𝘔𝘺 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘴.

چند روزه که احساس میکنم کسی در تلاشِ که دل و روده‌ام و بیرون بکشه.

"وقتی سینما از نقاشی الهام می‌گیرد"

که اگر با من درختان‌ را آب دهی اگر با من جلوی چیدن و جیغ کشیدنِ سبزه هارا بگیری اگر با من، در کنار من رو به آینه با‌یستی اگر در آینه نگاهم کنی اگر بندهای انگشتانت را به موهایم بسپاری اگر بسپاری لطافت مژه‌هایت را به لب‌هایم و پوستِ شفافم را به نرمیِ لب‌هایت اگر بگذاری طعمِ قندِ لاله‌ی گوشت بر سنگینیِ دچارِ دوشم اگر بگذاری رطوبت زبانت را بر سفیدیِ پوستم و نامم را به تارهای صوتیِ آبیِ کهکشانیَت از گل نازک‌ترت نگویم.

She loves me Wants me to be.

شاید هم این، نمی‌دونم.

She loves me Wants me to be.

آیا تو تحمل اینکه خدای کوچک من باشی را داری؟

در تخت خوابم غلت می‌زنم و فکر می‌کنم به تو به معصوم بودنت به چشم‌هات به دست‌هات به تک تک اجزای بدنت و به هرچیزی که به تو مربوطه.

آیا تو می‌توانی چیزی باشی که من می‌خواهم؟