🎯📚MPSC Study Fast📚🎯

#Pol 🔴राज्यघटना बाबत मते🔴 ❇️एन श्रीनिवासन:- 🔳भाषा आणि आशय या बाबतीत घटना जवळजवळ 1935 च्या कायद्यासारखीच आहे ❇️आयव्हर जेंनीग्स:- 🔳1935 च्या कायद्यातून काही तरतुदी जशास तश्या घेतल्या आहेत ❇️के हनुमंतय्या:- 🔳आम्हला विना किंवा सतार याचे संगीत हवे होते पण येथे इंग्लिश घोष विभागाचे संगीत आहे 🔳ज्या प्रकारची घटना गांधीजींना नको होती व त्यांना अपेक्षित न्हवती नेमक्या त्याच प्रकारची ही घटना आहे ❇️लोकनाथ मिश्र:- 🔳पश्चिमचे गुलामी अनुकरण,त्याहून पश्चिमेला गुलामी शरणागती ❇️लक्ष्मीनारायण साहू:- 🔳मसुदा ज्या विचारधारावर आधारलेला आहे त्याचे मूळ भारतीय विचारधाराशी कोणतेही नाते दिसत नाही ❇️एच बी कामत:- 🔳आपल्या समितीसाठी हत्ती हे चिन्ह स्वीकारले आहे ते राज्यघटनाशी सुसंगत आहे

New classification of MSME in Industrial sector

सरपंच समिती पंचायत समितीच्या कार्यात समिती पध्दती नाही. परंतु ग्रामपंचायतीला मार्गदर्शन व नियंत्रणाच्या कार्याचे महत्व लक्षात घेऊन सन १९७५ साली कायद्यात दुरुस्ती करुन सरपंचांच्या समितीचे प्रावधान करण्यात आले आहे.काही पंचायत समितींच्या क्षेत्रात अशी समिती अस्तित्वात नसल्याचेही निदर्शनास आले आहे. सरपंच समितीचे सदस्य पंचायत समितीच्या क्षेत्रातील सरपंच असून पंचायत समितीचे उपसभापती सरपंच समितीची अध्यक्ष असतात. ग्रामपंचायत विस्तार अधिकारी या समितीचे पदसिध्द सचिव असतात. गटातील सर्वच सरपंचांना समितीवर काम करण्यास संधी मिळावी या दृष्टीने समितीची रचना कायद्याने करण्यात आली आहे. या समितीमध्ये १५ सरपंच किंवा गटातील एकूण ग्रामपंचायतींच्या एक पंचमांश सरपंच यापैकी जी संख्या अधिक असेल इतके सभासद असतील. त्यामुळे पाच वर्षाच्या कालावधीत प्रत्येक सरपंचाला समितीवर काम करण्याची संधी प्राप्त होऊ शकते. पंचायत समिती या समितीवर आळीपाळीने सरपंचाची नियुक्ती करील. महिन्यातून समितीची किमान एकतरी बैठक झाली पाहिजे. मुंबई ग्रामपंचायत अधिनियम १९५८ अन्वये पंचायत समितीला ग्रामपंचायतीची कामे, देखरेख व नियंत्रणासंबंधी दिलेल्या विषयांच्या बाबतीत ही समिती विचारविनिमय व सल्ला देऊ शकेल. पंचायत समितीला या समितीने दिलेल्या निर्णयाची योग्य दखल घ्यावी लागेल. पंचायत समितीचे ग्रामपंचायत कार्यासंबंधीचे अधिकार व जबाबदारींची माहिती मागे दिलेली आहे. सरपंचांना या बाबतीत सरपंच समितीच्या द्वारे सहभागी करुन घेऊन त्यात अधिक प्रतिबध्दता निर्माण करण्याचा प्रयत्न झाला आहे. या समितीचे कार्यक्षेत्र मात्र ग्रामपंचायत अधिनियमापुरते सीमित असून पंचायत समितीचे घटक म्हणून ग्रामपंचायतीला पंचायत समितीच्या कार्यात सहभागी होण्यास संधी प्राप्त होत नाही. @mpscstudyfast

🎯MH Exam Guru🎯 महाराष्ट्रातील सर्व सरकारी जॉबची माहिती देणारे एकमेव परिपूर्ण टेलिग्राम चॅनेल। Contact :- [email protected] Business enquiry:- https://t.me/MHEXAMGURU

भारतीय वृत्तपत्रांची सुरुवात : मुद्रणकलेचा शोध युरोपमध्ये १५ व्या शतकात लागल्यामुळे वृत्तपत्रे व ग्रंथनिर्मितीस चालना मिळाली. मुद्रणकलेचा प्रवेश भारतामध्ये १६ व्या शतकात झाला. भारतात मुद्रणाची सुरुवात सर्वप्रथम गोव्यात झाली, भारतात मुद्रणकलेचा प्रसार ख्रिश्चन मिशनऱ्यांनी केला. २९ जानेवारी १७८० रोजी भारतातील पहिले वृत्तपत्र ‘बेंगाल गॅझेट’ या नावाने जेम्स ऑगस्टस हिकीने इंग्रजी साप्ताहिक बंगालमध्ये सुरु केले. महाराष्ट्रात वृत्तपत्रांची सुरुवात : १८१८ मध्ये पेशवाईचा शेवट झाल्यावर मुंबई प्रांतात इंग्रजाच्या प्रत्यक्ष अंमलापूर्वी वृत्तपत्रांचा उदय झाला होता. महाराष्ट्रात वृत्तपत्राचा प्रांरभ ‘बॉम्बे हेरॉल्ड’ (१७८९) या इंग्रजी साप्ताहिकापासून झाला. पुढे ‘बॉम्बे कुरिअर’ (१७९०), ‘बॉम्बे गॅझेट’ (१७९१) व ‘बॉम्बे टाईम्स’ (१८३२) या वृत्तपत्रांचा उदय झाला. रॉबर्ट नाईट यांनी बॉम्बे टाईम्स, स्टँटर्ड व टेलीग्राफ या तीन वृत्तपत्रांचे एकत्रीकरण करुन ‘टाईम्स ऑफ इंडिया’ हे वृत्तपत्र सुरु केले. मुंबई प्रांतात पहिले देशी वृत्तपत्र फर्दुनजी मर्झबान यांनी ‘मुंबई समाचार’ या नावाने १८२२ मध्ये सुरु केले. १८३० पर्यंत ‘मुंबई वर्तमान’, मुंबई दुर्बिण, चित्रज्ञान दर्पण, रास्त गोफतार अशी अनेक गुजराती वृत्तपत्रे सुरु झाली. मराठी वृत्तपत्रांचा उदय व विकास : मराठी वृत्तपत्रांचा उदय सर्वप्रथम मुंबईत झाला. मराठीतील पहिले वृत्तपत्र ‘दर्पण’ या नावाने बाळशास्त्री जांभेकरांनी ६ जानेवारी १८३२ रोजी सुरु केले. हे वृत्तपत्र मराठी व इंग्रजी या दोन्ही भाषेत होते. हे वृत्तपत्र १८४० मध्ये बंद पडले. त्यामुळे जांभेकरांनी १८४० मध्ये ‘दिग्दर्शन’ हे मराठीतील पहिले मासिक सुरु केले. मराठीतील ही दोन्ही वृत्तपत्रे सुरु करण्याचा मान बाळशास्त्री जांभेकरांना जातो त्यामुळेच त्यांना ‘मराठी वृत्तपत्राचे जनक’ मानले जाते. संपूर्ण मराठी वृत्तपत्र म्हणून  ४ जुलै १८४० पासून सुरु झालेल्या ‘मुंबई अखबार’ या वृत्तपत्रास मानले जाते. (दर्पण हे वृत्तपत्र द्विभाषिक असल्यामुळे त्यांस निखळ मराठी पत्र म्हणता येणार नाही.) गोंविद विठ्ठल उर्फ भाऊ महाजन यांनी  १८४० मध्ये ‘प्रभाकर’ हे साप्ताहिक सुरु केले. १८४८ च्या नंतर मराठी वृत्तपत्राचा विशेष विकास झाल्याचे दिसून येते. १९६० पर्यंत अनेक वृत्तपत्रे महाराष्ट्रात सुरु झाली. त्यांनी महाराष्ट्रात समाजप्रबोधन केले व राष्ट्रीय स्वातंत्र्य चळवळ मजबूत केली. त्यातील काही महत्त्वपूर्ण वृत्तपत्रांचा आढावा पुढीलप्रमाणे. ज्ञानप्रकाश (१८४९) : ‘ज्ञानप्रकाश’ हे मराठीतील पहिले दैनिक होते. या पत्राची सुरुवात कृष्णाजी त्र्यंबक रानडे यांनी १८४९ मध्ये साप्ताहिकाच्या स्वरुपात पुण्यात केली. १९०४ पासून या साप्ताहिकाचे रुपांतर दैनिकात झाले. नेमस्त राजकारणाचे मुखपत्र म्हणून ज्ञानप्रकाश या वृत्तपत्राने मवाळवादी कालखंडात महत्त्वाची भूमिका बजावली. विचारलहरी (१८५२) : पुण्यातील काही विद्‌वानांनी एकत्र येऊन ‘विचारलहरी’ नावाचे मासिक जुलै १८५२ मध्ये सुरु केले. ख्रिचन मिशनऱ्यांच्या हिंदू धर्मावरील टीकेला उत्तर देण्यासाठी व ख्रिस्ती मतांचे खंडण करण्यासाठी हे पत्र सुरु करण्यात आले. कृष्णशास्त्री चिपळूणकर यांच्याकडे संपादनाची सूत्रे होती. धूमकेतू व ज्ञानदर्शन (१८५३) : भाऊ महाजनांनी १८५३ मध्ये धुमकेतू हे साप्ताहिक व ज्ञानदर्शन हे त्रैमासिक सुरु केले. ‘प्रभाकर’ मधील उदार धोरण महाजनांनी धुमकेतून चालू ठेवले. निबंधमाला (१८५४) : विष्णूशास्त्री चिपळूणकर यांनी १८५४ मध्ये ‘निबंधमाला’ हे मासिक पुण्यातून सुरु केले. त्यांनी या वृत्तपत्रातून स्वदेशी, स्वधर्म व स्वभाषेचा जोरदार पुरस्कार केला. तसेच त्यांनी निंबधमालेतून महात्मा फुल्यांच्या सामाजिक कार्यावर व विचारावर जोरदार टिका केली. इंदुप्रकाश (१८६२) : इ.स. १८६२ मध्ये विष्णूशास्त्री पंडित यांनी द्विभाषी ‘इंदुप्रकाश’ हे वृत्तपत्र सुरु केले. या वृत्तपत्राने विधवा पुनर्विवाह, स्त्रीशिक्षण व सामाजिक सुधारणेचा जोरदार पुरस्कार केला. हे वृत्तपत्र सुमारे ६२ वर्ष टिकले. नेटिव्ह ओपिनियन (१८६४) : विश्वनाथ नारायण मांडलिक यांनी १८६४ साली ‘नेटिव्ह ओपिनियन’ हे वृत्तपत्र समाजप्रबोधनासाठी सुरु केले. मामा परमानंद हे या वृत्तपत्राचे पहिले संपादक होते. हे वृत्तपत्र दिर्घकाळ म्हणजेच १९०८ पर्यंत चालू होते. अरुणोदय (१८६६) : ‘अरुणोदय’ हे ठाणे जिल्ह्यातील पहिले वृत्तपत्र होय. या वृत्तपत्राची सुरुवात १८६६ साली काशीनाथ विष्णू फडके यांनी केली. या वृत्तपत्राने ब्रिटिश सरकारला विरोध करीत सामाजिक व राजकीय प्रश्न सोडविण्यावर अधिक भर दिला.  सुबोधपत्रिका (१८७३) : ‘सुबोधपत्रिका’ हे वृत्तपत्र ४ मे १८७३ पासून सुरु झाले. हे वृत्तपत्र प्रार्थना समाजाचे मुखपत्र होते. दीनबंधू (१८७७)