یادداشت‌های رهایی من

اما وای بر آنان که در این دنیا خودشان را کشته‌اند، وای بر انتحارکنندگان! به نظرم کسی درمانده‌تر از آنان نیست. می‌گویند که از برای آنان به درگاه خدا دعا کردن گناه است، کلیسا هم به لحاظ ظاهر از آنان چشم پوشیده است، اما از ته دل باور دارم که حتی برای آنان هم می‌شود دعا کرد. برادران کارامازوف فئودور داستایفسکی جلد اول

اما همان‌گونه که اغلب پیش می‌آید، ارتکاب جنایت از روی بی‌پروایی فوق‌العاده، موفق‌تر از جنایات دیگر است. برادران کارامازوف فئودور داستایفسکی جلد اول

خدا از نو ایوب را برمی‌کشد، از نو مکنت ارزانیش می‌دارد. سالیان بسیاری می‌گذرد و فرزندانی دیگر نصیبش می‌شود و دوستشان می‌دارد. اما چگونه آن فرزندان تازه را دوست بدارد در جایی که فرزندان نخستینش دیگر نیستند، در جایی که آنان را از دست داده؟ با یادآوریشان، چگونه به فرزندان تازه، هرچند هم که عزیز باشند، دل ببندد؟ اما می‌توانست، می‌توانست. این راز بزرگ زندگی آدمی است که غم دیرین اندک‌اندک می‌گذرد و شادی آرام و لطیف به جای آن می‌نشیند. آرامش پیری جای خون آشوبگر جوانی را می‌گیرد. برادران کارامازوف فئودور داستایفسکی جلد اول پی‌نوشت: خدا با شیطان بازیش گرفته. زده بنده محبوبش رو بدبخت کرده. بعدش سعی کرده ماستمالی کنه و اینا بهش به چشم راز بزرگ زندگی نگاه می‌کنن! کنار اومدن با غم از دست دادن فرزند در ازای به دست آوردن فرزند تازه راز بزرگ زندگیه! حتی وقتی خدا بازیش می‌گیره، با وجود کبیر و بخشنده بودنش، الزامی برای جبرانش نمی‌بینه. بنده ذلیل خودش باید اون فقدان کنار بیاد! این دقیقا همون خداییه که تو زندگیمون کم داریم!!!

واقع شد که شیطان با پسران خدا در پیشگاه خداوند حاضر شوند، و [شیطان] به خداوند گفت به بالا و پایین و زیر زمین رفته است. خدا از او (شیطان) پرسید:«آیا در بنده من، ایوب، نظر کرده‌ای؟» و خدا با اشاره به بنده بزرگ و مقدسش، به شیطان فخر فروخت. و شیطان به کلام خدا خندید. «او را به من بسپار و خواهی دید که بنده‌ات زمزمه مخالفت با تو ساز می‌کند و تو را لعن می‌کند.» و خدا آن مرد عادل را، که آن همه دوستش می‌داشت، به شیطان تسلیم کرد. و شیطان به یکباره، چون برقی از آسمان، فرزندان و رمه او را از میان برد و مکنتش را بر باد داد. و ایوب جامه بر تن درید و بر خاک افتاد و بانگ برآورد:«برهنه از رحم مادر بیرون آمدم و برهنه به خاک باز خواهم گشت؛‌خداوند داد و خداوند گرفت. متبرک باد نام خداوند تا ابدالآباد.» برادران کارامازوف فئودور داستایفسکی جلد اول پی‌نوشت: واقعا چه خدایی! محبوب دل‌ها! حتی تو داستان‌هاشون هم خداشون عادل و مهربون نیست :)))))))))))

پدر زوسیما:《... اما همه چیز و همه سرنوشت ما از خداوند است. اگر دانه گندم که در زمین می‌افتد نمیرد، تنها ماند: اما اگر بمیرد، ثمر بسیار آورد. این را به یاد داشته باش.》 برادران کارامازوف فئودور داستایفسکی جلد اول

همواره به لحنی سخن می‌گفت که دلالت از آن داشت بین آنان پیمانی هست، رازی در میانشان هست، که یک زمان هر دو طرف به زبانش آورده‌اند و فقط بر آنان معلوم است و از فهم آن میرندگانی، که دوروبرشان در رفت و آمدند، بیرون است. برادران کارامازوف فئودور داستایفسکی جلد اول

ایوان:《به تو گفتم، تمام آنچه می‌خواهم، زندگی کردن تا سی سالگی است، و بعد...کوبیدن پیمانه عمر بر زمین!》 برادران کارامازوف فئودور داستایفسکی جلد اول پی‌نوشت: آه ایوان عزیزم؛ من‌ هم. من هم.

در نان، بیرقی شکست‌ناپذیر به تو عرضه شد؛ نان بده و آدمی پرستشت خواهد کرد، زیرا هیچ‌چیز متیقّن‌تر از نان نیست. اما اگر کسی دیگر اختیار وجدان آدمی را به دست بگیرد _آه! آن‌وقت است که آدمی نان تو را به دور می‌افکند و سر در پی کسی می‌گذارد که وجدان او را به دام انداخته است. برادران کارامازوف فئودور داستایفسکی جلد اول

چرا که راز وجود آدمی، نه فقط زیستن بلکه داشتن چیزیست که به خاطر آن زندگی کند. بدون داشتن مفهومی استوار از هدف زندگی، انسان به ادامه زندگی رضایت نمی‌دهد، و اگر هم به وفور نان داشته باشد، تباه کردن خود را بر ماندن در این دنیا ترجیح می‌دهد. برادران کارامازوف فیودور داستایوفسکی جلد اول پی‌نوشت: برادران کارامازوف؛‌ درس زندگی.

به تو می‌گویم که هیچ دلهره‌ای آدمیزاد را بیش از این عذاب نمی‌دهد که بتواند بی‌درنگ کسی را بیابد تا عطیه آزادی را، که این مخلوق بداقبال با آن زاده شده، به او بسپارد. برادران کارامازوف فیودور داستایفسکی جلد اول