کلمات

کاش می‌تونستم دست تک‌تک‌تون رو بگیرم و با اشتیاق دعوت‌تون کنم به کلاس‌های مسحورکننده‌ی علوم انسانی اسلامی دکتر وفائی صدر؛ ولی متأسفانه نمی‌تونم. اما می‌تونم بهتون پیشنهاد بدم که اگه دانشجو‌یید، دانش‌آموزید و یا شیفتهٔ فهم علم، انسان و جهان هستید؛ به هرطریقی که می‌تونید با تفکر علوم‌انسانی اسلامی آشنا بشید و نعمت فهمیدن رو از خودتون دریغ نکنید. #پیشنهاد

کاش می‌تونستم دست تک‌تک‌تون رو بگیرم و با اشتیاق دعوت‌تون کنم به کلاس‌های مسحورکننده‌ی علوم انسانی اسلامی دکتر وفائی صدر؛ ولی متأسفانه نمی‌تونم. اما می‌تونم بهتون پیشنهاد بدم که اگه دانشجو‌یید، دانش‌آموزید و یا شیفتهٔ فهم علم، انسان و جهان هستید؛ به هرطریقی که می‌تونید با تفکر علوم‌انسانی اسلامی آشنا بشید و نعمت فهم علم رو از خودتون دریغ نکنید. #پیشنهاد

سه‌ماه پیش استاد یک فایل ۱۳ سؤاله فرستاد و اسمش رو گذاشت «چالش کلاسی»؛ و ما قرار شد، تا انتهای ترم پاسخ تمام سؤالات این چالش سخت رو با تفکر، تحلیل و پژوهش پیدا کنیم. امروز موعد تحویل دادن تمام جواب‌هاییه که برای تک‌تک سؤال‌ها نوشتم و خب هر بار که سؤال و جواب‌ها رو می‌خونم؛ به وجد میآم و زبان به تحسین چنین استادی می‌گشایم که مرحبا به این خلاقیت و کاربلدی. جالب‌تر اینکه در آخرین صفحه، برای دلداری، چند عبارت دیگر هم اضافه کرده و نوشته‌اند: «بر اساس نظر خودتان تکمیل بفرمایید.» شما باشید، ذوق نمی‌کنید؟

«التّٰاريخ يَطوي صَفَحاتِه» که صفحات تاریخ در حال ورق خوردن است، ما در کدام سمت آن ایستاده‌ایم؟

جهان دیگر طفل بی‌تاب تازه‌متولد شده‌ای‌ نیست؛ که فقط بسوزد و اشک بریزد و دم بر نیاورد. آشناست با مفهوم بلندی به نام تواصی به صبر و حقیقت، دست و پا زده در بطن حوادث ناگوار تاریخ، آگاه شده به دنیایی که ظلم در آن هیاهو به‌ پا میکند و نامردی در آن هلهله. شعله‌ور بوده در سایه‌ی شعار آزادی و انسانّیت و ریشه‌دوانده در خاک سرخی که با خون‌ مستضعفان زمین آبیاری شده. جهان، پیر سالخورده‌ای‌ست که دیگر خون‌های پاک به ناحق ریخته شده از دستان ظالم فرزندان قابیل را بر نمی‌تابد. من صدای اندوه باصلابت و آه و التجاء‌ش را می‌شنوم. صدایی که مردمان خفته در سرزمین‌های دفن شده در زیر خاکستر و دود، را بیدار کرده. من صدای وارثان صبور زمین را از میان آهنگواره‌های شکسته‌ی استخوان‌های سینه‌ی ستبر و سوخته‌ی مردی، که با بغض تنیده شده در تارهای صوتی‌ و حزن دویده در گلویش؛ در رفح اذان می‌گفت را بارها شنیده‌ام و یقین دارم خدای عادل جهان، ساکنان ناخلف‌ و ظالمان خون‌ریز را نفرین کرده: «فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاءً ۚ فَبُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ» - برداشتی از سوره‌ی عزیز مؤمنون / ۴۱

«فلسطین لحظه‌ی درنگ جهان ماست. لحظه‌ی تردید نسبت به واژگانی که رسانه‌های جهان برایمان تکرار می‌کنند: صلح، تروریسم، حق، قانون، آزادی.» - صادق فرامرزی

و همین. من فقط خواستم یک واقعه‌ی ملی حزن‌انگیز اما باشکوه رو، از زاویه‌ی نگاه‌های مختلف، بازخوانی کنم و فکر می‌کنم این قشنگ‌ترین و ساده‌ترین کنش دسته جمعی یک ملّته. هر کسی که رئیس‌جمهور و وزیر و استاندار و امام جمعه و خلبان از دست داده، هرکس که عزادار صدای مظلومیت کودکان فلسطینی‌ست، در هر جایگاهی که هست، با هر شغلی، در هر سطحی؛ میتونه ابعاد حقیقی ماجرا رو روایت کنه. برای دوستش، خانواده‌اش، هم‌کلاسی‌هاش، مخاطبین‌ش و... . اگر زاویه نگاه مخصوص به خودتون رو پیدا کردید و نوشتید؛ مثل همیشه مشتاقم به خواندن و منتشر کردن. چون کلمه، آدم‌ها رو به هم ربط میده و «ما» بودن حاصل پیوند جان‌هاست. پیوندی که با خون قوام پیدا میکنه.

این پیام‌ها در پاسخ به یک سؤال پر تکرار نوشته شدند: «من باید چه‌کار کنم؟!»

سه. از نگاه یک دانشمند علم دینی: و آدمی گاهی به پذیرش و صبر مأمور است. صبر به معنای مقاومت بر تلاش است و در سه عرصه معنا دارد: صبر بر طاعت، صبر از معصیت، صبر در مصیبت. ما در حال تجربه نوع سوم صبر‌ ایم و صبر به معنای سکون و انفعال و سرخوردگی نیست. پذیرش این داغ به معنای رها کردن مسئله و بی‌خیالی نیست؛ بلکه به معنای برنامه‌ریزی برای حل مشکلات جامعه و پیروی از الگوهای موفق است.

سه. از نگاه مدیریت اسلامی: «سبک رهبری» مجموعه‌ای از باورها، رفتارها، رویکردها و نگرش‌هایی است که یک رهبر در سازمان، براساس آنها عمل می‌کند. هر رهبر، تجارب شخصی و ویژگی‌های شخصیتی خاص خود را دارد و این باعث شکل‌گیری انواع مختلف رهبری می‌شود. در مدیریت اسلامی بر اساس مطالعه‌ی زندگی افراد، بررسی خاطرات و مصاحبه‌ها، سبک‌های رهبری بصیر، راهبردی، معنوی، حکمت‌محور، کریمانه و خدمت‌گزار استخراج شده‌اند و رئیس جمهور ما، بر اساس سبک متعالی رهبری خدمت‌گزار عمل می‌کرد. یقین دارم، خاطرات و حرف‌هایش بر اساس این الگو، در ذهن‌تان تداعی می‌شود.