گُنبدِ دوّار

🌹 به آدینه خوش آمدید ☀ ۲۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ خورشيدی 🌲 ۱۰ می ۲۰۲۴ ميلادی 🌹 صبحتون دل انگیز🌹 ✨ به مبارکی و شادی چو نگار من درآید بنشین نظاره می‌کن تو عجایب خدا را #مولانا ☀️ اگر واقعا می خواهید کار مثبتی برای برای فرزندان تان انجام دهید ، باید زندگی زناشویی خود را بهبود بخشید. ☀️ ✅ با خود تکرار کنیم من در میدانی بیکران و سرشار از شادی و عشق هستم.زندگی‌ام زیبا و رو به کمال و شکوفایست من برای دریافت انرژی مثبت آماده هستم خدایا سپاسگزارم ☀ موسیقی، رقص، نقاشی، داستان، قادر است وراجی‌هایِ درونِ ذهنِ ما را ساکت کند و ما را به جایی دیگر ببرد. رابرت مک کی ☀ دعا کنیم خوشی ببارد و صلح باشد و عشق. و زمین جای قشنگی بشود برای زندگی. ☀ تو فقط یکبار زندگی خواهی کرد. پس برای خودت زندگی کن، مهم نیست که دیگران چه فکری میکنند! #پائولو_کوئلیو ‏ 🌹آدینه تون گلبارون عزیزانم 🌹

‍ ‍ ‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘ ۲۱ اردیبهشت زادروز خاطره پروانه (زاده ۲۱ اردیبهشت ۱۳۰۱ تهران -- درگذشته ۱۵ آبان ۱۳۸۷ تهران) خواننده او در خانواده‌ای اهل هنر زاده شد و مادرش خواننده قدیمی بود که صدایی غمگنانه‌ داشت و سه‌تار، ویلون و سنتور آموخته بود، اما شوربختانه، در جوانی درگذشت و خاطره دو ساله را تنها گذاشت. خاطره می‌گفت: نخستین بار با شنیدن صفحات آواز مادرش، با موسیقی آشنا شده است و دیدار با ابوالحسن صبا مسیر آینده زندگی‌اش را روشن کرد و او را به استخدام فرهنگ و هنر درآورد. وی نزد استادان: عبداله دوامی، امیرجاهد، فاخره صبا، حسن رادمرد، خادم میثاق، حسین دهلوی و فرامرز پایور" تحصیل کرد و در رادیوتلویزیون ملی ایران به هنرنمایی پرداخت. او همراه با گروه سازهای ملی به سرپرستی فرامرز پایور، کنسرت های ماهانه‌ای در تالار رودکی برگزار می‌کرد و سفرهای گوناگونی به کشورهای آسیایی و اروپایی  و یک سفر بلند چهار‌ماهه نیز در شهرهای مختلف آمریکا داشت. او پس از انقلاب از آوازخوانی باز ایستاد و در گوشه‌ای خلوت، به امید آینده نشست. آنگونه که خود می‌گفت: نخستین زن خواننده ایرانی است که در برابر دوربین تلویزیون قرار گرفته است. آن سال‌ها هنوز سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران بنیاد نشده بود و تلویزیون خصوصی "ثابت پاسال" قرار بود به‌راه بیفتد. در سال ۱۳۷۶ با روی کار آمدن دولت آقای خاتمی روزنه‌هایی برای ادامه کار گشوده شد. با این حال زنان تنها می‌توانستند در جمع هم‌جنسان خود بخوانند. "به‌هر حال هرچه بود به از هیچ بود". وی نیز مانند بسیاری از زنان اهل موسیقی، به این محدودیت تن در داد و همراه با "اوفلیا پرتو" پیانو نواز، آهنگساز و سرپرست ارکستر بانوان پیش از انقلاب، به این فکر افتادند که همان ارکستر خاموش مانده را بازسازی کنند. در میان آن‌چه او خوانده، جدا از ترانه‌های ساخته و پرداخته فرامرز پایور، عمادرام، محمد حیدری، عباس خوشدل و اوفلیا پرتو، قطعاتی چون مثنوی، الهی‌نامه و مناجات با صدای او مهر ماندگاری خورده است. وی صدایی رسا در رده "آلتو" و سازگار با موسیقی سنتی ایران داشت و خش غمگنانه ظریفی که در صدای او بود، بر جذابیت آن می‌افزود. در سال‌های پیش از انقلاب داستان‌های عاشقانه دنباله داری در مجلات تهران مصور و سپید و سیاه به‌نام خاطره پروانه منتشر می‌شد. این آثار بعد هم در سه کتاب جداگانه از سوی انتشارات امیر کبیر منتشر شده است. بانو خاطره پروانه چند سال آخر زندگی را به تربیت شاگردان آواز پرداخت. ‎🆔 @bargi_az_tarikh #برگی_از_تقویم_تاریخ ☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘ #خاطره_پروانه، ز

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ☘️ ☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️ ☘️ ۲۱ اردیبهشت زادروز حمید عاملی (زاده ۲۱ اردیبهشت ۱۳۲۰ تهران — درگذشته ۱۶ دی ۱۳۸۶ تهران)  گوینده رادیو و قصه‌گو او از سال ۱۳۳۴ در مجله‌های کیهان بچه‌ها، اطلاعات هفتگی و روشنفکر، داستان‌های کوتاه کودکان می‌نوشت. در مراسمی که چند روز پیش از مرگش در رادیو تهران برگزار شد، گفته بود که پس از بهبودی، به رادیو بازخواهد گشت. به گفته منوچهر آذری، عاملی در بادرود انجمن شعری را پایه‌گذاری کرده بود و هرماه یک‌بار تا آنجا می‌رفت و در جلسات این انجمن شرکت می‌کرد. قصه‌های قشنگ و صدای گرم عاملی، برای بسیاری از كودكان آن سال‌های دور، خاطره است. وی با ایفای نقش در نمایشنامه "پرده آبی" در هفت سالگی پا در عرصه نمایش گذاشت و از سال ۱۳۳۷ به گویندگی رادیو در برنامه 'كارگران پرداخت. او در سال ۱۳۵۰ گوینده برنامه رادیویی "راه شب" شد و از سال ۱۳۵۳ نیز پس از درگذشت فضل‌اله مهتدی "صبحی" قصه‌گوی برنامه "قصه ظهر جمعه" شد. وی در آخرین سالهای كاری‌اش گوینده برنامه "یك شب از هزار و یك شب" رادیو بود و ۹۰۰ قسمت آن را اجرا كرد. "راه شب" "جانی دالر" "قصه ظهر جمعه" "نغمه‌های خاموشی" و "زیر آسمان كبود" از جمله برنامه‌های رادیویی هستند كه یاد او را در كارنامه خود ثبت كرده‌اند. آخرین برنامه‌ای كه از پدر قصه‌گویی ایران به یادگار ماند، "قصه‌ یك روز تعطیل" است كه ۳۳ سال به‌طور مداوم روزهای جمعه از رادیو تهران پخش می‌شد و در سال ۱۳۸۵ به دستور مدیر وقت این شبكه تعطیل شد. او توانست كتابش را در سال ۱۳۵۲ به‌چاپ برساند و از سال ۱۳۵۹ دست به تولید نوارهای قصه همراه با كتاب زد. وی وقتی برای بچه‌ها قصه می‌گفت با تمام وجود احساساتش را به آنان تقدیم می‌كرد و شاید همین عشق او به بچه‌ها بود كه باعث شد نام "سلام بچه‌ها"  را برای موسسه انتشاراتی‌ خود انتخاب كند. او در سال ۱۳۸۲ از سوی وزارت ارشاد با بیش از ۲۰۲ اثر تالیفی و بازنویسی در ردیف پیشكسوتان اهل قلم قرار گرفت. برخی از آثار او در قصه‌پردازی، ج‍وج‍ه‌ اردك‌ زش‍ت‌، ج‍ن‍گ‍ل‌ طل‍س‍م‌ ش‍ده‌، ان‍گ‍ش‍ت‍ر م‍رم‍وز، ب‍ن‍ف‍ش‍ه‌، پ‍ه‍ل‍وان‌ ت‍ی‍رداد، پ‍ی‍رم‍رد و خ‍رس‌، پ‍ی‍ن‍وك‍ی‍و، ت‍ام‌ ش‍س‍ت‍ی‌، ج‍وج‍ه ‌اردك‌ س‍ف‍ی‍د ب‍ی‌گ‍ن‍اه‌، خ‍ال‍ه‌ س‍وس‍ك‍ه‌، خ‍ی‍اط م‍ه‍رب‍ان‌ و ك‍ف‍اش‌ ح‍س‍ود، زی‍ب‍ای‌ خ‍ف‍ت‍ه‌، س‍ف‍ی‍د ب‍رف‍ی‌، س‍ی‍ن‍درلا، ش‍ن‍ل‌ ق‍رم‍زی‌، ع‍م‍و ن‍وروز، ك‍ب‍وت‍ران‌ ف‍داك‍ار، ك‍ف‍اش‌ و ك‍وت‍ول‍ه‌ه‍ا، ه‍ف‍ت‌ دلاور و م‍لا‌ن‍ص‍رال‍دی‍ن‌ است. ‎🆔 @bargi_az_tarikh #برگی_از_تقویم_تاریخ ☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️ #حمید_عاملی، ز

‍ ‍ ‍ ‍ ☘☘ برگی از تقویم تاریخ ☘☘ ۲۱ اردیبهشت زادروز وین والتر دایر (زاده ۲۱ اردیبهشت، ۱۰ مه ۱۹۴۰ آمریکا -- درگذشته ۲۹ اوت ۲۰۱۵ آمریکا) نویسنده او نویسنده کتاب‌های خودیاری و سخنران انگیزشی آمریکایی بود. کتاب قلمرو اشتباهات شما با عنوان "چگونه شخصیت سالم‌تر بیابیم؟" در ترجمه فارسی سال ۱۹۷۶ حدود ۳۰ میلیون نسخه فروخت و جزو یکی از بالاترین فروش کتاب‌های تاریخ شد. وی در سال ۱۹۸۷ به‌عنوان بهترین سخنران ایالات متحده شناخته شد. در سال ۲۰۱۱ مجله Watkins Magazine او را سومین انسان معنوی تأثیرگذار در دنیا معرفی کرد. در ابتدا کار در فرهنگستان را دنبال کرد و در همین زمان مطالبش را در روزنامه به‌چاپ می‌رساند. اما سخنرانی او در دانشگاه سنت جان که در مورد شیوه متمرکز شدن «افکار منفی» و «گفتگوی انگیزشی» بود، دانشجویان را ترغیب به‌ثبت نام در کلاس‌های خصوصی‌اش کرد. آژانس ادبی به او پیشنهاد کرد که ایده‌هایش را به‌ صورت یک کتاب جمع‌آوری کند و نتیجه آن کتاب «قلمرو اشتباهات شما» بود. اگر چه نخستین کتاب‌هایی که به‌ فروش رفت بسیار اندک بود، وی شغل تدریس را رها کرد و به کار تبلیغات مشغول شد و با سرسختی یک فروشگاه کتاب در زمینه مصاحبه‌های تصویری پیدا کرد، بالاخره تلویزیون ملی اجازه داد که او همراه با فیل دوناهو و مرو گریفین در گفتگوی شب حضور پیدا کند. او همچنان برای ساخت یک سری از نوار کنفرانس‌هایش و تدوین کتاب جدیدش تلاش می‌کرد. شنوندگان نوارهای او همانند مخاطبان دیل کارنگی یا استیفن کاوی نبودند که تنها به حوزه تجارت ختم شوند؛ بنابراین پیام او درباره لحظه تفکرنو بسیار طنین‌انداز شد. وی بیشتر داستانهایی را از زندگی خانوادگی‌اش بازگو می‌کرد و در قالب آن کارآزمودگی کنونی‌اش را نتیجه‌گیری می‌کرد. کتاب مرد خودساخته کتابی بود که به قسمتی از جذبه‌های خودش اشاره داشت. وی به‌مخاطبانش توصیه می‌کرد که واقع‌بین باشند چون ندای اعتماد به‌خود، همانند یک راهنمای معنوی انسان را کارآزموده می‌کند و همچنین به‌خوانندگانش پیشنهاد می‌کند که معنوی باشند. اگرچه شهرت او در آمریکا به‌عنوان بهترین سخنران بود اما عمده شهرت او در جهان به‌دلیل نویسندگی و کتاب‌های اوست. ‎🆔 @bargi_az_tarikh #برگی_از_تقویم_تاریخ ☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘ #وین_دایر، ز

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘ ۲۱ اردیبهشت سالروز درگذشت محمدعلی سپانلو "شاعر تهران" (زاده ۲۹ آبان ۱۳۱۹ شهر ری -- درگذشته ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۴  تهران) شاعر و مترجم او با داستان‌ها و اشعاری که پدرش از شاهنامه و سعدی و نظامی می‌گفت، بزرگ شد و با  آموزش‌های پدر، خط خوبی داشت و شیفته کلاس انشا بود. در سال ۱۳۳۵ در مسابقه‌ای که در رشته ادبیات بین تمام مدارس کشور برگزار شد مقام نخست را کسب کرد و از دست محمدرضاشاه یک دیوان حافظ جایزه گرفت. در مدرسه دارالفنون با داریوش آشوری، بهرام بیضایی، احمدرضا احمدی، نادر ابراهیمی و عباس پهلوان در کلاس‌های مختلف، درس خواند. در همان سال‌ها بود که در مسابقه داستان‌نویسی مجله سخن شرکت کرد و داستانش به‌نام دشت پندار در آن مجله چاپ شد. همچنین داستانی تاریخی به‌نام نیزه پارسی را با تأثیر پاورقی‌های مستعان و مسرور نوشت و با هزینه خودش چاپ و منتشر کرد. در رشته حقوق از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و با ورود به دانشگاه با وجود این‌که به‌ هیچ‌ یک از احزاب و گروه‌های سیاسی وابسته نبود، ولی در متن جریان‌های سیاسی و جنبش دانشجویی قرار داشت و در تحصن‌ها و راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد و در برخی از مراسم شعر می‌خواند. در آن سال‌ها  مطالبی برای مجله اطلاعات جوانان می‌نوشت و هم‌چنین کتابی را به‌نام پچپچه‌ای در ظلمت را از فرانسه به‌فارسی ترجمه کرد که به‌صورت پاورقی در روزنامه چاپ شد. او در اصفهان با هسته اصلی جُنگِ اصفهان یعنی محمد حقوقی، هوشنگ گلشیری، ابوالحسن نجفی و احمد میرعلایی آشنا شد و در محافلشان شرکت کرد و شعرهایش را خواند. در همان زمان بود که اولین کتاب شعرش به‌نام آه... بیابان چاپ و منتشر شد. او پس از بازگشت به‌تهران در رادیو مشغول به‌کار شد که در آنجا وظیفه‌اش ترجمه خبر بود و همزمان در مجله فردوسی، نقد و مطلب می‌نوشت. از مطالب به‌یادماندنی زمان همکاری‌اش با مجله فردوسی، مصاحبه‌اش با آگاتا کریستی بود که در پی سفر این نویسنده ادبیات کارآگاهی و جنایی به‌تهران انجام شد. این مصاحبه دوباره در کتاب بن‌بست‌ها و شاهراه زندگینامه سپانلو چاپ و منتشر شده است. وی همچنین در کنار برگردان آثار ادبی، مجموعه‌های شعری از جمله رگبارها، پیاده‌روها، نبض وطنم را می‌گیرم، تبعید در وطن، ساعت امید، فیروزه در غبار، پاییز در بزرگراه، و قایق‌سواری در تهران را در کارنامه‌اش دارد و آثاری از نویسندگان مطرح جهان، مانند آلبرکامو و ژان پل‌سارتر را نیز ترجمه کرده‌است. آرامگاه وی در قطعه نام‌آوران است. ‎🆔 @bargi_az_tarikh #برگی_از_تقویم_تاریخ ☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘ #محمد_علی_سپانلو، د

برای من ماجرای مردی را نقل کردند. که دوستش به زندان افتاده بود و او شب ها بر کف اتاق می خوابید. تا از آسایشی لذت نبرد که دوستش از آن محروم شده باشد. چه کسی؟! چه کسی برای ما بر زمین خواهد خوابید؟! 📕 #سقوط ✍🏻 #آلبر_کامو @kami_tafacor 💭

📙 آخرین وسوسه مسیح ✍🏽 #نیکوس_کازانتزاکیس @kami_tafacor

کار شما چیست؟ پاسخ اشو #اشو @kami_tafacor 💭