بَبَلیچه.

[مناسب برای طی کردن مسیر خانه تا صندوق أخذ آراء]

دیدین گفتم «امشب از اون شب‌هاییه» دهه‌ی هشتاد شمسی.

نسبت ما و رأی چیست؟ همین تکرارهای بی‌فرجام؟ رأی بدهیم چون همه می‌دهند. رأی ندهیم چون هیچکس نمی‌دهد. رأی دادن خوب است چون فلانی گفته. رأی دادن بد است چون بهمانی گفته. انگار نسبت ما و رأی، نسبت ما و رأی نیست. نسبتِ دیگران و رأی ماست. این انتخابات ناگهانی و شکّاکانه برای ما که زندگی‌مان آکنده از افراط‌ها و تفریط‌ها بوده، عامل خوبی می‌شود تا در دویست یا سی‌صد هفته‌ی باقی‌مانده‌ی عمرمان سطحی برخورد نکنیم. نه با آن‌که می‌گویند سطحی‌ست. نه با آن‌که می‌گوید سطحی کیست. رأی‌تان را رأی بدهید تا رأی دیگران را. با رأی بی‌رأی‌ها و منتقدان بنی‌عبّاس هم حرفی نیست. گوشی که با گشادی و خوش‌بینی پُر شده، جز لالایی نمی‌شنود.

ولی میم‌های پارسال قوی‌تر بودن.

عرض تبریک.

وفایی شوشتری:

باید برم ترکی بیاموزم. سالی یه بار لازم می‌شه.

از این‌آقایی که بهش می‌گه بیت آخر رو دوباره بخونه (علی آقا بوردل‌چی آقا نادری؟!؟!) هم ممنونم. 10:17