🌫زندگی مه آلود🌫

لاله عربزاده ورزشکار فعال هیئت تهران درگذشت/گزارش خبرنگار ایران سپید از زندگی ایشان لاله عربزاده، یکی از فرهیختگان جامعه نابینایان و از ورزشکاران فعال هیئت ورزش نابینایان استان تهران روز دوشنبه سوم خردادماه بر اثر عوارض ناشی از عمل جراحی تومور مغزی درگذشت. به گزارش ایران سپید: اولین روزی که با او همسفر شدم، هفتم دیماه سال ۹۷ بود. ارتفاعات دارآباد در یک روز سرد و برفی. خاطرم هست وقتی در ساعت ۱۲٫۳۰ ظهر و در ارتفاع دو هزار و ۴۵۰ متری قرار داشتیم و پس از انداختن عکس های یادگاری، وقتی می خواستم با او مصاحبه کنم، با متانت و وقار خاصی که داشت، گفت یکم ارتفاع کم کنیم. الان خیلی سرده و دندونام همش به هم میخوره. بعد که به کنار رودخانه دارآباد رسیدیم و برف تبدیل به باران شده بود، با آرامش خاصی به همه سؤالاتم پاسخ داد. آن روز اولین صعود کوهنوردی ما بود. لاله عربزاده از سال ۹۷ و برای صعودهای کوهنوردی وارد هیئت ورزش نابینایان استان تهران شد. ۳۱ خرداد ۹۸ و در جریان صعود های آماده سازی به قله دماوند، بانو عربزاده برای اولین بار موفق به فتح قله ی یک کوه شد. کهار چهار هزار و ۲۰۰ متری در سلسله جبال البرز. بعد از صعود کهار گفت: چون نابینای مطلق هستم، هیچ تصور درستی از قله ی یک کوه نداشتم و امروز یک روز رؤیایی در زندگی من بود. آرزو دارم به بام ایران و قله دماوند صعود کنم. در تابستان ۹۸، سه قله داراباد، سرکچال و هفت خان را هم با موفقیت صعود کرد و مهیای فتح بام ایران شد. بازخوانی بخشی از گزارش صعود به دماوند با رسیدن به قله افتخار، دیگر خبری از خستگی نیست، بلکه با رسیدن به بالاترین نقطه ایران، سنگهای سخت کوه در برابر اراده هایمان نرم شد و گویی با ما همنوا بود. همنوایی که دشتها و لاله های سبز ارتفاعات دماوند در دل تابستان، بهاری برای ما ایجاد کرد که نهایت آن، غزل سرایی یکی از دختران گروه بر بام ایران بود. بچه ها مشغول روبوسی و تبریک گفتن به یکدیگر و گرفتن عکس های یادگاری هستند که لاله عربزاده از دیگر دختران نابینای گروه خود را به قله می‌رساند. آمدن لاله با چشمان اشکآلود فضا را دگرگون می‌کند. لاله میگوید از همه ممنونم که من را به آرزویم رساندید و مشغول به خواندن غزلی می‌شود که خود آن را در وصف دماوند سروده است. شکوه شرق انسان است اینجا، طراوت جلوه جان است اینجا. دیار من بهشتی پر غرور است، هزاران نکته برهان است اینجا. تمام کوه هایش پر صلابت، و بوم بام ایران است اینجا. دماوند بلند آتشین دل، ژیانی خفته غران است اینجا. فراز سرزمینم رازدار است، ز تاریخی که پنهان است اینجا. چو دیو بد سگل بر بند شد سخت، به فر تخت سلیمان است اینجا. و لاله آسمان در مقدم توست، جهان، معراج ایران است اینجا. لاله عربزاده که به عنوان آخرین نابینای گروه توانست خود را به قله برساند و حضورش باعث خوشحالی سایر همنوردانش شد پس از صعودش به خبرنگار ایران سپید گفت: همیشه یکی از بزرگترین آرزوهای من این بود که به بام ایران صعود کنم. هیچوقت فکرش را نمیکردم کسی پیدا شود تا به اتفاق وی، بتوانم به این تجربه دست یابم. من در مسیر صعود به قله، با ارتفاع زدگی و تراکم کم هوا روبرو شدم و از این بابت خیلی اذیت شدم. اما به هر قیمتی که بود، توانستم قله را فتح کنم و این تجربه زیبایی برای من بود. به نظر من، دماوند غرور یک ایرانی است. عربزاده ادامه داد: اینکه در قلب تابستان شرایط مختلف آب و هوایی از بهار گرفته تا پاییز و زمستان را تجربه کردیم، بسیار ویژه بود. اینکه میدیدم از سایر کشورهای دنیا آمده اند تا دماوند ما را حس و لمس کنند، جای غرور و افتخار دارد و حس ایرانی بودن ما را بر می انگیزد. مرحوم عربزاده علاوه بر کوهنوردی، در دوچرخه سواری و دو و میدانی نیز تجربه فعالیت داشت. او به معنای واقعی کلمه یک فرهیخته بود. دارای دکترای حقوق و وکیل پایه یک دادگستری بود. دختری بی حاشیه و بی ادعا که به سه زبان زنده دنیا یعنی انگلیسی، فرانسه و آلمانی مسلط بود. او یکی از شاعران برجسته نابینا نیز محسوب می شد که وصف شعرش درباره دماوند حین صعود به بام ایران، یکی از شاهکار های هنری او بود. لاله عربزاده که متولد ۲۹ شهریور سال ۱۳۵۹ بود، صبح روز دوشنبه سوم خرداد بعد از اینکه یک هفته در کما بود بر اثر عوارض ناشی از تومور مغزی درگذشت. این ضایعه دردناک را به خانواده ایشان، ورزشکاران نابینای تهران و جامعه نابینایان تسلیت می گوییم. امیر سرمدی @Tehranblindsports

#موقت به مناسبت روز بزرگ‌داشت حکیم ابوالقاسم فردوسی، آقای دکتر سجاد آیدنلو، در اینستاگرام، به صورت زنده با مخاطبان گفت‌وگو می‌کنند. در موضوع بااهمیت «شاهنامه و هویت ملی ایران و نسبت آذربایجان با آن». آیدنلو نویسندۀ کتاب مهم و معتبر آذربایجان و شاهنامه است. بر موضوع گفت‌وگو اشراف علمی دارد. محققی امین و متین و منصف و معتدل است. سخنانش آموزنده و شنیدنی خواهد بود. برای دیدن این برنامه، روز جمعه،۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۲۱، به این نشانی (yun.ir/yj1u26) مراجعه بفرمایید. https://t.me/n00re30yah

بداهه‌ای در آرامگاه سعدی این غزل توست یا نسیم شمالی است ؟ بوی غزل می‌دهد بهار و چه عالی است ای به خرامیدن قلم غزلت خوش! گویی شعر تو کیمیای غزالی است رقص کلام تو روی کاغذ تذهیب قصه‌ی رقص گل و نسیم شمالی است نثر تو کاخی است، خشت‌خشت طلایی نظم تو شهری که بیت‌بیت لئالی است شعر تو شعر است یا شعور مجسم؟ نثر تو نثر است یا مسیر تعالی است؟ در عطش حوض ماهی تو خمیده است؛ در شب شیراز اگر که ماه هلالی است در هوس طیبات باغ غزل‌هات بلبل می‌خواند و نواش خیالی است تا "که قبولش کند بلال محمد" در قفس شعر تو نواش بلالی است "عشق محمد بس است" آری با عشق دوستی و مهر پاسدار اهالی است ای سخن پارسی به نام تو در اوج گرچه جهان از بهار جسم تو خالی است: یاد تو بر دفتر نسیم شکفته است "اول اردیبهشت‌ماه جلالی" است اول اردیبهشت ۱۴۰۰ #محمد_مرادی @drmomoradi

برنامه «آوای تلاش» کلود مونه، ۲۴ فروردین ماه ۱۴٠٠ در قسمت بیست و نهم فصل دوم برنامه آوای تلاش، کلود مونه، نقاش نامدار فرانسوی معرفی می‌شود و مسیر پیشرفت او مورد بررسی قرار می‌گیرد. این برنامه را ادریس فتحی سردبیر آوای تلاش اجرا وحسین آگاهی بخشی از زندگی مونه را روایت می‌کند. محدثه واعظی‌پور نیز متن برنامه را نوشته است. کلود مونه یکی از نقاشان نامدار قرن بیستم است. «نیلوفرهای آبی» یکی از مشهورترین آثار مونه است که هنگام نابینایی آن را خلق کرده است. آوای تلاش برنامه‌ای است که به گفتگو و معرفی چهره‌های نابینای تاثیرگذار و موفق ایران و جهان می‌پردازد. برنامه آوای تلاش با حمایت دکتر نهال سناوندی و دکتر حسین ارباب‌زاده تهیه می‌شود. در سایت بشنوید: https://sevinagroup.com/avaye-talash-29-2/ #رادیو_سوینا #گلاره_عباسی #ادریس_فتحی #آوای_تلاش #سینمای_نابینایان @radio_sevina

یکی از کارکنان شرکت هواپیمایی کاسپین؛ کارت پرواز دوست منو پاره کرده؛ فقط به این دلیل که با وجود نابینایی مستقله و تنها سفر میکنه. این ویدیو رو ببینید و به اشتراک بگذارید 🌼 #هواپیما #شرکت_هواپیمایی_کاسپین #نابینایان_توانمند #حقوق_شهروندی #حقوق_انسانی https://www.instagram.com/tv/CNmvNhqBT8w/?igshid=k2q7ueb9zpl3

✍ انگار درست همین امروز بود که عمو پورنگ در برنامه اش چنین شعری را می خواند: ماه، ماهِ فروردینه، سال، سال هشتاد و سه کاشکی دلامون امسال، نباشه جای غصه از آن زمان هفده سال می‌گذرد و این فقط فلشبکی است به آن دوران پرشور نوجوانی من که آخرین سال‌های پورنگ دیدن را سپری می‌کردم. هر سال آبستن حوادث مختلفی بوده که اگر بخواهم منصف باشم باید اعتراف کنم که هر طور و با هر ترازویی بخواهم اندازه گیری کنم کفه شادی‌ها و اتفاقات خوش بر کفه غم‌ها می‌چربد و فکر کنم این محاسبه خیلی شیرین باشد. صمیمانه امیدوارم ترازوی زندگی شما هم چنین وضعیتی داشته‌باشد. تا همین لحظه که این مطلب را می‌نویسم سال ۱۳۹۹ علیرغم تمام مشکلاتی که برای جهان به همراه داشت؛ بهترین سال زندگی من بود. در این سال من کرونا که تعداد زیادی از دوستانم را دچار کرده‌بود نگرفتم و به میزان بالایی سلامتی را تجربه کردم؛ چه روحی و چه جسمی. توانستم در رشته مورد علاقه‌ام -یعنی ادبیات- قبول شوم و یک ترم را هم با موفقیتی خارق العاده بگذرانم. از آن یکی ارشدم دفاع کردم. در لحظات آخر نود و نه، با خبر قبولی در آزمون استخدامی در شهری که دوست می‌داشتم مواجه شدم و از شادی به آسمان پریدم. الآن خودم را یکی از خوشبخت‌ترین انسان‌های روی کره زمین می‌دانم. 🌸🌸🌸 @theblindtexts

. مجسمه‌ی گم‌شده‌ی شاه عباسِ اول... مجسمه‌ای که اول انقلاب و از ترسِ نابودشدن از جای‌اش برداشته، زیرِ خاک دفن و بعد گم شد. چند سال پیش که شهرداری اصفهان پیِ این مجسمه رفت، دریافت مردی که معاونت شهرداری آن زمان بوده و چنین کرده از دنیا رفته و عملن کسی جای این تندیس برنزی غول‌پیکر را نمی‌داند... گم‌شدن، تحریف یا تحقیر بخش‌های مهمی از تاریخ ایران به خصوص در دو دهه‌ی اول قدرت‌گرفتن انقلابیون ضربه‌های شدیدی به حافظه‌ی تاریخی ما زد. کتب درسی را پر کردند از جنایات هر که «شاه» بود و نصیحت‌گویی هر که علیهِ شاهان وقت بود. شاه عباس کبیر به گواه انبوهی گزارش و روایت احیاکننده‌ی امپراتوری ایران بود. مردی که هم رزم می‌شناخت هم دیپلماسی. هم خشم می‌گرفت هم مهر. هم شمشیر بود، هم آغوشی گشاده. او‌که اصفهان را به زیبایی مطلق تبدیل کرد و عثمانی‌ها را جوری شکست داد که در تاریخ آن حکومت بی‌سابقه است.اما چهره‌های نمادینی چون او در سال‌های مذکور تخریب شدند. هم از سوی بخش عمده‌ای از حاکمیت، هم بخشی از روشنفکران که کلن درک‌شان از تاریخ و رخ‌دادهای تاریخی استعاری و شاعرانه بود. حالا کار به جایی رسیده که چراغ به دست گرفته‌اند و دنبالِ این مجسمه‌های گم‌شده می‌گردند تا روایت کنند تاریخ ایران را... چند دهه تحقیر هر چه در گذشته بوده، جز بخشی از روحانیت چنین نتایجی دارد. در کدام کتاب درسی نوشتید که چه‌گونه با چنگ و دندان ایران حفظ شد؟ چند سریال ساختید که در آن‌ها هر چه شاه بود کودن و نادان تصویر شدند و شیوخ دانا و پاکیزه‌طبع؟ کجا نوشتید که همین عباس کبیر بود که پرتغالی‌ها را به دریا ریخت و بصره را فتح کرد و خلیجِ فارس را فارس؟ مردان گذشته یا مشتی مفسد و شراب‌خوار و جاهل بودند یا اگر هم اقتداری داشتند از صدق سرِ دیگران بود. پوستِ تاریخ را کندید و ایران را کشوری نشان دادید که انبوهی ابله و آدم‌کش اداره‌اش کرده بودند جز چند مورد نادر. چه شجاعتی داشت آن مرد که مجسمه‌ی شاه عباس را در خاک کرد تا روزی پیدا شود که به آن نیاز باشد. ادموند برک در کتاب درخشان «تاملاتی بر انقلاب فرانسه» به مخاطب نمادین فرانسوی خود می‌نویسد که «هرچند انقلاب کردید اما گذشته‌ی خود را به این بهانه تحقیر و تکفیر نکنید، که این ریشه‌های شماست» (نقل به مضمون). و شمایان این ریشه‌ها را در سال‌هایی طولانی تحقیر کردید. هم‌چنین جمعی از روشن‌فکران جهان‌وطن!! که تا از تاریخ گفتیم گفتند مرده‌پرستید و مرتجع. اما ایران به تمام نمادهای‌اش نیاز دارد و باید از ایران دفاع کرد. تندیس‌های گم‌شده‌ی بسیاری در این خاک‌اند. باید از نو روایت‌شان کرد. @sorkhesiah

وقتی می‌شنوم اسرائیل و آمریکا و سایر کشورها، برای مردمشان واکسن معتبر تهیه می‌کنند و روند گذار از کرونا را با سرعت بالا طی می‌کنند و ویدئو و عکس از آدم‌های خوشحالی می‌بینم که در نهایت اشتیاق، به زندگی عادی‌شان باز می‌گردند، احساس بچه‌ای را دارم که کنار بستنی فروشی ایستاده، زل زده به بستنی‌ها، به بچه‌های خوشبختی که یک دستشان توی دست باباهاشان و دست دیگرشان بستنی هست و دارند با ولع تمام آن را لیس می‌زنند، که ایستاده و با حسرت نگاه می‌کند و همانطور که آب دهانش را قورت می‌دهد، چشمش می‌افتد به دست‌های بابای خودش که با همان پول ته جیبش، همان پولی که می‌گفت ندارد؛ برای خودش سیگار خریده تا بی‌‌انصافی‌هاش را میان پک‌های گاه و بیگاهش دود کند. همه‌ی ما همان بچه‌ایم... آنقدر خسته که حتی زور و حوصله‌ی پا کوبیدن برای خواسته‌ها‌مان را هم نداریم. @narges_sarrafian_toofan

برنامه «آوای تلاش» آرت تیتم، 19 اسفند ماه 1399 در قسمت بیست و پنجم فصل دوم برنامه آوای تلاش، آرت تیتم، پیانیست نابینای آمریکایی معرفی می‌شود و مسیر پیشرفت او مورد بررسی قرار می‌گیرد. این برنامه را ادریس فتحی سردبیر برنامه آوای تلاش اجرا و حسین آگاهی بخشی از زندگی تیتم را روایت می‌کند. علیرضا ایزدی نیز تدوین و میکس آن را برعهده داشته و محدثه واعظی‌پور نیز متن برنامه را نوشته است. تیتم نوازندگی پیانو را با شنیدن آثار معروف آن زمان از رادیو و تقلید از نوازندگی مادر یاد گرفت. بسیاری او را بزرگترین پیانیست «جز» همه دوران می‌دانند. آوای تلاش برنامه‌ای است که به گفتگو و معرفی چهره‌های نابینای تاثیرگذار و موفق ایران و جهان می‌پردازد. در سایت بشنوید: https://sevinagroup.com/avaye-talash-25-2/ #رادیو_سوینا #گلاره_عباسی #ادریس_فتحی #آرت_تیتم #آوای_تلاش #سینمای_نابینایان @radio_sevina

​​بارداری هزاران دختر نوجوان کنیا در ازای نوار بهداشتی و صابون هزاران دختر نوجوان اهل کنیا در ماه ژانویه که مدارس در این کشور بازگشایی خواهد شد، دیگر نمی‌توانند به کلاس‌های درس برگردند؛ چرا که این دختران در دوران قرنطینه کرونا باردار شدند. گزارش دردناک «موسسه آفریقایی برای سیاست‌گزاری توسعه» می‌گوید بیش از ۱۵۰ هزار دختر نوجوان در کنیا در فاصله‌ی ماه‌های ژانویه تا مه سال ۲۰۲۰ باردار شدند و احتمالا رقم واقعی از این هم بیشتر است چون پای بسیاری از این دختران هرگز به کلینیک‌های بارداری و درمان نمی‌رسد. دلایل بسیاری از این بارداری‌ها بسیار دردناک است. بعد از این‌که به دلیل شیوع ویروس کرونا مدارس در کنیا نیز تعطیل شد، والدین این دختران از این‌که بتوانند نیازهای بهداشتی ضروری مثل نوار بهداشتی، صابون یا شامپو را برای دختران تامین کنند، عاجزند. در کنیا، مدارس با بودجه‌ی دولت به دختران نوار بهداشتی و صابون رایگان می‌دهند. بسیاری از این دختران نوجوان از سر نیاز مبرم در ازای کمی پول، بسته‌ای نوار بهداشتی یا یک قالب صابون حاضر به سکس بدون کاندوم با مردان اغلب مسن شدند و در نتیجه بارداری ناخواسته هم رخ داد. پدیده‌ای که مددکاران در کنیا از آن با عنوان «سکس برای نوار بهداشتی» و«پاندمی در سایه» نام می‌برند. گزارش می‌گوید گاهی دختران تنها در ازای ۱۵ شیلینگ کنیا که پول یک‌بار استفاده از حمام عمومی است، حاضر به سکس شدند تا بتوانند بعدش با این پول به حمام بروند. بسیاری از این دختران نوجوان روزها و گاه هفته‌ها امکان استحمام نداشتند، چون نه در خانه لوله‌کشی آب یا آب تمیز و حمامی وجود دارد و نه قالب صابونی پیدا می‌شود. بنا به این گزارش برخی دیگر از دختران نوجوان در کنیا از سر این نیازهای ضروری در دام باندهای پورنوگرافی کودکان افتادند. در کنیا، در مدارس آموزش جنسی و راه‌های پیشگیری از بارداری و رعایت بهداشت جنسی در کار نیست و بسیاری از دختران هیچ اطلاعات درست و دقیقی درباره‌ی مسائل جنسی ندارند. صحبت از مسائل جنسی در مدارس، رسانه‌ها و خانواده‌ها در کنیا تابو است. کنیا حتا قبل از همه‌گیری کوید-۱۹ نیز یکی از بالاترین آمار بارداری ناخواسته در بین دختران نوجوان را داشت و بنا به گزارش‌ها یک سوم دختران ۱۵ تا ۱۹ساله در کنیا باردار می‌شدند. با این‌که دولت کنیا در اوایل سال جاری میلادی بخشنامه‌های اداری را تغییر داد و به دختران باردار اجازه می‌دهد که به مدرسه برگردند، تابو و انگ اجتماعی آن‌قدر بالاست که بسیاری از خانواده‌ها به دختر باردار اجازه بازگشت به مدرسه را نمی‌دهند. اگر هم دختران برگردند، در مدرسه مسخره شده و مورد قلدری قرار می‌گیرند. هم‌زمان صندوق جمعیت سازمان ملل متحد می‌گوید ۶ ماه قرنطینه در جهان، موجب آن خواهد شد که ۴۷ میلیون زن کم‌درآمد یا فقیر دیگر توان مالی و امکان دسترسی به لوازم پیشگیری از بارداری نداشته باشند و و دست‌کم ۷ میلیون بارداری ناخواسته را در جهان شاهد خواهیم بود. @FarnazSeifi