تحمل کنم.

تمام تنم میلرزد… از زخمهایی که خورده ام! من از دست رفته ام… شکســته ام میفهمی؟ به انتهای بودنم رسیده ام اما…! اشــــــک نمیریزم پنهان شده ام پشت لبخـــندی که درد میــــکند...

«به گونه‌ای زندگی کنید که پنج سال بعد با افسوس به پنج سال گذشته‌ی خود نگاه نکنید.» اینو یه جایی بنویسید که هر روز بخونیدش