کانال هدفمندان

انالله واناالیه راجعون به همه شهدا جنة الفردوس، به زخمی ها شفای عاجل می خواهیم و با خانواده های متضررین در این غم شریک

Dr. Faqihi Herawi- د. فقیهی هروی: جایگاه عقل و نقل در تفکر انسانی نوشتۀ: د. فقیهی هروی در این شکی نیست که عقل یا درایت، از بهترین نعمات پروردگار برای بشریت است. اندیشیدین و عقلانیت، ارزنده‌ترین ویژگی انسانی است و بدون شک، مایۀ برتری انسان بر سایر زنده‌جان‌ها شناخته می‌شود. اما با وجود این ارزش‌مندی عقل، این نیز ثابت است که عقلِ بدون نقل، و درایتِ بدون روایت، راه به جایی نمی‌برد و هیچ‌گاهی سعادت حقیقی را برای انسان به ارمغان آورده نمی‌تواند. عدم کارگشایی عقلِ بدون نقل، اظهر من الشمس است، ولی گاهی عقل‌گرایان منکر نقل، خفاش‌گونه از آن انکار می‌ورزند و بر کارگشایی مطلقِ عقل، بدون دلیل معقول، پافشاری می‌نمایند. اگر عقلِ بدون نقل و درایتِ بدون روایت، کارگشا می‌بود و برای بشریت کفایت می‌کرد، وقتی انسان عاقل آفریده شده بود، پیامبرانی از جانب پروردگار برای رهنمایی او مبعوث نمی‌شدند و کتاب‌های آسمانی از جانب الله بر آنان نازل نمی‌شد. آیات زیادی در قرآن کریم، بیان‌گر این امر هستند که عقل بشری به تنهایی خود هم برای هدایت انسانی و هم برای اثبات حجّت در نزد الله، کافی نیست، تا اینکه پیامبرانی مردم را رهنمایی کرده باشند و اثبات حجت شده باشد. قرآن کریم برای بیان مورد اول، اشاره کرده می‌فرماید: «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» [الحديد: 25]. (بدون شک پیامبران مان را با دلایل آشکار، فرستادیم و با آنان کتاب و میزان را فرودآوردیم تا مردم به اقامۀ عدل بپردازند). باز برای بیان مورد دوم، فرموده است: «وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا» [الإسراء: 15]. (و ما عذاب کنندۀ [کسی] نیستیم، تا اینکه پیامبری را بفرستیم). وقتی الله متعال در هر مقطعی از تاریخ بشر، پیامبرانی را مبعوث نمود و بر هر کدام کتاب یا صحایفی را به حیث منشور الهی و دستور آسمانی، نازل کرد تا بدان عمل نمایند، این ثابت می‌سازد که عقل و درایت، بدون نقل و روایت، نمی‌تواند راه سعادت را برای بشریت به ارمغان آورد. اگر عقلِ بدون نقل و درایتِ بدون روایت، برای بشریت کارساز و کافی می‌بود، دیدگاه‌های فلسفی که متکی بر عقل محضِ بدون نقل هستند، مختلف و متفاوت نمی‌بودند و همه یک راه را می‌پیمودند. این در حالی است که بزرگ‌ترین فلاسفه در موضوعِ واحد، آرای گوناگون و مخالف یک‌دیگر ارائه داشتند. این اختلاف آراء، می‌رساند که یا همه شان و یا لا اقل شماری از آنان، راه باطل را پیمودند و این ثابت می‌سازد که عقل و درایت به تنهایی و بدون نقل و روایت، نمی‌تواند کارساز و راه‌گشا به سوی حق باشد. قرآن کریم شاهد این امر است، که دلیل بیراهه‌روی شیطان و تخلف او از امر پروردگار، در پهلوی تکبُّر، عقل‌گرایی محض و تخلف او از نقل و روایت نیز بوده است. وقتی الله او را به سجده برای آدم مأمور ساخت، با این استدلال که من از او بهترم، تکبر ورزید و در نتیجه ملعون شد: «قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعَالِينَ قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ» [ص: 75، 76]. (فرمود اى ابليس چه چيز تو را مانع شد كه براى چيزى كه به دستان خويش خلق كردم سجده آورىلإ آيا تكبر نمودى يا از برترى‏جويان بودی؟ گفت: من از او بهترم مرا از آتش آفريده‏اى و او را از گل آفريده‏اى». اولین کس کین قیاسک‌ها نمود پیش انوار خدا ابلیس بود گفت نار از خاک بیشک بهتر است من ز نار و او ز خاک اکدر است (مثنوی مولانا) اصولًا یکی از دلایل تکذیب پیامبران الهی و کتاب‌های آسمانی از سوی مستکبران دوران هر یک از پیامبران و اباورزیدن آنان از هدایات پیامبران الهی، همین تکیه بر عقل محض بوده است. همه تکذیب‌گران پیامبران الهی، مردم عاقلی بودند؛ بلکه عاقل‌ترین افراد زمانۀ خود شمرده می‌شدند؛ اما وقتی به عقل محضِ خود متکی می‌گردیدند به تکذیب پیامبران الهی می‌پرداختند و کتاب و آیات الهی را تکذیب می‌نمودند. تکذیب قیامت از سوی مخالفان پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم، بر مبنای عقل‌گرایی محض و تکذیب نقل و روایات بود. هنگامی که رسول الله صلی الله علیه وسلم، برای مشرکان مکه، زنده شدن بعد از مرگ را یادآوری کرده بیم شان می‌دادند، آنان از عقل و درایتِ محض خود کار گرفته، نقل و روایت را بدین گونه با استدلال عقلانی محض تکذیب می‌کردند: «يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً» [النازعات: 10، 11]. (گويند آيا ما به صورت نخست برمى‏گرديم؟ آيا وقتى که ما استخوان‏ريزه‏هاى پوسيده شديم [دوباره زنده می‌شویم]؟). «وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا» [الإسراء: 98].

ستیز با زبان عربی، بیشتر اوقات، منافقتی را در بطن خود می‌پرورد. همان گونه که قوم‌گرایی شعبه‌یی از جاهلیت است، عرب‌ستیزی در موارد زیادی، نوعی نفاق است. چه کسانی که جرأت مقابله با اسلام را ندارند، در نقاب عرب‌ستیزی، اسلام ستیزی می‌کنند و این نوعی نفاق و منافقت است. رسول الله صلی الله علیه وسلم، عرب بودند؛ یاران بزرگوارشان عرب بودند؛ قرآن کریم، نخستین اساس تشریع اسلام، به زبان عربی است؛ احادیث نبوی دومین مرجع تشریع اسلامی به زبان عربی است؛ همه منابع مهم فقه اسلامی به عربی است. دشمنی با زبان عربی را جز منافقان دین ستیز، یا آدم‌های احمق جاهل، کسی در پیش نمی‌گیرد.

(و گفتند آيا وقتى ما استخوان و خاك شديم، [باز] در آفرينشى جديد برانگيخته خواهيم شد؟). واقعیت این است که در تاریخ اسلام، بیشترین گروه‌های ضالّ و مُضلّ، عقل‌گرایانی بودند که یا با عقل‌گرایی محض به ردّ نقل پرداختند و وارد مخالفت با روایات شدند، یا اینکه با تأویل‌های عقلانی و درایی محض، از مدلول صریح روایات، تخلُّف ورزیدند. این بدان معناست که ورود مباحث فلسفیِ عقلانیت‌محور در مباحث عقیدتی مسلمانان، مسیر بیراهه‌روی فکری را به روی باورها و عقاید شان باز کرد و منتج به پیدایش فرقه‌های منحرف شد. دلیل عمدۀ بیراهه‌روی گروه‌هایی چون معتزله و موافقان شان از دیگر فرقه‌های اهل بدعت، همین تکیه بر عقل محض و ردّ نصوص ثابت کتاب و سنت بوده است. به گونۀ مثال: معتزله و گروه‌های موافق شان، با تکیه بر همین استدلال‌های عقلانی محض، به جنگ با نصوص ثابت دینی پرداختند و از دیدار پروردگار در قیامت برای مؤمنان، انکار ورزیدند؛ از امری که کتاب و سنت صحیح بدان صریح گواه‌اند. قرآن کریم فرموده است: «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ» [القيامة: 22، 23]. (در آن روز صورت‌هايى شاداب و مسروراند؛ و به سوی پروردگارشان مى‏نگرند). وقتی از رسول الله صلی الله علیه وسلم پرسیده شد که آیا ما پروردگار مان را روز قیامت می‌بینیم، فرمودند: «هل تضارون في رؤية القمر ليلة البدر؟= آیا در دیدن ماه در شب بدر[شب 15 ماه] شک دارید؟»، گفتند: نه یا رسول الله؛ فرمودند: «هل تضارون في الشمس ليس دونها سحاب؟= آیا در دیدن خورشید که نزدش ابری نباشد شک دارید؟» گفتند: نه یا رسول الله؛ فرمودند: «فإنكم ترونه كذلك...= پس شما همچنان وی را می‌بینید...» [صحيح مسلم: 1، 164، رقم:182؛ صحیح البخاری: 1، 160، رقم: 806]. با وجود این نصوص صریح، معتزله و برخی دیگر از فرقه‌های اهل بدعت، با تکیه به عقل‌گرایی محض، از دیدار پروردگار در روز قیامت و در بهشت برای مؤمنان، انکار ورزیدند و بدان اقرار ننمودند. این انکارِ خلافِ نصوص صریح شرعی و جنگ با آیات و روایات صحیح، جز نتیجۀ عقل‌گرایی محض نبوده است. با نگاهی دیگر می‌توان گفت که انحراف خوارج و سایر فرقه‌های افراطی نیز، که تبعات بدی را در جامعۀ اسلامی در پی داشته است، هرچند صبغۀ تمسُّک به نصوص داشته، اما بر مبنای خرد شخصی افراد آن گروه‌ها صورت گرفته است. یعنی که این انحراف‌ها با تمرکز بر برخی نصوص، بدون توجه به نصوص و روایات دیگر پدید آمده است. لذا این امر هم از انحراف عقلانیت شان به وجود آمده است. یعنی که بیانگرِ فهم عقلانی نادرست و التقاطی از نصوص شرعی، آنان را به این پرتگاه افکنده است. به همین گونه، گرایش‌های فکری تجسیم و تشبیه در صفات الله، که منجر به پیدایش گروه مجسمه و مشبهه گردیده است، و نیز گرایش فکری منکران صفات یا جهمیه، که به بهانۀ ترک تشبیه و تجسیم، از صفات ثابت الله متعال، انکار ورزیدند، نتیجۀ همین عدم توجه همه جانبه و کامل به شماری از روایات و نصوص است. چه این دو گروه با دو اندیشۀ متضاد، هرکدام با عقلانی‌اندیشیِ محسوس‌مدارانه در برخی نصوص کتاب و سنت، و چشم‌پوشی از نصوص شرعی دیگر، به دو سقوط‌گاه خطرناک و منحرفانۀ (تجسیم و تشبیه؛ و انکار از صفات حق) افتادند. این هردو گروه، گویا آیۀ مبارکۀ «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ» [الشورى: 11] را ندیده و نشنیده‌اند که هم تشبیه و تجسیم را نفی کرده و هم صفات پروردگار را ثابت می‌داند. اگر مجسمه و مشبهه به بخش نخست آیه (لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ= همانند او چیزی نیست) توجه می‌‌کردند، هرگز راه تجسیم و تشبیه را نمی‌پیمودند؛ و اگر جهمیۀ منکران صفات، به بخش آخر آیه (وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ= و او شنوای بیناست) و امثال آن توجه می‌کردند، از صفات پروردگار، انکار نمی‌ورزیدند. حقیقت این است که این دو گروه، بر اساس خرد ناقص و فکر محدود خود و با عدم توجه به نقل و روایات، به این گرداب مخوف افتادند؛ چنان که هم خود و هم پیروان خود را به بیراهه سوق دادند و راه انحراف را پیمودند. با این بحث کوتاه، به این نتیجه می‌رسیم که عقل و خرد انسانی، هرچند از نعمت‌های بزرگ و ارزندۀ پروردگار است، اما از خطر انحراف و خطا، مصون و در امان نیست. بزرگ‌ترین فلاسفه که لاف عقلانیت و استدلال را می‌زدند، انحرافات شان به پیمانۀ زیادی برملا شده است. بلکه اختلاف خود عقلانیون در میان خود شان، نشانۀ خطا و انحراف عقل‌گرایی و خردمحوری است. بنابراین، عقل زمانی راه حق را می‌پیماید، که چراغ نقل را با خود داشته باشد و درایت وقتی کارساز و کارگشاست، که روایت را همچو رهنما و رهبر خویش بپذیرد و از آن استفادۀ روشنی‌جویانه نماید. اسلام‌ستیزی منافقانه

‏سند از طرف استاد غفوری

ﺗﺮﻓﻨﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﮑﻤﯽ ﺻﺎﻑ و بدون چربی: 1. ﯾﮏ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺁﺏ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻏﺬﺍ ﺑﻨﻮﺷﯿﺪ. 2. پنج ﻭﻋﺪﻩ ﮐﻮﭼﮏ ﻏﺬﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺑﺨﻮﺭﯾﺪ . 3. ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻏﺬﺍ ﺑﺨﻮﺭﯾﺪ . 4. بیست ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎﺕ ﻫﻮﺍﺯﯼ , 5 ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﺪ . 5. ﺑﻪ ﮐﺎﻟﺮﯼ ﻭ ﺳﺎﯾﺰ ﻏﺬﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ. 6. ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺼﺤﯿﺢ ﮐﻨﯿﺪ , ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻋﻀﻼﺕ ﺷﮑﻢ ﻣﯿﺸﻮﺩ . 7. ﺷﻨﺎ ﮐﻨﯿﺪ . 8. ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﯿﺪ . 9. ﺣﺮﮐﺖ ﺷﻨﺎ ‏( push up ‏) ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺻﺤﯿﺢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﺪ . 10. ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻧﮕﺬﺭﯾﺪ . 11. ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺁﺏ ﺑﻨﻮﺷﯿﺪ . 12. هفت تا هشت ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ . 13. ﻣﺼﺮﻑ ﺍﻟﮑﻞ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﯿﺪ . 14. ﻣﺼﺮﻑ ﻧﻤﮏ ﺭﺍ ﮐﺎﻫﺶ ﺩﻫﯿﺪ . 15. ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﮐﻨﯿﺪ . 16. ﺑﺸﻘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﮐﻨﯿﺪ . 17. ﻣﺼﺮﻑ ﻓﺴﺖ ﻓﻮﺩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ. 18. ﻣﺼﺮﻑ ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﯿﺪ . 19. ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﻧﮑﺸﯿد. 20. ﺷﮑﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﮑﻨﯿﺪ . 21. پنج ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻣﯿﻮﻩ ﻭ ﺳﺒﺰﯾﺠﺎﺕ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﺼﺮﻑ ﮐﻨﯿﺪ . 22. ﻏﺬﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻓﯿﺒﺮ ﻫﺎ ﻏﻨﯽ ﮐﻨﯿﺪ . 23. ﺣﺮﮐﺎﺕ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺷﮑﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﺪ . 24. ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻥ ﭘﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﺪ . 25. ﺍﺯ ﭘﻠﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﻭﯾﺩ ولی نه آنقدر که به زانوهایتان فشار وارد شود

فضائل روزه ماه محرم عنْ أَبي قَتَادةَ رضيَ اللَّه عَنْه، أَنَّ رسولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم سُئِلَ عَنْ صِيَامِ يَوْمِ عاشُوراءِ، فَقَال:يُكَفِّرُ السَّنَةَ المَاضِيَةَ. صحيح مسلم 2804 ترجمه :از ابو قتاده رضي الله عنه روايت است که: رسول الله صلي الله عليه وسلم از روزه ی روز عاشورا پرسيده شد و فرمودند: گناه سال گذشته را محو مي کند

فضائل روزه ماه محرم عَنِ ابنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّه عنْهُمَا، قَال: قالَ رسُول اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: «لَئِنْ بَقِيتُ إِلى قَابِلٍ لأصُومَنَّ التَّاسِعَ. صحيح مسلم2723 ترجمه :ازابن عباس رضي الله عنهما روايت است که:رسول الله صلي الله عليه وسلم فرمودند:اگر تا سال آينده زنده ماندم حتماً روز تاسوعا (نهم محرم) را روزه خواهم گرفت». دوشنبه تاسوعاء و سه شنبه عاشوراء و ده محرم است

فضائل روزه ماه محرم رسول الله صلی الله علیه و سلم توجه فرمائيد! أَفْضَلُ الصيَّامِ بعْدَ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ المُحَرَّم، وَأَفْضَلُ الصَّلاةِ بعدَ الفَرِيضَةِ صَلاةُ اللَّيْل. {صحيح مسلم2812} رسول الله صلی الله علیه و سلم توجه فرمائيد! ترجمه :بهترين روزه بعد از رمضان ماه خدا محرم است و بهترين نماز بعد از فريضه نماز شب است۰