حضرت شعر

گفته بودم دچارخواهی شد و چو من بی قرار خواهی شد باده از چشم مست من خوردی گفته بودم خمار خواهی شد هر که دریای خویش را پس زد پس زدی.... شوره زار خواهی شد صید بی دست و پای من زین پس با کلوخی شکارخواهی شد گفته بودم نرو که بعد از این بازی روزگار خواهی شد مثل من خسته ای و میفهمم گفته بودم که زار خواهی شد... #حمید_رفائی @hamidrefaeipoem

جایی میان برزخ و دوزخ نشاندی ام شعری بخوان بهانه ی چشم انتظاریم از خنده های خیس بدم امده ولی باید چطور سر شود این بی قراری ام در آینه به جز تو کسی را ندیده ام با من چه کرده ای که ز خود هم فراری ام دست تو داده ام همه ی خویش را ولی تو چون همه مرا به خدا می سپاری ام این بغض می کشد به خدا اخرش مرا طعنه بزن دوباره که شاید بباری ام این شهر جای خالی دست تو را که دید مردم نمک زدند به زخم نداری ام چون پادشاه بی کس و کاری شدم که حال شاید رسیده موسم بی اعتباری ام گر چه به زخم سینه نمک می زند غزل شعری بخوان بهانه ی چشم انتظاری ام #حمید_رفائی @hamidrefaeipoem

حتی به مرگ، گاه دلت خوش نمی‌شود از خنده‌ی سیاه، دلت خوش نمی‌شود امروز، روزِ اولِ ماهِ تباهی است ای آسمان! به ماه، دلت خوش نمی‌شود پایان راهِ درد همین بغض لعنتی‌ست پس حق بده، به‌راه دلت خوش نمی‌شود وقتی که کوه می‌شود این بغضِ لعنتی با اشک، قدرِ کاه دلت خوش نمی‌شود یوسف، حصار، قسمتِ تو بعدِ چاه شد از رفتنت ز چاه، دلت خوش نمی‌شود وقتی در این نبرد، شکستن برای ماست از کثرت سپاه دلت خوش نمی‌شود گفتم غزل دوای دلم می‌شود ولی حتی به مرگ، گاه دلت خوش نمی‌شود #حمید_رفائی @hamidrefaei_poem

جنون جهان مرا از سوال پر کرده تو رفته ای و دلم را خیال پر کرده شبیه مسجد و می خانه ایم این یعنی بهم رسیدنمان را محال پر کرده پس از تو هر که مرا دیده با خودش گفته وجود شاعرمان را زوال پر کرده پس از تو رفته یقین از من و وجود مرا به جای قاطعیت احتمال پر کرده میان جاده نشستم به انتظار تو اما... تو رفته ای دلم را خیال پر کرده #حمید_رفائی @hamidrefaeipoem